مهروماه

مقدمه

اخترشناسان و منجمان بزرگ در طول تاریخ با جستجو در آسمان بی کران به دنبال کشف ناشناخته های جهان بوده اند. این دانشمندان تلاشهای خود را با ابتدایی ترین تجهیزات نجومی آغاز کردند و اکنون به دستگاههای بسیار پیشرفته ای برای درک کیهان رسیده اند. با وجود این هنوز دانسته های بشر از عالم هستی بسیار ناچیز است. 

آنچه که ما درباره جهان می دانیم نشان می دهد که کیهان در مجموع ۴ درصد از گازهای بین کهکشانی، ۰٫۶ درصد از ستارگان و سیارات و ۰٫۴ درصد از نونرینو تشکیل شده است. (فقط یک نظریه است) این تمام آن چیزی است که انسان تاکنون موفق به کشف آن شده است. اما همه این ۵ درصد فوق هم به طور کامل نمی شناسد. در واقع ستاره شناسان در خوش بینانه ترین حالت تنها موفق شده اند یک درصد از کل جهان را مشاهده کنند.(البته در خیال) در حقیقت دانسته های بشر از دو بخش بسیار بزرگتر جهان بسیار ناچیز است. این دو بخش ماده و انرژی تاریک هستند: ۲۳ درصد از عالم هستی از ماده تاریک و ۷۲ درصد از انرژی تاریک تشکیل شده است. آگاهی بشر درباره این دو بخش بسیار مهم که تقریبا ۹۵ درصد از عالم وجود را در بر می گیرند تقریبا هیچ است. اما این پایان راه نیست به طوری که برپایه برخی تئوریها باید یک نیروی دافعه نیز در اولین دقایق پس از بیگ بنگ ایجاد شده باشد که تا ابد برای انسان ناشناخته خواهد بود. این نیروی دافعه به طور بالقوه می تواند منجر به ایجاد جهان های موازی و متعدد شود. برای درک بهتر جهان های موازی متعدد لزوما به کسی مثل شما نیاز است که شما نباشید. این کسی مثل شما در حال خواندن این مقاله است که کسی مثل من نوشته است که من نیستم. این کسی مثل من در کشوری مثل ایران زندگی می کند که ایران ما نیست و بر روی زمینی که زمین ما نیست. مفهوم تکرار جهان های بی پایان بسیار قدیمی است. علاوه بر فیلسوفان مکتب میلتوس که در قرن پنج قبل از میلاد در شهر میلتوس یونان شکل گرفت، لوئی آگوستی بلانک، نویسنده، جامعه شناس، آرمان گرا و انقلابی فرانسوی (۱۸۸۱-۱۸۰۵) نیز به ante litteram (پیش از حرف) در جهان های موازی اعتقاد داشت.

تئوری "ابر- ریسمانها"

جهان های موازی

اما دو دانشمند به نامهای پائول استاینهارت و نیل توراک که از برجستگان عالم کیهان شناسی هستند نظریه ای را ارائه داده اند، آنها معتقدند جهان ما ممکن است تنها جهان این هستی نبوده و تنها یکی از صدها و هزاران یا بی نهایت جهان دیگر باشد. ایدۀ جالب آنها این است که جهان مجموعه دوره های بی پایان از بیگ بنگهای بی پایان تا به ابدیت است!آنها از تئوری ریسمان و تئوری مشتق شدۀ آن تئوری M استفاده می کنند. در تئوری M نه تنها چهار بعد، بلکه یازده بعد وجود دارد. ده بعد فضایی و یک بعد زمانی. تئوری M می تواند یک نظریه موعود و یکپارچه از میان تمام نیروها و اجزای بنیادی طبیعت باشد، که این دانشمندان با فرمولهای ریاضی و فیزیک در تلاش برای یکپارچه کردن آن هستند. تئوری آنها به این صورت می باشد که جهان های سه بعدی در یک دنیای غشایی واقع شده اند و در عالم ،جهان غشایی بسیاری وجود دارد ، که از همان غشای سلولی گرفته شده است، که یکی از این جهان ها جهان ماست که با فاصله اندکی از جهان غشایی دیگر جدا شده است وقتی دو غشا به هم می رسند انرژی را به یکدیگر تزریق می کنند، برخورد این دو جهان سه بعدی یعنی جهان ما با جهان دیگر بیگ بنگ را ایجاد می کند. سپس انرژی تاریک یک تریلیون سال آنها را از هم دور می کند ( انبساط کیهان )، غشاها مسطح می شوند و باز به هم نزدیک می گردند و این روند بی پایان ادامه دارد. البته کار این دانشمندان مطابق با تئوری تورم کیهان می باشد.

