مهروماه

درخشان‌ترین کهکشان جهان که احتمالا دارای یک سیاهچاله مرکزی است و نور بیش از 300 تریلیون ستاره را در خود جذب می کند، به تازگی توسط ستاره شناسان ناسا کشف شده است.

درخشان‌ترین کهکشان جهان، توسط ستاره‌شناسان تلسکوپ وایز ناسا کشف گردید که با نور بیش از 300 تریلیون ستاره می‌درخشد.

این کهکشان که Wise J224607.57-052635.0 نام دارد، به گروه جدیدی از اجسام مرموز موسوم به کهکشان‌های مادون قرمز بسیار درخشان (Elrigs) تعلق دارد. دانشمندان بر این باورند که این کهکشان احتمالا از یک سیاهچاله در مرکز خود برخوردار است؛ اما دلیل بزرگ بودن بیش از اندازه آن، هنوز ناشناخته باقی مانده است. ابرسیاهچاله‌های عظیم گاز و ماده را به دیسک اطراف خود کشانده و با داغ کردن این دیسک تا دمای میلیون‌ها درجه، نور پرانرژی مرئی، فرابنفش و پرتو ایکس را منتشر می‌کنند.

این نور توسط انبوه غبار اطراف دیسک، مسدود شده و با داغ شدن غبار، نور مادون قرمز از آن منتشر می‌شود. سیاهچاله‌های غول‌پیکر در مرکز کهکشان‌ها رایج هستند، اما کشف سیاه‌چاله‌ای به این بزرگی در این زمان از جهان، نادر است. از آن جا که نور کهکشان میزبان این سیاهچاله با طی 12.5 میلیارد سال به زمین رسیده، ستاره‌شناسان این جسم را در گذشته بسیار دور مشاهده می‌کنند.

این سیاهچاله در زمانی که جهان تنها یک دهم سن کنونی 13.8 میلیارد ساله خود را داشته، چندین میلیارد برابر از خورشید بزرگتر بوده است. تحقیق جدید نشان می‌دهد که سیاهچاله‌های درون کهکشان‌های Elrigs ممکن است به آن دلیل بسیار بزرگ شده باشند که سیاهچاله‌های جنینی احتمالا بزرگتر از تصورات پیشین بوده‌اند.

دو توضیح دیگر شامل شکستن یا خم کردن حد نظری تغذیه سیاهچاله‌های موسوم به حد ادینگتون هستند.

زمانی که یک سیاهچاله تغذیه می‌کند، گاز به آن وارد شده و پس از داغ شدن، نور منتشر می‌کند. فشار نور دقیقا گاز را به عقب رانده و حدی را برای سرعت بلعیدن مداوم ماده ایجاد می‌کند.

اگر یک سیاهچاله حد خود را بشکند، می‌تواند با سرعت بسیار خطرناکی مانند بالن رشد کند. اگرچه پیش از این دیده شده که سیاهچاله‌ها حد خود را می‌شکنند، اما سیاهچاله مورد بررسی در این تحقیق احتمالا بطور مداوم حد خود را برای رسیدن به اندازه شکسته باشد. در روش دیگر، ممکن است سیاهچاله‌ها این حدشکنی را نداشته باشند. اگر یک سیاهچاله به کندی بچرخد، غذای خود را زیاد دفع نمی‌کند. در انتها، یک سیاهچاله با سرعت چرخش آرام می‌تواند ماده بیشتری را نسبت به یک سیاهچاله با سرعت گردش بالاتر بخورد. البته به تحقیقات بیشتری برای حل معمای این کهکشان‌های بسیار درخشان نیاز است.

محققان قصد دارند جرم سیاهچاله‌های مرکزی را با دقت بیشتری تعیین کنند. دانستن جرم این اجسام به کشف تاریخچه آن‌ها و همچنین سایر کهکشانها در این بخش از کیهان کمک خواهد کرد. تلسکوپ فضایی مادون قرمز وایز در سال 2009 به فضا پرتاب شد.