پس از پرتاب موفقیتآمیز موشک «استارشیپ»، «اسپیسایکس» برنامههای بزرگتری دارد و تلاش میکند به موفقیتهای بیشتری دست یابد.
بزرگترین و قویترین موشک ساختهشده تا به امروز قرار است حتی بزرگتر هم بشود. شرکت «اسپیسایکس» روز ۱۳ اکتبر یازدهمین پرواز آزمایشی ابرموشک «استارشیپ» خود را انجام داد و این وسیله نقلیه ۱۲۴ متری را از پایگاه «استاربیس» خود در جنوب تگزاس به فضا فرستاد.
پرواز زیرمداری با موفقیت کامل انجام شد. هر دو بخش استارشیپ شامل مرحله اول «سوپر هوی» و فضاپیمای مرحله بالایی «شیپ» برای فرودهای دقیق به زمین بازگشتند. فضاپیمای شیپ موفق شد یکی از موتورهای خود را در فضا دوباره روشن کند و هشت محموله آزمایشی را مستقر کند.
یازدهمین پرواز، لحظه بزرگی برای برنامه استارشیپ بود؛ نه تنها به این دلیل که همه چیز خیلی خوب پیش رفت، بلکه به این دلیل که آخرین پرتاب نسخه کنونی یا «نسخه ۲» آن بود.
اسپیسایکس در یک پست درباره خلاصه یازدهمین پرواز نوشت: اکنون تمرکز روی نسل بعدی استارشیپ و سوپر هوی است و چندین وسیله نقلیه در مرحله ساخت و آمادهسازی برای آزمایشها هستند. نسل بعدی برای اولین پروازهای مداری استارشیپ، ماموریتهای بارگیری عملیاتی، انتقال سوخت و موارد دیگر استفاده خواهد شد زیرا ما در حال تلاش برای ساخت یک وسیله نقلیه سریع و کاملاً قابل استفاده مجدد با قابلیت سرویسدهی به مدار زمین، ماه، مریخ و فراتر از آن هستیم.
نسخه بعدی استارشیپ، نسخه ۳ است که حدود ۱.۵ متر از نسخه پیشین خود بلندتر خواهد بود. «دن هوت» سخنگوی اسپیسایکس روز دوشنبه در جریان پخش اینترنتی یازدهمین پرواز گفت: نسخه ۳ بسیار شبیه به نسخه ۲ خواهد بود اما تفاوتهای بزرگی در زیر بدنه آن وجود خواهد داشت.
برای مثال، سیستم پیشرانه فضاپیمای شیپ نسخه ۳ برای تطبیق با موتور «رپتور ۳» که نسخه جدید و قویتری از موتور است و هر دو مرحله استارشیپ را تغذیه میکند، بازسازی شده است.
هوت گفت: ما در حال ارتقاء ذخیرهسازی انرژی و اعمال تغییرات فراوان در سیستمهای هوانوردی هستیم که ماموریتهای طولانیتر را امکانپذیر میکنند. یکی از نکات قابل توجهی که در ظاهر خواهید دید، آداپتورهای اتصال جدید است که وقتی دو استارشیپ را برای انتقال سوخت به هم متصل میکنیم، از آنها استفاده خواهیم کرد. این قابلیت اصلی استارشیپ است که میخواهیم آن را سال آینده به نمایش بگذاریم.
در واقع، انتقال سوخت در فضا بخش مهمی از هر ماموریت فضایی عمیق استارشیپ است. مراحل بالایی که به سمت ماه یا مریخ حرکت میکنند، با حداقل مقدار سوخت پرتاب میشوند تا در مصرف سوخت برای محمولهها صرفهجویی شود. بنابراین، مراحل بالایی برای سوختگیری باید با چندین فضاپیمای حمل سوخت در مدار زمین ملاقات کنند.
مرحله سوپر هوی نسخه ۳ استارشیپ دارای یک لوله انتقال سوخت بازطراحیشده است. این لوله، یک سازه فلزی غولپیکر است که متان مایع و اکسیژن مایع را به موتورهای رپتور تقویتکننده هدایت میکند.
