محققان مدعی شده اند که شواهدی از یک سیاهچاله کوچک پیدا کرده اند که از درون سحابی گازی مولکولی متراکم عبور می کند؛ این سحابی متعلق به بقایای یک ابرنواختر میباشد.
همه سیاهچاله ها توانایی تولید قرص برافزایشی(Accretion Disk) بزرگی را ندارند که بتواند تشعشعات مرئی ساطع کند. بدون تشعشعات قابل تشخیص، یافتن گوی های رازآلود انرژی تاریک تقریبا ناممکن می باشد. اما گاهی اوقات شانس با دانشمندان یار می شود. محققان درصدد یافتن سیاهچاله ای نبودند. در عوض، آنان نسبت به بقایای ابرنواختر W44 ابراز علاقه کردند که صدهزار سال نوری با زمین فاصله دارد.
. دانشمندان علاقه وافری به این قضیه نشان دادند تا میزان انرژی انتقال یافته از انفجار ستاره ای به سحابی های گازی پیرامون را مورد اندازه گیری قرار دهند. اخترشناسان به هنگام مطالعه گاز مولکولی به اندازه گیری حرکت غیر منتظره پرداختند؛ سرعت و مسیرهای غیر ممکن تحت شرایط عادی. محققان یک سحابی به نام Bullet یا همان گلوله شناسایی کردند که به قیفی با سرعت حداکثر ۱۰۰ کیومتر بر ثانیه در چرخش میباشد.
ماسایا یامادا، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه کیو در ژاپن گفت: « انرژی جنبشی سحابی گلوله چند برابر بزرگتر از انرژی اعمال شده توسط ابرنواختر W44 است. امکان آن وجود ندارد که چنین سحابی پرانرژی ای را تحت شرایط عادی ایجاد کرد.» محققان دو نظریه برای توضیح رفتار مولکولی عجیب مطرح نمودند. در مدل نخست، جریانی از گاز که به بیرون منتشر شده در اثر انفجار ستاره ای از یک سیاهچاله عبور می کند و کشش گرانشى سیاهچاله بر شتاب آن می افزاید. در این سناریو، سیاهچاله ۳٫۵ برابر جرم خورشید است.
در سناریوی دوم، سیاهچاله تنها بصورت ناگهانی از درون سحابی های گاز مولکولی W44 گذر می کند و گاز را در جریان متراکمی به حرکت در می آورد. در این سناریو، سیاهچاله حداقل ۳۶ برابر جرم خورشید است. فقط ۶۰ سیاهچاله در کهکشان راه شیری یافت شده‌اند، اما بر اساس برخی مدل ها، ۱۰۰ میلیون تا یک میلیارد سیاهچاله در این کهکشان وجود دارد. توموهارو اوکا، استاد دانشگاه کیو گفت: «ما راه جدیدی برای کشف سیاهچاله های سرگردان پیدا کرده ایم.» جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریه Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
منبع: bigbangpage.com
