سوانت آرنیوس شیمی‌دان معروف تاریخ است که در سوئد به دنیا امده است و صاحب جایزهٔ نوبل شیمی در سال ۱۹۰۳ شده است.آرنیوس اعتقاد داشت که اسیدها و بازها موقع حل شدن در آب، به صورت جزیی یا کامل تفکیک می‌شوند. و ذره‌های بارداری به اسم یون،ایجاد می کنند. این فکر آرنیوس، در موقع خود، یک فکر انقلابی بود. به صورتی که بیشتر شیمیدان‌ها اینطور فکر می کردند که مولکول‌ها قادر نیستند به یون‌های مثبت و منفی، تبدیل شوند. بخاطر همین، با دادن درجه استادی به این دانشمند شیمی، مخالفت کردند؛ لیکن شیمیدان‌های جوان در پژوهش‌های خود، به ثمراتی دست یافتند که با فکر آرنیوس این دانشمند شیمی، در یک راستا بود. این مسیر، ادامه یافت تا اینکه در سال ۱۹۰۳ میلادی، جایزهٔ نوبل شیمی به این دانشمند شیمی،داده شد.
مشارکت‌ها و دستاوردها این دانشمند شیمی
سوانت آرنیوس پایان نامه‌ی ۱۵۰ صفحه‌ای خویش در مورد رسانایی الکترولیت ها را به تعدادی دانشمند معروف در تمام اروپا ارسال کرد. ویلهلم اوستوالد خیلی تحت تأثیر قرار گرفت و حتی به اوپسالا آمد تا آرنیوس را جهت تیم تحقیقاتی خود برگزیند.آرنیوس نظریه‌ی یونی خود را در سال ۱۸۸۴ به میزان بسیاری وسعت داد و مقاله هایی درباره‌ی اسیدها و بازها منتشر کرد. او از آکادمی علوم سلطنتی سوئد در سال ۱۸۸۶ پاداش سفر کسب کرد.
سال های اخر عمر این شیمی دان
مقالاتی در رشته دلیل عصر یخبندان، باعث شد تا آرنیوس نخستین مدل اقلیمی از تأثیر دی اکسید کربن جو را ایجاد کند، و او این مدل را در سال ۱۸۹۶ در “مجله‌ی فلسفی” (The Philosophical Magazine) منتشر کرد. بخاطر همین او نخستین دانشمند شیمی بود که درباره موثر بودن کارهای صنعتی بر روی تغییر دمای کره زمین بحث کرد. آرنیوس همچنین تحقیقات گسترده‌ای در سم باکتریایی و سم حیوانات و گیاهان مختلف داشته است.سوانت آرنیوس در سپتامبر ۱۹۲۷ دچار یک حمله‌ی زکام حاد روده شد. او چند روز بعد در دو اکتبر ۱۹۲۷ از دنیا رفت. سوانت ۶۸ سال سن داشت و بدنش در اوپسالا به خاک سپرده شد.
