سازمان فضایی چین اولین مأموریت پرتاب اضطراری تاریخ خود را با موفقیت انجام داد.
روز سهشنبه، راکت Long March-2F حامل فضاپیمای بدون سرنشین شنژو-۲۲ به فضا پرتاب شد،
چون سه فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی تیانگونگ، به دلیل آسیبدیدن فضاپیمای قبلی خود، راهی برای بازگشت به زمین نداشتند.
دلیل اصلی عملیات اضطراری اخیر، برخورد زبالههای فضایی با فضاپیمای شنژو-۲۰ بود. این سفینه قرار بود فضانوردان قبلی را در تاریخ ۵ نوامبر به زمین بازگرداند، اما مهندسان متوجه ترکخوردگی در پنجره کپسول بازگشت شدند و آن را غیرقابل پرواز تشخیص دادند.
برای حل این مشکل، فضانوردان مأموریت شنژو-۲۰ مجبور شدند از سفینه شنژو-۲۱ (که تازه در اواخر اکتبر به ایستگاه رسیده بود) برای بازگشت استفاده کنند. این تصمیم باعث شد خدمه فعلی (تیم شنژو-۲۱) حدود ۱۱ روز را بدون هیچ وسیلهای برای بازگشت به زمین در فضا سپری کنند؛ وضعیتی خطرناک که با پرتاب شنژو-۲۲ برطرف شد.
مأموریت چین برای نجات فضانوردان ایستگاه فضایی تیانگونگمعمولاً آمادهسازی یک مأموریت فضایی حدود ۴۵ روز زمان میبرد، اما چین این کار را فقط در ۱۶ روز انجام داد. این امر بهخاطر سرعت عمل در طیکردن پروتکلهای ایمنی سختگیرانه چین صورت پذیرفت. از سال ۲۰۲۱، سازمان فضایی چین همیشه یک راکت و فضاپیمای پشتیبان را در حالت آمادهباش نگه میداشت تا در صورت بروز چنین حوادثی، بلافاصله وارد عمل شود. این سطح از آمادگی عملیاتی، تضاد آشکاری با وضعیت اخیر ناسا و بوئینگ دارد که در آن فضانوردان استارلاینر به دلیل نقص فنی ماهها در ایستگاه فضایی معطل ماندند.
این فضاپیما اگرچه بدون سرنشین پرتاب شد، اما خالی نبود. علاوهبر وظیفه اصلیاش به عنوان کپسول بازگشت فضانوردان، محمولههای مهمی را به ایستگاه رساند. شنژو-۲۲ حاوی تجهیزات پزشکی، قطعات یدکی برای تعمیر ایستگاه و ابزارهایی برای ترمیم پنجره آسیبدیده شنژو-۲۰ بود. همچنین برای روحیهدادن به فضانوردان، مواد غذایی تازهای مانند میوه، سبزیجات، بال مرغ، استیک و کیک ارسال شد که فضانوردان میتوانند با استفاده از فر فضایی موجود در ایستگاه آنها را طبخ کنند.
فضاپیمای شنژو-۲۲ تا آوریل ۲۰۲۶ (بهار ۱۴۰۵) به ایستگاه متصل میماند و در پایان مأموریت ششماهه خدمه فعلی، آنها را به زمین بازخواهد گرداند.