بر طبق نظريه تورم، تكه كوچكي از يك جهان ممكن است ناگهان متورم شده و شروع به رشد كند. به اين ترتيب، فرزندي زاده مي‌شود كه ممكن است به نوبه خود جهان نوپاي ديگري را به دنيا آورد و اين پروسه زايش و شروع مجدد تا ابد ادامه يابد. حركت حباب‌هاي صابون در هوا را تصور كنيد. اگر به سمت حباب‌هاي صابون محكم فوت كنيد، خواهيد ديد كه برخي از حباب‌هاي صابون نصف شده و حباب‌هاي جديدي ايجاد مي‌كنند. به همين ترتيب جهان‌ها ممكن است به طور پيوسته جهان‌هاي جديدي را از خود ايجاد كنند. در اين فرضيه، بیگ بنگ دائما در حال رخ دادن است. اگر اين سناريو حقيقت داشته باشد ممكن است ما در دريايي از اين جهان‌ها زندگي كنيم. درست مثل حبابي كه در اقيانوسي از ديگر حباب‌ها شناور است. در حقيقت كلمه مناسب‌تر نسبت به كلمه جهان، كلمه جهان‌هاي چندگانه است. ليند اين نظريه را تورم خود به خودي، يا تورم پر آشوب مي‌نامد. چرا كه آنچه او در سر مي‌پروراند فرايند بي‌پاياني از تورم پيوسته جهان‌هاي موازي است. آلن گوث، كسي كه اولين بار نظريه تورم را پيشنهاد كرد معتقد است كه پذيرش نظريه تورم به نوعي ايده جهان‌هاي چندگانه را بر ما تحميل مي‌كند. پذيرش اين نظريه همچنين به اين معني خواهد بود كه جهان ما ممكن است در برهه ای از زمان دنياي نوزادي را از درون خود توليد كرده باشد يا شايد همين جهان ما حيات خود را با زايش از درون جهاني قديمي‌تر آغاز كرده باشد.

ورود به جهان های موازی؟ 

آیا می توان به جهان های موازی راه پیدا کرد و یا با آنها ارتباط بر قرار کرد؟این پرسش وسوسه انگیزی است که در مورد جهان های موازی پیش می آید. اگر فیزیکدان ها نمی توانند امکان پذیری چند نوع جهان موازی را منتفی بدانند، آیا می شود با آنها تماس برقرار کرد؟ به آنها سر زد؟ آیا ممکن است که شاید موجوداتی از دیگر جهان های موازی به ما سر زده باشند؟

تماس با دیگر جهان های موازی کوانتومی که دارای فازی مخالف با فاز جهان ما(واهمدوسیده ) هستند بسیار نامحتمل به نظر می رسد. دلیل فاز مخالف ما از این جهان های دیگر این است که اتم های ما با سایر اتم ها در محیط پیرامونی برخورد کرده اند. در هر برخورد تابع موج آن اتم انگار اندکی « می رمبد » . یعنی تعداد جهان های موازی کاهش می یابد. هر برخورد از تعداد امکان پذیری ها کم می کند. جمع کل تمام این تریلیون ها ریز رمبش های اتمی به این توهم می انجامد که اتم های بدن ما کلا به حالت قطعی رمبیده اند. « واقعیت عینی » انیشتین توهمی است حاصل از این امر که ما تعداد بسیار زیادی اتم در بدنمان داریم که هر یک به بقیه برخورد می کنند و هر بار تعداد جهان های موازی ممکن را کاهش می دهد.

