روان سنجی یک توانایی روانی است که در آن فرد می تواند با لمس تاریخچه یک شی تاریخ آن را حس کند یا "بخواند". چنین شخصی می تواند با در دست گرفتن شی یا در دست گرفتن آن ، آن را به ذهن خود برساند. چنین برداشت هایی را می توان به عنوان تصاویر ، صداها ، بوها ، طعم ها و حتی احساسات درک کرد.
روان سنجی چیست؟
روان سنجی نوعی ترساندن است - روشی روانشناختی "دیدن" چیزی که معمولاً قابل دیدن نیست. بعضی از آنها با استفاده از یک گوی کریستال ، لیوان سیاه یا حتی سطح آب می ترسند. با روان سنجی ، این دید خارق العاده از طریق لمس در دسترس است.
شخصی که توانایی روان سنجی دارد - روانشناس - می تواند یک دستکش عتیقه در دست داشته باشد و در مورد تاریخچه آن دستکش ، شخصی که آن را داشته یا تجربیاتی را که شخص در دست داشتن آن دستکش داشته ، چیزی بگوید. روانپزشک ممکن است بتواند احساس کند که شخص چگونه است ، چه کاری انجام داده است یا چگونه فوت کرده است. شاید مهمترین ، روانشناخت بتواند احساسی که فرد در یک زمان خاص دارد را درک کند. به ویژه احساسات به شدت در جسم "ثبت" می شوند.
روانشناس ممکن است نتواند این کار را با همه اشیاء در همه زمان ها انجام دهد ، و مانند تمام توانایی های روانی ، دقت می تواند متفاوت باشد.
تاریخچه مختصر
"روان سنجی" به عنوان یک اصطلاح توسط جوزف آر. بوکانان در سال 1842 ابداع شد (از کلمات یونانی روان ، به معنای "روح" و مترون ، به معنی "اندازه گیری") بوکانان ، استاد فیزیولوژی آمریکایی ، از اولین افراد بود آزمایش روان سنجی. وی با استفاده از دانش آموزان خود به عنوان سوژه ، داروهای مختلفی را در ویال های شیشه ای قرار داد و سپس از دانش آموزان خواست که فقط با نگه داشتن ویال ها ، داروها را شناسایی کنند. میزان موفقیت آنها بیش از شانس بود و او نتایج را در کتاب خود ، مجله انسان منتشر کرد. بوکان برای توضیح این پدیده نظریه پردازی کرد که همه اشیا have دارای "روح" هستند که حافظه را حفظ می کنند.
ویلیام اف.دنتون ، استاد زمین شناسی آمریکایی ، شیفته و الهام گرفته از کارهای بوکان ، آزمایشاتی را انجام داد تا ببیند آیا روان سنجی با نمونه های زمین شناسی او کار می کند یا خیر. در سال 1854 ، او از خواهرش آن دونتون کریج کمک گرفت. پروفسور نمونه های خود را با پارچه پیچید تا آن نتواند حتی آنچه هستند را ببیند. وی سپس بسته را روی پیشانی خود گذاشت و توانست نمونه ها را از طریق تصاویر ذهنی واضحی که دریافت می کرد ، به طور دقیق توصیف کند.
از سال 1919 تا 1922 ، گوستاو پاگنشتچر ، پزشک آلمانی و محقق روانشناسی ، توانایی های روان سنجی را در یکی از بیماران خود ، ماریا ریس دو زیرولد کشف کرد. ماریا می توانست در حین نگه داشتن یک شی ، خود را در حالت خلسه قرار دهد و واقعیت هایی را درباره گذشته و حال آن جسم بیان کند ، مناظر ، صداها ، بوها و احساسات دیگر راجع به "تجربه" آن شی در جهان توصیف کند. نظریه Pagenstecher این بود که روانشناس می تواند با "ارتعاشات" تجربی متراکم در جسم هماهنگ شود.
آیا روان سنجی کار می کند؟
نظریه ارتعاشات Pagenstecher بیشترین توجه محققان را به خود جلب کرده است. رزماری الن گویلی در دانشنامه تجربه عرفانی و ماوراء الطبیعه هارپر می نویسد: "روانشناسان می گویند که اطلاعات به آنها منتقل می شود" ، از طریق ارتعاشاتی که در گذشته توسط احساسات و اعمال به اشیا وارد شده است.
