سیاهچالۀ مرکزی کهکشان راه شیری در حال خرد کردن ستاره ها همانند توپ های کاغذی است و آنها را در اندازه های سیاره ای به اطراف پرتاپ می کند.
تقریبا تمام سیاهچاله ها که دارای مواد کافی در پیرامون خود هستند بخاطر وجود ستاره ای است که بی اراده به سمت کشش گرانشی اش جذب می شود. در واقع ستاره به داخل سیاهچاله کشیده شده و با قرص های برافزایشی آن تکه تکه می شود. اما تحقیقات جدید نشان می دهد خرده های ستاره ای می توانند دوباره به شکل اجسام کروی سیاره مانند دربیایند. این جسم های کروی به اندازه ی سیاره درآمده و با چرخش قرص بر افزایشی دوباره به فضا پرتاب می شوند.
اِدن گیرما دانشجوی دانشگاه هاروارد و نویسنده ی اصلی این مقاله گفت: « تنها یک ستاره ی تکه تکه شده می تواند صدها جسم سیاره مانند را تشکیل دهد. برایمان سوال است که این جسم ها عاقبتشان چه می شود؟ چقدر به ما نزدیک خواهند شد؟ ما یک مدل کامپیوتری برای یافتن پاسخی برای این سوالات ابداع کرده ایم.» "گیرما” نویسنده ی اصلی مقاله ای در رابطه با همین موضوع بوده و در گردهمایی این محاسبات "گیرما” نشان می دهد ممکن است بعضی از این اجرام در فاصله ی چند صد سال نوری با منظومه شمسی، باشند.
محاسبات ریاضیاتی او نشان می دهد این اجسام کروی جرمی به اندازه نپتون و چندین مشتری دارند. "گیرما” پیش بینی می کند این تکه ها که با سرعت ۳۲ میلیون کیلومتر بر ساعت به بیرون از سیاهچاله رانده می شوند، از کهکشان ما خارج خواهند شد و از آنجا که بیشتر کهکشان ها دارای سیاهچاله ای واقع در مرکز خود میباشند، این پدیده عمومی بوده و در بیشتر این کهکشان ها اتفاق میفتد. با این حال مکان یابی این اجرام کار مشکلی میباشد. "گیرما” بیان کرد: « فقط یکی از هر هزار سیاره آزاد در فضا از این توپ های عجیب نسل دومی خواهد بود.» جزئیات بیشتر این پژوهش در American Astronomical Society منتشر می شود.
منبع: bigbangpage.com
