مصریان قدیم ساعتی ساختند که به آن ساعت سایه ای می گفتند. این ساعت به این گونه بود که سایه ی قطعه ای چوب عمودی بر روی یک قطعه چوب افقی می افتد و زمان را با آن اندازه می گرفتند.
ساعت آبی نیز توسط مصریان اختراع شد . این ساعت وسیله ای ساده بود . یک سطل آب که در ته آن سوراخی وجود داشت. آب از سوراخ به آهستگی بیرون می چکید ، پس از مدتی که سطح آب درون سطل پایین می رفت زمان را نشان می داد.
ساعت آفتابی هم خیلی قدیمی است . این ساعت شبیه ساعت های سایه ای بود ولی بسیار از آن ها دقیقتر کار می کرد. ساعت روی دیوار یا پرده ای علامت گذاری می شد و سایه یک عقربه که بطور مایل روی دیوار نصب شده بود بر روی دیوار می افتد و زمان را نشان می دهد.
در سال ۱۴۰۰ میلادی یک نوع ساعت مکانیکی وجود داشت که یک وزنه ، چرخ دنده های آن را به حرکت می آورد. اما این ساعت دقیق نبود و تنها یک عقربه ساعت شمار داشت .
نخستین ساعت آونگی در سال ۱۶۵۸ به بازار آمد. این ساعت خیلی دقیق بود و عقربه ی دقیقه شمار هم داشت.
نخستین ساعت مچی را " پتر هلین " در سال ۱۵۰۴ میلادی ساخت.