هوت گفت: تقویتکنندههای جدید دارای یک مرحله داغ یکپارچه، فضای تهویه بیشتر و طراحیشده برای استفاده مجدد کامل خواهند بود. مرحله داغ، محل اتصال سوپر هوی و شیپ را نشان میدهد و «داغ» به این واقعیت اشاره دارد که شیپ پیش از جدا شدن کامل از تقویتکننده، موتورهای خود را روشن میکند.
همچنین، سوپر هوی نسخه ۳ به جای چهار باله شبکهای نسخه ۲، تنها سه باله شبکهای خواهد داشت که سازههای وافلمانند هستند و به تقویتکننده کمک میکنند تا مسیر بازگشت به زمین را برای فرودهای دقیق هدایت کند. هوت گفت: با وجود این، آنها ۵۰ درصد بزرگتر هستند و استحکام بیشتری دارند. همچنین، قرار است از آنها برای بلند کردن و برداشتن وسایل نقلیه استفاده شود.
بلند کردن و گرفتن سوپر هوی توسط بازوهای چاپستیک برج پرتاب انجام خواهد شد. این بازوها، شیپ و سوپر هوی را روی پایه پرتاب بلند میکنند و همچنین پس از پرتاب، هر دو وسیله نقلیه را هنگام بازگشت به خانه میگیرند. اسپیسایکس تا به امروز سه بار این نوع گرفتن با بازوهای چاپستیک را با سوپر هوی انجام داده اما هنوز آن را با شیپ امتحان نکرده است.
هر ۱۱ پرواز آزمایشی استارشیپ از سکوی پرتاب مداری شماره ۱ استاربیس انجام شدهاند. با وجود این، این سکو برای مدتی به حالت تعلیق در خواهد آمد زیرا برای جای دادن نسخه ۳ استارشیپ مورد بازسازی قرار گرفته است.
«جیک برکوویتز» مهندس ارشد پیشرانش اسپیسایکس در جریان پخش اینترنتی پرتاب روز ۱۳ اکتبر گفت: در میان بسیاری از کارهای دیگر، ما در حال نصب یک سکوی پرتاب مداری جدید، یک سیستم آتشنشانی جدید و ارتقای بازوهای چاپستیک برای آینده هستیم. بنابراین تا زمانی که این موارد تکمیل شوند، پرتابها را از سکوی ۲ انجام خواهیم داد که خیلی زود راهاندازی خواهد شد.
نسخه ۳ استارشیپ قادر به پرواز به مریخ خواهد بود و اگر آزمایشها به خوبی پیش بروند، ممکن است سال آینده این کار را انجام دهد. «ایلان ماسک» بنیانگذار و مدیرعامل اسپیسایکس گفته این شرکت مایل است در فرصت بعدی که اواخر سال ۲۰۲۶ پیش میآید، ناوگان کوچکی از استارشیپهای بدون سرنشین را به سیاره سرخ پرتاب کند. زمین و مریخ فقط هر ۲۶ ماه یک بار برای ماموریتهای میانسیارهای به درستی در یک راستا قرار میگیرند.
با وجود این، اسپیسایکس قصد دارد در بلندمدت به یک استارشیپ بزرگتر و قویتر تکیه کند که ارتفاع آن ۱۴۲ متر و تعداد موتورهای رپتور آن ۴۲ موتور به جای ۳۹ موتور رپتور کنونی است. ماسک گفته است که انتظار میرود نسخه ۴ در سال ۲۰۲۷ رونمایی شود.
سال ۲۰۲۷ میتواند سال مهمی برای اسپیسایکس و ناسا باشد زیرا ناسا قصد دارد در آن زمان ماموریت «آرتمیس ۳» خود را آغاز کند و برای اولین بار از زمان ماموریتهای «آپولو» ، فضانوردان را روی ماه فرود بیاورد. فرودگر ماه برای این ماموریت حماسی، یک استارشیپ خواهد بود.