این ارتعاشات فقط یک مفهوم عصر جدید نیستند ، بلکه یک پایه علمی نیز دارند. مایکل تالبوت در کتاب "جهان هولوگرافیک" می گوید که توانایی های روان سنجی "نشان می دهد که گذشته از دست نرفته است ، اما هنوز هم به نوعی برای ادراک انسان وجود دارد. با دانش علمی که همه مواد در سطح زیر اتمی اساساً به عنوان ارتعاش وجود دارند ، تالبوت ادعا می کند که آگاهی و واقعیت در نوعی هولوگرام وجود دارد که شامل سابقه گذشته ، حال و آینده است. سایکومتریک ممکن است بتواند از آن رکورد استفاده کند.
تالبوت می گوید ، همه اقدامات
"به جای محو شدن در فراموشی ، در هولوگرام كیهانی ثبت شده باقی مانده و همیشه می توان بار دیگر به آنها دسترسی داشت." با این حال دیگر محققان روانشناسی فکر می کنند که
"اطلاعات مربوط به گذشته یک شی در هاله آن ثبت شده است - حوزه انرژی اطراف هر شی". "ارتباط بین روان سنجی و هاله ها بر اساس این نظریه است که ذهن انسان هاله ای از همه جهات و اطراف کل بدن را تحت تأثیر قرار می دهد که همه چیز را در مدار خود تحت تأثیر قرار می دهد. همه اجسام ، هر چقدر هم که جامد به نظر برسند ، متخلخل هستند ، حاوی سوراخ های کوچک یا حتی جزئی هستند. این شکاف های جزئی در سطح جسم ، تکه های جزئی از هاله ذهنی شخصی را که شی را در اختیار دارد جمع می کند. از آنجا که مغز باعث ایجاد هاله می شود ، بنابراین چیزی که در نزدیکی سر قرار گرفته باشد ، می تواند ارتعاشات بهتری را منتقل کند. "
از آنجا که بدن ما میدان های انرژی مغناطیسی می دهد ، "روان سنجی - هدایای روانی توضیح داده شده" توانایی را به یک ضبط صوت تشبیه می کند. "اگر یک شی به خانواده منتقل شده باشد ، شامل اطلاعاتی درباره صاحبان قبلی آن خواهد بود. سپس می توان روانپزشک را به عنوان یک نوار پخش در نظر گرفت ، که اطلاعات ذخیره شده روی آن را بازی می کند."
سایکومتری یا روان نگری، توانایی استخراج اطلاعات پنهان در حافظه اجسام و خواندن نشانه های انرژیک آنها از راه لمس کردن
هر شیئی می تواند در طول زمان، انرژی محیط و صاحب قبلی خود را جذب و به صاحبان بعدی منتقل کند. اگر شما با انرژی های باقیمانده از مالکان قبلی اشیاء هم ارتعاش شوید، تصاویری که متعلق به تجربیات و حوادث زندگی آنهاست در ذهن شما شکل می گیرد، حقایقی را در مورد آنان متوجه شده و می توانید احساسات و افکار آنان را درک کنید. حتی این درک می تواند احوال شما را دگرگون کند.
این بستگی به شدت انرژی و بار عاطفی شیء دارد. در حقیقت سایکومتری درکی ست چند بعدی که ورای زمان و مکان حرکت می کند و شما می توانید از طریق اشیاء، نوعی ارتباط روحی با صاحبان و سازندگان آنها برقرار کنید و انرژی های آنان را جذب کنید.
این اجسام می توانند هر چیزی باشند. قلم، لیوان، میز، کتاب، جواهرات و حتی ماشین و خانه. همه اشیاء نیز مانند جانداران دارای انرژی هستند. هنگامی که شخصی شیئی را لمس میکند، انرژی و حالات روانی او در هاله شیء که قابلیت تاثیرپذیری دارد، ضبط میگردد. درست مانند ثبت صدا و یا تصویر بر روی نوارهای ویدئو، صفحه های قدیمی یا سی دی که در واقع ضبط امواج و ارتعاشات برروی یک جسم می باشند.
بدین منوال چنانچه ما به چیزی دست بزنیم، بلافاصله آن جسم شروع به جذب انرژی از ارتعاشات وجودی ما میکند و ما نیز شروع به کسب انرژی از ارتعاشات آن جسم می نماییم. این انرژی کسب شده از جسم، اطلاعاتی مرتبط با صاحب قبلیش دارد که برای مدت طولانی با آن به مبادله انرژی مشغول بوده است.
با چه اجسامی سایکومتری انجام دهیم؟
هرچه جسم متراکم تر و چگال تر باشد، انرژی را راحت تر در خود نگه می دارد.
برای مثال، اجسامی با ساختار کریستالی بویژه کریستال آب در حال منجمد و فلز که رسانای خوبی نیز هستند، انرژی را بهتر و برای مدت طولانی تری در خود ضبط می کنند. در عوض اشیائی مانند پارچه و لباس که رسانای خوبی نیز نیستند، براحتی انرژی را در خود نگه نمی دارند و خواندن آنها سخت تر یا ناممکن است. بنابراین برای سایکومتری، اجسام فلزی و جواهرات بسیار مناسب اند.
