جشن ها ، تبلیغات و بازی کودکان مورد استفاده قرار میگیرد. اندازه قطر آنها به طور معمول از ۱۰ تا ۳۰ سانتی متر متغییر است اما می تواند در هر اندازه و یا شکل ساخته شود. بادکنک ها مانند یک اختراع نسبتا مدرن می باشند، اما تغییرات آن در طی قرن ها وجود داشت.
تصاویری از قرن چهاردهم موجود است که نشان میدهد ساخت بادکنک از مثانه خوک پر شده با هوا می باشد. گالیله نیز در یک آزمایش که در تلاش برای اندازه گیری وزن هوا بود از یک مثانه خوک پر شده با هوا استفاده کرد و همچنین مایکل فارادی که اولین بادکنک را در سال ۱۸۲۴ اختراع کرد در آزمایشات با هیدروژن در موسسه سلطنتی لندن از آنها استفاده کرد او دو ورق از جنس پلاستیک را که داخل آن آغشته به آرد نموده بود تا به یکدیگر نچسبند و بعد لبه های آن را به هم چسباند بادکنک های لاتکس نزدیک یکسال پس از آن ظاهر شدند. توماس هنکاک، تولید کننده تلمبه دستی با ابزار ابتدایی مانند بطری و سرنگ بود.
بادکنک لاتکس برای اولین بار در لندن در سال ۱۸۴۷ توسط جی جی اینگرام اختراع شد، اما تا ۳۰ سال در قرن بیستم تولید انبوه نداشتند. بادکنک فویلی در دهه ۱۹۷۰ ظاهر شد و گرانتر بود ولی گاز در داخل آن بیشتر از بادکنک لاتکس ماندگاری داشت و همچنین وزن سنگین تری نسبت به آن داشت. امروزه بادکنک ها در تنوع رنگی بالا از جنس لاتکس، پلی کلروپران یا نایلون میباشند.
لبه آن باز می شود و از این طریق گاز به داخل آن وارد می شود، برای پر کردن یک بادکنک، می توانید از نفس خود استفاده کنید، اما اگر شما نیاز به پر کردن تعداد بیشتری از بادکنک را د ارید بهتراست از یک پمپ یا یک کمپرسور هوا استفاده کنید و اما اگر از یک گاز سبک تر از هوا استفاده کنید، به عنوان مثال گاز هلیوم بادکنک را در هوا معلق نگه می دارد هلیوم یک گاز خوب برای پر کردن بادکنک است زیرا ایمن است و آتش سوزی نخواهد داشت همچنین هنگام استنشاق سمی نیست، اگر بادکنک با گاز هلیوم پر شده باشد فقط برای یک مدت کوتاه (حدود یک روز) خود را حفظ می کند زیرا هلیوم دارای مولکول های کوچک است که از منافذ آن فرار می کند. اما در نوع فویلی آن مدت طولانی تری دوام دارد.
بادکنک را می توان با ژل هایفولت که دوام آن را زیاد میکند تقویت کرد. بادکنک های لاتکس نیز می توانند با آب پر شوند (که آنها را “بادکنک های آب” مینامند) و هنگامی که به جسم جامد پرتاب می شوند میترکند و در بازیهای تیمی مورد استفاده قرار می گیرند و همچنین در جشن شادی و کارناوال در هند، نپال و برخی دیگر از کشورها بسیار محبوب هستند. بادکنک های آب طبق سنت در جشن پایان دادن به مدرسه در ایتالیا در ۹ یا ۱۰ ژوئن مورد استفاده قرار می گیرند.
بادکنک ها را می توان در بسیاری از اشکال سا خت اما آنها معمولا بیضی هستند تعدادی از اشکال متداول بادکنک عبارتند از: مدل بالن یا صفینه فضایی که از حالت بیضی کشیده تر و پهن تر هستند، بادکنک ماری که مانند بدن مار بسیار باریک است، بادکنک قلبی دقیقا شبیه قلب واقعی میباشد و بادکنک عروسکی که شامل قسمتهای سر و بدن و دست میباشد. مدل ماری اما بسیار باریک است بنابراین از آنها بیشتر در بادکنک آرایی استفاده می شود،مدل دیگری از آنها به نام بادکنک های استافر هستند که بسیار شبیه بالن بوده و سایز بزرگی دارند که داخل آنها انواع هدایا را قرار داده میشود.
