با وجود خورشید و ستاره های نورانی دیگر فضا سرشار از نور است.پس چرا ما همیشه آن را تاریک و سیاه میبینیم؟ جو زمین به دلیل ترکیب مولکول های تشکیل دهنده اش بخش آبی از طیف نور خورشید را بیشتر پخش میکند و همین امر موجب میشود آسمان در طول روز به رنگ آبی و بسیار روشن دیده شود. از طرف دیگر شدت نور خورشید به حدی است که پخش شدگی زیاد این نور در جو موجب رنگ باختن ستاره های کم نور در برابر خورشید میشود. ما رنگ ها را به این دلیل میبینیم که نور به چشم ما بازتاب میشود.اگر شیئی بتواند طیف های مختلف نور را بازبتاباند آن را سفید میبینیم.زمانی که رنگ های مختلف را میبینیم، این امر به این دلیل است که فقط بخشی از طیف نور قابل رویت بازتابانده می شود و باقی طیف ها بوسیله شئ مورد نظر جذب میشوند. بر روی زمین این پدیده دلیل آبی بودن آسمان و سفیدی ابرهاست.هر کدام از این ها رنگ منحصر بفرد خود را دارند و آن هم بدلیل نحوه پراکنده شدن و بازتاب نور توسط مولکول های موجود در هواست. این پدیده در فضا رخ نمیدهد زیرا فضا یک خلا کامل است و تنها چیزی که میتواند بدون واسطه از آن عبور کند نور است. نور به طور طبیعی مسیری مستقیم را طی میکند،بنابراین اگر بوسیله جرم هایی مانند سیارات و قمرها بازتابانده نشود به سادگی توسط فضا “جذب” میشود.البته در اینجا جذب شدن به این معناست که به سوی چشم های ما بازتابانده نمیشود. تاریکی نشان دهنده نبودن نور نیست.فضا پر از ستارگانی مانند خورشید است ولی از آن جایی که چشم مسیر حرکت نور را نمی بیند و در فضا هیچ چیز،حتی مولکول های هوا هم وجود ندارد و خلا مطلق حاکم است،نور بازتاب نمیکند و در نتیجه ما فضا را تاریک و سیاه می بینیم. به این دلیل که نور در خطی مستقیم حرکت می کند به نظر می رسد که توسط خلا و فضای تهی جذب میشود در غیر اینصورت فضا شبیه به آسمان زمین به نظر می رسید.
دانلود سوالات کنکورانیمیشن های آموزشیگروه های درسیالمپیاد
