پل الریخ یک دانشمند آلمانی بوده است که بر رشته‌های مختلفی از جمله ایمن شناسی، خون شناسی و شیمی درمانی تأثیر زیادی گذاشت. الریخ اولین درمان عملی برای سیفلیس را کشف کرد و برای این کشف در سال ۱۹۰۸ به همراه زیست شناس روسی با نام ایلیا مچنیکو برنده جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی شد.
دوران اولیه ی زندگی و تحصیلات
پل الریخ در ۱۴ مارس ۱۸۵۴ در یک خانواده ی مرفه یهودی متولد شد. او در جوانی به فرآیند رنگ‌آمیزی سلول‌ها توسط رنگ های شیمیایی علاقه‌مند شد. او در دانشگاه های استراسبورگ، برسلاو، فرایبورگ و لایپزیگ پزشکی خواند. الریخ مدرک پزشکی خود را در سال ۱۸۷۸ از دانشگاه لایپزیگ دریافت کرد.
مشارکت ها و دستاوردها
الریخ در حین آزمایش رنگ آمیزی سلول ها متوجه شد که در سلول واکنش‌های شیمیایی انجام می‌شود و این واکنش‌ها دلیل فرآیندهای سلولی هستند. او اینگونه نتیجه گرفت که عوامل شیمیایی می‌توانند بیماری‌های سلول را درمان کرده و با عوامل عفونی بجنگند. این ایده کاملاً درمان شناسی و تشخیص‌های پزشکی را متحول کرد. الریخ اصطلاح " شیمی درمانی" را ایجاد کرد. او یک واکنش شیمیایی خاص را در ادرار بیماران حصبه تشخیص داد و مشارکت‌های مهمی برای درمان بیماری های گوناگون چشمی داشت.
الریخ به عنوان پزشک بالارتبه در بیمارستان چاریت در برلین منصوب شد و در آنجا یک روش انحصاری برای تشخیص باسیل سل یافت. او انواع مختلف سلول‌های خونی بر بدن را از یکدیگر جدا کرد و با این کار یکی از پایه گذاران خون شناسی شد. الریخ استفاده از متیلن آبی برای درمان اختلالات عصبی را کشف کرد.
انتشار مقاله‌های مختلف علمی
الریخ نزدیک به ۳۷ مقاله‌ی علمی را در بین سال ها ی ۱۸۷۹ تا ۱۸۸۵ منتشر کرد. شاید موثرترین کار او " نیاز اندام های موجودات زنده (ارگانیسم) به اکسیژن" باشد که در سال ۱۸۸۵ چاپ شد. او در کتاب به این موضوع می پردازد که مصرف اکسیژن در انواع مختلف بافت‌ها متفاوت بوده و این تفاوت‌ها، مقیاسی برای شدت فرایندهای حیاتی سلول در اختیار ما قرار می‌دهد.
اواخر زندگی و مرگ
پل الریخ به همراه زیست شناس روسی با نام ایلیا مچنیکو در سال ۱۹۰۸ جایزه‌ی نوبل فیژیولوژی و پزشکی را دریافت کرد. او در ۲۰ آگوست ۱۹۱۵ در اثر یک ضربه مغزی در شهر هسه‌ی آلمان در گذشت. الریخ در زمان مرگ ۶۱ سال سن داشت.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
