دیاستول، انبساط قلب یا فراخیدگی (به انگلیسی: Diastole) حالت انبساط بطن قلب است.
دیاستول اصطلاحی است که در تعریف بازگشت قلب به حالت پیش از انقباض (سیستول) گفته می‌شود. درحقیقت مدت زمانی که پس از انقباض قلب، بطن‌ها پر از خون می‌شوند، قلب به حالت پیش از سیستول بازگشته و دیاستول رخ می‌دهد. در حین رخ دادن دیاستول بطنی، دهلیزها در حالت استراحت و در زمان دیاستول دهلیز، بطن، در حالت استراحت هستند. واژهٔ دیاستول، برگرفته از واژهٔ یونانی διαστολη، به معنی آماس و ورم‌کردگی است.
هنگام سمع قلب فاصله بین صدای اول و صدای دوم قلبی (S2) با زمان سیستول قلب مطابقت دارد و این زمان به طور طبیعی کوتاهتر از زمان بین صدای دوم و اول (دیاستول) است.
سیستول (به انگلیسی: Systole) به فرایند تَنجیدگی (انقباض) قلب گفته می‌شود.
این اصطلاح درحقیقت مربوط به انقباض بطن چپ می‌باشد. در جریان سیستول٬ لایهٔ ماهیچه قلب (میوکارد) بر اثر دریافت پیام‌های الکتریکی سامانهٔ عصبی خودگردان٬ پاسخ خود را به شکل انقباض بیان می‌کند. به حالت انبساط و فراخیدگی قلب، دیاستول گفته می‌شود.
هنگام سمع قلب فاصله بین صدای اول و صدای دوم قلبی (S2) با زمان سیستول قلب مطابقت دارد و این زمان به طور طبیعی کوتاهتر از زمان بین صدای دوم و اول (دیاستول) است.
