مهروماه

دانشمندان عقیده دارند یک انرژی پنهان و مرموز بین کهکشان‌ها وجود دارد که باعث گسترده‌تر شدن جهان هستی می‌شود.

دانشمندان کیهان شناس معتقدند که جهان ما مدام در حال گسترش و انبساط است. انبساطی که باعث می‌شود دنیای ما لحظه به لحظه مثل یک بادکنک باد کند. عاملی مرموزی که باعث این اتفاق می‌شود، انرژی تاریک است. انرژی که احتمالاً حتی دو سوم تمام کیهان و جهان را تشکیل داده است. اما این انرژی تاریک را کجا باید پیدا کرد؟ چرا هیچ اثری از آن نیست؟ شاید جایی اشتباه به دنبال آن هستیم. شاید هم این انرژی جایی پنهان شده که خارج از دید است.

دانشمندان نتیجه گرفته‌اند که ممکن است این انرژی تاریک در خلأ کیهانی بین کهکشان‌ها وجود داشته باشد. اخترفیزیکدان دانشگاه اوهایو استیت، آقای پاول سوتر (Paul Sutter) در این مورد نظریه خاصی دارد. به باور او تار و پود کیهانی از چیز‌های زیادی پر شده است. وجود تمام اختلالات و اغتشاشات ناشی از این مواد باعث شده که دانشمندان علی رغم تمام تلاش‌ها برای پیدا کردن نشانه‌ای از انرژی تاریک، در یافتن آن ناکام بمانند. تار و پود کیهانی در واقع ساختار‌هایی غول پیکر و عظیم از رشته‌های انرژی تاریک هستند که پایه و اساس جهان ما را تشکیل می‌دهند.

به عقیده این دانشمند، جهان ما از ماده روشن (در مقابل ماده تاریک، یعنی تمام چیز‌هایی که می‌توانیم ببینیم و حس کنیم) و ماده تاریک در هم فشرده شده ایجاد شده است. نتیجه این اتفاق ایجاد شدن فضایی بزرگ و خالی از انرژی تاریک بود.

در نتیجه می‌توان گفت که ممکن است نیروی مرموزی که جهان ما را منبسط می‌کند در واقع از همین فضا‌های در ظاهر خالی ناشی شود. جایی که به نظر منشا انرژی مرموز است و اگر تمام این نتیجه گیری‌ها درست باشد، این فضا‌های خالی، همان جایی هستند که باید دانشمندان به دنبال نشانه‌هایی از انرژی تاریک بگردند.