هر چند تعداد گویش ها در مناطق مختلف جهان از چند هزار عدد فراتر می رود اما سازمان ملل متحد فقط آن دسته را که دارای معیارهای زبانشناسی ، دستور زبان و ریشه تاریخی است را به عنوان زبان رسمی پذیرفته است.
در میان 100 زبان مختلفی که از سوی سازمان ملل به رسمیت شناخته شده است ، یادگیری 10 مورد دشوارتر از مابقی تشخیص داده شده که در ادامه آمده اند :زبان چینی : شاخه ای از زبان سینو – تبتی است که بالغ بر یک میلیارد نفر در جهان به آن تکلم می کنند. ارتباط بین زبان گفتار و نوشتار چینی کمی پیچیده است.
زبان یونانی : شاخه ای مستقل از زبان هندو – اروپایی است که دارای قدمتی تاریخی می باشد. مردم یونان و قبرس به این زبان تکلم می کنند.
زبان عربی :از زبان عربی به عنوان قانونمند ترین زبان جهان یاد می کنند . این زبان ریشه آفریقایی – آسیایی دارد و در خاورمیانه شرقی ، شمال آفریقا و شاخ آفریقا رواج دارد.
زبان ایسلندی : یادگیری زبان ایسلندی به دلیل فراوانی واژه های کهن و گرامر پیچیده آن بسیار دشوار است.
زبان ژاپنی :گفته می شود زبان ژاپنی تأثیرات بسیاری از زبان چینی در بخش آواهای صوتی گرفته است. این زبان دارای گرامری جداگانه برای شکل مؤدبانه و رسمی است.
زبان فنلاندی : این زبان به دلیل داشتن گرامر پیچیده و پسوندهای مشتق ساز فراوان برای یادگیری دشوار است.
زبان آلمانی :شکل گفتار و نوشتار آلمانی دارای قواعد استاندارد فراوانی است و داشتن سه جنس مختلف برای اسامی نیز بر دشواریهای یادگیری این زبان افزوده .
زبان نروژی : این زبان قواعد مخصوص به خود را دارد که برای غیر نروژی زبان ها عجیب و نامأنوس می نماید.
زبان دانمارکی : شکل گفتاری زبان دانمارکی بسیار عجیب و پیچیده است. شما در زبان دانمارکی به هیچ عنوان چیزی را که می نویسید ، نمی خوانید !
زبان فرانسه : در 29 کشور جهان فرانسه زبان رسمی است. تلفظ واژگان و نحوه ادا کردن آنان در زبان فرانسه بسیار دشوار است . اسامی دارای جنس مونث و مذکر هستند و قواعد دستوری سخت گیرانه ای دارد.
