در دهه 1760 میلادی منبت کار لندنی به نام John Spilsbury نقشه ها را روی چوب چسباند و آنها را به قطعات کوچک برش داد و به این ترتیب اولین جدول سرهم چینی یا جورچین به وجود آمد.
طولی نکشید که این نقشه تکه تکه شده به یک ابزار آموزشی بسیار موفق تبدیل شد و در بسیاری از مدارس برای آموزش درس جغرافیا به کودکان مورد استفاده قرار گرفت.
البته اگر مخترعان قرن هیجدهم امروزه اینجا بودند از مشاهده این همه تغییراتی که جداول مذکور در سال های اخیر پیدا کرده اند، متعجب می شدند.
امروزه این جداول معمایی کودکان از ماهیت کمک آموزشی به وسیله تفریحی تغییر یافته و موضوعات مختلفی را اعم از حیوانات، اشعار کودکانه، داستان های امروزی در خصوص قهرمانان و یا سرزمین عجایب و دیزنی لند در بر می گیرند.
اما بیشترین عاملی که باعث شگفتی جدول سازان اولیه خواهد بود این است که حجم وسیعی از بزرگسالان هم در خلال قرن گذشته به این جداول روی آورده اند. جورچین یا پازل برای بزرگسالان در سال 1901 پا به عرصه وجود گذاشت و در کمتر از 7 سال یعنی تا قبل از 1908 به یک پدیده استثنایی و تمام عیار تبدیل شد.
اما از آنجایی که هزینه ساخت جداول چوبی گران تمام می شد، این جداول را دیگر به کمک کاغذ چاپ شده و چسبیده روی صفحه مقوایی می ساختند.