برای مثال، اگر جواهرات یکی از درگذشتگان خود را در دست بگیرید، شاید بتوانید اولین میهمانی که او در آن این جواهر را بدست کرده یا سایر تجربیات او را ببینید و خاطرات خوب و بد او را احساس کنید. اگر تکه ای از مجسمه ای که برای مدتی در میدان شهری قرار داشته را لمس کنید، شاید بتوانید باقیمانده انرژی مردمی که از کنار آن عبور کرده اند و فضای آن محیط را درک کنید.
همین طور اگر به خانه ای نقل مکان کنید که افراد غمگین، بیمار یا پرخاشگری در آن زندگی می کرده اند، ممکن است انرژی های منفی باقیمانده از آنان در اجسام و حتی دیوارهای خانه را دریافت کنید و بر احوال و زندگی شما نیز تاثیر بگذارند. با اینکه این توانایی و استعداد در برخی افراد مانند مدیوم ها وضوح و قدرت بیشتری دارد، ولی مطمئنا شما نیز تا بحال تجربیاتی هرچند جزئی به این شکل داشته اید.
سایکومتری چطور احساس می شود؟
علاوه بر درک و احساسی درونی، ممکن است تصاویری در چشم سوم شما به سرعت ظاهر شوند. در این هنگام شما متوجه می شوید که این ادراکات و تصاویر متعلق به شما نیستند. ممکن است در ابتدا گیج کننده بنظر برسند و حجم زیادی از انرژی های مختلف به شما هجوم آورند ولی سعی کنید آرام بمانید و اجازه دهید جاری شوند.
در اینجا تمرینی برای سنجش این توانایی است که می توانید خودتان امتحان کنید:
۱- مکانی را انتخاب کنید که ساکت و آرام باشد و تا حد امکان عاری از سر و صدا و حواس پرتی باشد.با چشمان بسته در حالت آرام بنشینید. دستان خود را در کف خود قرار دهید و کف دستان خود را به سمت بالا قرار دهید.
2- در حالی که چشمانتان بسته است ، از شخصی بخواهید که شیئی را در دستان شما قرار دهد. فرد نباید چیزی بگوید؛ در واقع ، بهترین کار این است که اگر چند نفر در اتاق هستند و شما نمی دانید شخصی چه کسی را به شما شی می دهد. شی باید چیزی باشد که فرد مدتها در اختیار داشته است. بسیاری از محققان معتقدند که اشیا ساخته شده از فلز بهترین هستند ، با این نظریه که "حافظه" بهتری دارند.بی حرکت باشید ... چون تصاویر و احساسات به ذهن شما خطور می کنند ، آنها را با صدای بلند بیان کنید. سعی نکنید برداشت هایی را که به دست می آورید پردازش کنید. هنگام نگه داشتن جسم ، هر آنچه را که می بینید ، می شنوید ، احساس می کنید یا حس می کنید ، بگویید.
برداشت های خود را قضاوت نکنید. این برداشت ها ممکن است برای شما عجیب و بی معنی باشد ، اما ممکن است برای صاحب شی مهم باشد. همچنین ، برخی برداشت ها مبهم و برخی دیگر ممکن است کاملاً دقیق باشند. ویرایش نکنید - همه آنها را بیان کنید.
۳- به محض اینکه ریلکس شدید (وارد سطح آلفا شدید)، ذهن خود را خالی کرده و اجازه دهید تصاویر و احساسات جاری شوند. تنها بروی شیء متمرکز باشید.
۴- برای ۵ دقیقه صبر کنید و از آنچه می آید آگاه باشید.
۵- زمانیکه کار شما تمام شد، دوستتان را از آنچه دریافت کردید باخبر کنید. ببینید تا چه اندازه درست بوده اند و برای او معنی دار است. حتی ممکن است حقایقی را درک کرده باشید که او از آنها بی اطلاع بوده است.
غالباً غیر منتظره ترین تصاویر صحیح ترین هستند.
آنچه گفته شد برای آگاه کردن شما از پدیده سایکومتری است تا هنگام لمس اشیاء، چه کهنه و چه نو، از دریافت های خود آگاه باشید. حتی زمانی که فردی را لمس می کنید، به ادراکات خود از او آگاه باشید و به حواس درونی و شهود خود اعتماد کنید. این توانایی را به مرور تمرین و تقویت کنید تا در شناخت بیشتر و بهتر از آنچه پیرامونتان می گذرد تخصص یابید.
