مهروماه

"غار لِچوگوئیا"، واقع در نیومکزیکو آمریکا، اولین بار در سال 1986 میلادی (1365 شمسی) در حالی کشف شد که تعدادی از غارنوردان تصمیم گرفتند تا انتهای یک گودال به عمق 27 متر بنام Misery Hole را بررسی نمایند.

آن ها هنگام حفر مسیرشان در انتهای گودال، آنچه که امروز به عنوان ورودی غار شناخته می شود را کشف کردند. تاکنون 156.5 کیلومتر از این غار کشف و نقشه برداری شده است. کاوشگران تا عمق 489 متری غار را حفاری کرده اند که لِچوگوئیا را به عمیق ترین غار آهکی کشور، پنجمین غار طولانی جهان و دومین غار عمیق در قاره آمریکا تبدیل کرده است.

این منطقه به داشتن ویژگی های زمین شناسی غیر معمول و ساختارهای نادر مشهور است. غار لِچوگوئیا انواع مختلفی از اسپلِئوتم های نادر (ساختارهای تشکیل شده در یک غار) از جمله رسوبات گوگرد به رنگ زرد لیمویی، آویزهای گچی به طول 6.1 متر، سودا (نی های کربنات سدیم) به طول 4.6 متر، بالن های هیدرومغناطیسی، مرواریدهای غاری و غیره را در خود جای داده است. این غار به دلیل داشتن ساختارهای کریستالی ظریفی که هرگز مشابه آن دیده نشده، تحت محافظت های جدی قرار دارد زیرا ممکن است توسط افراد بی تجربه و به خاطر بی دقتی آسیب ببینند. کریستال هایی که در این غار میبینید در طی هزاران سال رشد کرده اند. این کریستال ها "بُرِس شیشه ای" (باتِل براش) نامیده می شوند زیرا کاملا شبیه به برس شیشه ای هستند!

با پیشروی به داخل غار، رطوبت شدیدی نزدیک به 100% را احساس خواهید کرد. حتی کوچکترین حرکت شما سبب عرق کردن می شود. با رفتن در اعماق لچوگوئیا، سکوت معنای تازه ای می یابد. زمانی که می ایستید و می نشینید، صدای قلبتان، تنفستان و گردش خون در گوش شما، تمام آن چیزی است که خواهید شنید. این همان معنای شنیدن "سکوت بلند" است.