کشف جرمی که به سیارۀ ایکس اشاره می‌کند

اخترشناسان بتازگی جرم کوچکی را فراتر از مدار پلوتو یافتد که در مداری طولانی به دور خورشید می‌چرخد؛ کشفی که از مفهوم سیارۀ بزرگ‌تر و دورتری که در لبه منظومه شمسی سرگردان است، و غالباً سیاره ایکس نامیده می‌شود، پشتیبانی می‌کند.

این جرم که ۲۰۱۵ TG387 نام دارد، احتمالاً سیاره کوتوله‌ای با قطر حدود ۳۰۰ کیلومتر است و طول آن حدوداً به اندازۀ ماساچوست است. این سیاره تقریباً ۸۰ واحد نجومی(AU) از خورشید فاصله دارد. یک AU برابر با فاصلۀ بین خورشید و زمین، یا تقریباً ۱۵۰ میلیون کیلومتر، است. پلوتو تقریباً ۳۴ واحد نجومی با خورشید فاصله دارد.

اسکات شپارد، ستاره‌شناس ِ مؤسسه علوم کارنگی و همکارانش از جمله کسانی هستند که تشابهاتی را در مدارهای تعدادی از اجرام بسیار دورِ منظومه شمسی، مانند ۲۰۱۵ TG387، مشاهده کردند. این امر موجب شده که آنها وجود سیاره کشف‌نشده‌ای که چندین برابر بزرگ‌تر از زمین است و در فاصلۀ صدها واحد نجومی دورتر از پلوتو در حال چرخش است، را پیشنهاد کنند. شپارد گفت: «این اجرام دور مانند خرده‌های نان هستند که ما را به سوی سیاره ایکس هدایت می‌کنند. هرچه بتوانیم تعداد بیشتری از آنها پیدا کنیم، بهتر می‌توانیم قسمت بیرونیِ منظومه شمسی و سیارۀ احتمالی‌ای که فکر می‌کنیم در حال شکل دادن مدارهای خود است، را درک کنیم.»

وی افزود: کشف سیاره ایکس «علم ما در مورد تکامل منظومه شمسی را دوباره تعریف می‌کند.» سیارۀ ۲۰۱۵ TG387 مداری ۴۰۰۰۰ ساله بسیار طولانی‌ای دور خورشید می‌سازد که در دورترین نقطه از خورشید به اندازه ۲۳۰۰ واحد نجومی فاصله دارد. این سیاره در واقع بسیار خوش‌شانس بوده که اخترشناسان توانستند آن را کشف کنند، زیرا به گفته محققان این سیاره آنقدر کم‌نور است که ۹۹ درصد از مدار آن دیده نمی‌شود.

چاد تروجیلو از دانشگاه آریزونای شمالی، که یکی از کشف‌کنندگان است، گفت: «آنچه باعث می‌شود این نتیجه واقعا جالب باشد این است که به نظر می‌رسد به همان نحوی که تمام اجرام بسیار دور منظومه شمسی بر ۲۰۱۵ TG387 تأثیر می‌گذارند، سیاره ایکس هم به همان صورت بر آن تأثیر بگذارد. این تشابهات اثبات نمی‌کند که سیارۀ بزرگ دیگری در منظومه شمسی ما وجود دارد، بلکه شواهد بیشتری وجود دارد که یک چیز بزرگی می‌تواند آنجا وجود داشته باشد.» این کشف جدید که به اصطلاح «گوبلین» نامیده می‌شود، در روز سه‌شنبه توسط مرکز ماینور پلنت اتحادیه بین‌المللی نجوم معرفی شد. گزارش کامل این پژوهش در نشریۀ Astronomical منتشر شده است.