مهروماه

غار غول های کریستال یکی از بزرگترین منظره های زیرزمینی سیاره ما است. این یک شگفتی زمین شناسی است که دراعماق صحرای چیهوا (Chihuahua )مکزیک ، نزدیک به مرز ایالات متحده آمریکا واقع شده است.

این معدن سرب ، روی و نقره کاملاً با بلورهای گچ خالص پوشیده شده است که به عمق 300 متر می رسد. تنها در سال 2002 پس از فرو ریختن دیواره غار کشف شد و سپس نام غار (غول های کریستال کوئه د لوس) به آن داده شد.

این غار شامل بزرگترین تشکیلات کریستالی است که تاکنون در زمین یافت شده است و وزن برخی از آنها حدود 55 تن است. این تشکیلات کریستال می تواند تا 15 متر طول و 2 متر قطر داشته باشد و در یک محیط شدید با درجه حرارت از 118 درجه فارنهایت تا 140 درجه فارنهایت با رطوبت 100 درصد زنده بماند. این جهنم گرما توسط انسان غیرقابل سکونت است و کسانی که در غارها کار می کنند مجبور می شوند لباس های مخصوص مقاوم در برابر حرارت مجهز به ماسک تنفس ، بسیار شبیه لباس فضایی بپوشند.

غارهای ناایکا سالها به عنوان یک رمز و راز در نظر گرفته می شد تا اینکه خوان مانوئل گارسیا-رویز ، دانشمندی از دانشگاه گرانادا ، منبع آن را کشف کرد. طبق محاسبات محقق ، این ساختارها به دلیل سرعت متبلور شدن مواد تشکیل شده و در یک مقاله علمی منتشر شده از "مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم" وی گفت: "رشد بلورها بسیار کند است اندازه گیری آن تقریباً غیرممکن بود. ما به لطف میکروسکوپی که با دانشگاه سندای ژاپن طراحی کردیم قادر به بررسی آنها بودیم. این ابزار به ما امکان داده است تخمین بزنیم که برخی از بلورها در طول یک میلیون رشد کرده اند سال ها."

مطالعه اخیر انجام شده توسط پنه لوپه بوستون ، رئیس انستیتوی نجوم ناسا در نشست سالانه انجمن پیشرفت علم آمریکا ارائه شد. این مطالعه کشف برخی از میکروب ها ، و به ویژه باکتری هایی است که حداقل 50،000 سال در داخل سازه های بلوری محبوس شده اند. این باکتری ها از طریق آهن ، گوگرد و سایر مواد شیمیایی رشد می کنند که می توانند در شرایط شدید محیطی زندگی کنند. این کشف شگفت انگیز به ما کمک می کند توانایی زندگی را برای انطباق با حتی خصمانه ترین محیط ها تأمل کنیم. غار ناایکا مطمئناً یک مکان توریستی نیست ، اما زیبایی مرموز آن به ما اجازه می دهد تا امکانات پنهان بی پایان سیاره خود را درک کنیم.