مهروماه

دانشمندانی که با داده‌های نقشه‌برداری آسمانی دیجیتال اسلون کار می‌کردند، یک «کهکشان فسیلی» کشف کردند که در اعماق کهکشان راه شیری ما پنهان شده است.

یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دنی هورتا در دانشگاه جان مورس لیورپول (LJMU) کهکشان فسیلی را در کهکشان راه شیری کشف کرده اند. دانشمندان با استفاده از داده های حاصل از آزمایش تکامل کهکشانی رصدخانه Apache Point رصدخانه Sloan Digital Sky Survey ، از این نتیجه رسیدند که کهکشان موسوم به ، 10 هراکلس (Heracles )میلیارد سال پیش با کهکشان راه شیری برخورد کرده و ادغام شده است.

 

 

مفهوم هنرمند از راه شیری با کهکشان فسیلی که با رنگ قرمز مشخص شده است دنی هورتا-درینگتون (دانشگاه لیورپول جان مورس) / ناسا /
اتفاق نظر معمول درباره کهکشان ما این است که این مجموعه ای کاملاً معمولی ، حتی پیش پا افتاده از ستارگان است و هیچ چیز قابل توجهی در مورد آن در مقایسه با 180 میلیارد کهکشان دیگر جهان وجود ندارد. با این حال ، کشف کهکشان فسیلی هراکلس نشان می دهد که سالهای اولیه آن نسبتاً خشن بوده است.

این یافته که تحت «آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه‌ی آپاچی پوینت» (APOGEE) «نقشه‌برداری آسمانی دیجیتال اسلون» (Sloan Digital Sky Surveys) انجام شده، ۲۰ نوامبر ۲۰۲۰ (۳۰ آبان) در نشریه‌ی Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است و می‌تواند درک ما را از چگونگی تکامل راه شیری به کهکشان امروزی دچار چالش کند.

کهکشان فسیلی پیشنهادی ممکن است ده میلیارد سال پیش زمانی که کهکشان ما هنوز در مراحل ابتدایی بود، با کهکشان راه شیری برخورد کرده باشد. ستاره شناسان نام این کهکشان فسیلی را آن را «هرکول» (Heracles) گذاشته‌اند، زیرا این قهرمان یونان باستان هنگام ایجاد راه شیری، هدیه‌ی جاودانگی دریافت کرد.

بقایای کهکشان فسیلی هرکول، حدود یک سوم هاله‌ی کروی کهکشان راه شیری را تشکیل می‌دهد. اما پرسش اینجاست که اگر ستاره‌ها و گازهای حاصل از هرکول درصد زیادی از هاله‌ی کهکشانی را تشکیل می‌دهند، چرا قبلا آن را ندیده بودیم؟ پاسخ در موقعیت آن در اعماق راه شیری نهفته است.

هراکلس با استفاده از داده های نزدیک به مادون قرمز جمع آوری شده توسط APOGEE کشف شده است که قرائت بیش از 500000 ستاره را در کهکشان ما ثبت کرده است. طبق گفته تیم LJMU ، باند مادون قرمز طیف لازم بود زیرا مرکز راه شیری مملو از گرد و غبار است که نور مرئی را پنهان می کند. دانشمندان با مشاهده ترکیب شیمیایی و سرعت ستاره ها توانستند ستاره های بومی را از ستارگان هراکلس در هنگام برخورد دو کهکشان جدا کنند.

ریكاردو اسکیاون می گوید: "برای یافتن یك كهكشان فسیلی مانند این كهكار ، ما مجبور شدیم به بررسی دقیق ترکیبات شیمیایی و حرکات دهها هزار ستاره بپردازیم." "انجام این کار مخصوصاً برای ستاره های مرکز راه شیری بسیار دشوار است ، زیرا آنها توسط ابرهای گرد و غبار بین ستاره ای از دید پنهان مانده اند. APOGEE به ما اجازه می دهد تا در آن غبار سوراخ شویم و بیشتر از گذشته در قلب کهکشان راه شیری ببینیم. "

 

 

تصویر تمام آسمان کهکشان راه شیری همانطور که از زمین با کهکشان فسیلی به رنگ قرمز مشخص شده است ، دنی هورتا-دارینگتون (دانشگاه لیورپول جان مورس) / ناسا /

فقط چند صد ستاره هراکلس پیدا شده است ، اما ترکیب شیمیایی و مسیر حرکت آنها با ستاره های دیگر بسیار متفاوت است به طوری که مجبور به بیرون از کهکشان ما شدند. چنین بقایای کهکشانی غیر معمول نیست. کهکشان راه شیری از بسیاری از برخوردها با کهکشانهای کوچکتر تشکیل شده و آنها را جذب کرده و بقایای این کهکشانها را می توان در هاله راه شیری مشاهده کرد.

اما موقعیت هراکلس در هسته کهکشان نشان می دهد که در اوایل تاریخ کهکشان ما با آن برخورد کرده است. از همه مهمتر ، محققان تخمین می زنند که هراکلس یک سوم از جرم کل هاله راه شیری را تشکیل می دهد ، به این معنی که برخورد باستان در مقایسه با تاریخ مشابه کهکشان های مارپیچی عظیم بسیار شدید بوده است.

اسکیاون می گوید: "به عنوان خانه کیهانی ما ، کهکشان راه شیری از قبل برای ما خاص است ، اما این کهکشان باستان مدفون در آن خاصیت بیشتری پیدا می کند."