شلدون لی گلاشو دانشمند فیزیک مشهور آمریکایی است.این فعال در رشته فیزیک در تاریخ ۵ دسامبر ۱۹۳۲ در خانواده‌ای از مسافران یهودی روسیه در نیویورک چشم به جهان گشود.این دانشمند فیزیک در سال ۱۹۷۹ درکنار عبدالسلام و استیون واینبرگ، جایزه نوبل فیزیک را بدلیل تعمیم رابطه الکتروویک میان نیروی الکترومغناطیس و نیروی هسته‌ای ضعیف دریافت کرد. این نظریه، مبنای اصلی اثبات تئوری تعامل الکتروویک قرار گرفت.
گلاشلو همکنون این دانشمند فیزیک استاد دانشگاه بوستون است.این فعال در رشته فیزیک نیز جهت فعالیت خود که به پیش بینی جریان‌های خنثی، ذرات افسون (Charmed Particle) و بوزون های بُرداری میانجی انجامید، که همه‌ی این موارد متعاقباً به دست آزمایش‌ها کشف شدند، شناخته می شود. این فعال در رشته فیزیک تقریبا ۳۰۰ مقاله‌ی تحقیقاتی و ۳ اثر به اسم فعل و انفعالات (Interactions) ، افسون فیزیک (Charm of Physics) و از کیمیاگری تا کوارک ها (From Alchemy to Quarks) است.
تدریس در رشته فیزیک
بعد از زمان کمی در موسسه‌ی بور در کوپنهاگ، سرن در ژنو، و موسسه‌ی تکنولوژی کالیفرنیا، گلاشو پیش از بازگشتش به هاروارد به عنوان مدرس فیزیک، ۵ سال (۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶) در دانشگاه استنفورد و دانشگاه کالیفرنیا ( برکلی) تدریس می‌کرد. او از سال ۱۹۷۹، در انجمن سیاست علم در سرن فعالیت کرده است.
کسب جایزه نوبل توسط این دانشمند فیزیک
گلاشو در سال ۱۹۶۱ ، با همکاری جولیان شوینگر، فعالیت های خود در رشته متحد سازی مدل های الکتروضعیف را ادامه داد. در موقع این فعالیت او توانست پایه های نظریه تعاملات الکتروضعیف قابل قبول را کشف کند و درکنار با استیون وینبرگ و محمد عبدالسلام در سال ۱۹۷۹ برنده جایزه‌ی نوبل فیزیک شد.