این مانند دیدن تصویری تار در دوربین است. این متناظر است با جهان خرد که در آن هر چیزی گویی مبهم است. ولی هر بار که شما دوربین را میزان کنید تصویر شفاف و شفاف تر می شود. این متناظر است با تریلیون ها برخورد ریز با اتم های همسایه که هر برخورد از تعداد جهان های ممکن را کاهش می دهد. به این شیوه ما به آرامی گذر از جهان خرد مبهم را به جهان کلان انجام می دهیم . پس احتمال برهم کنش با یک جهان کوانتومی دیگر شبیه به جهان ما صفر نیست بلکه بر حسب تعداد اتم های بدن ما به سرعت کاهش میابد. چون در بدن ما تریلیون ها تریلیون اتم هست شانس برهم کنش ما با جهان دیگری پراز دایناسورها و فضاییان بینهایت اندک است اما خوب خوشبختانه صفر نیست. می توانید محاسبه کنید برای وقوع چنین رویدادی باید خیلی بیشتر از طول عمر جهان صبر کنید.

پس نمی توان برقراری تماس با یک جهان موازی کوانتومی را منتفی دانست. ولی این رویداد فوق العاده نادر خواهد بود. زیرا جهان ما با آن جهان دارای فازی مخالف میباشد. ولی در کیهان شناسی ما با نوع دیگری از جهان های موازی مواجه می شویم: یک چند جهانی از جهان هایی که با هم همزیستی دارند مانند حباب های صابون شناور در وان حمامی کف آلود. تماس با جهانی دیگر در یک چند جهانی پرسشی است متفاوت. انرژی لازم برای گشودن سوراخی در فضا یا بزرگ کردن کف فضا-زمان از مرتبه ی انرژی پلانک است.جایی که تمام فیزیک شناخته شده از پا می افتد.فضا و زمان در آن انرژی پایدار نیستند و این امکان رفتن از جهان ما را زنده نگه می دارد(با فرض اینکه دیگر جهان هایی وجود داشته باشند و ما در طول فرایند از بین نرویم)

این یک پرسش آکادمیک محض نیست زیرا تمام حیات هوشمند در جهان روزی مجبور به رویارویی با پایان جهان خواهد بود. دست آخر چه بسا برای فرار از این مهلکه روزی حیات هوشمند مجبور شود به جهان موازی دیگری نقل مکان کند. داده های پیشین ماهواره ی WMAP و جدید ماهواره پلانک تایید میکند که جهان با آهنگی شتابان در حال انبساط است.چه بسا روزی تمام ما در آنچه که فیزیک دان ها بیگ فریز می نامند از بین برویم.سر انجام تمام جهان تاریک خواهد شد. تمام ستارگان در آسمان خاموش خواهند شد و جهان از ستارگان مرده، ستاره های نوترونی و سیاهچاله ها تشکیل خواهد شد. چه بسا حتی خود اتم های اجسام نیز شروع به واپاشی کنند،شاید دما به نزدیک صفر مطلق فرو افتد که حیات را ناممکن سازد.

با نزدیک شدن جهان ما با آن هنگام،تمدنی پیشرفته که با مرگ جهان خود دست به گریبان است می تواند به فکر بستن بار سفر نهایی یه یک جهان دیگر بیفتد. برای این تمدن پیشرفته گزینه های پیش رو یا یخ زدن و مرگ خواهد بود یا کوچ کردن به جهان موازی دیگر. قوانین فیزیک هشدار مرگی برای تمام حیات هوشمند است،ولی در این قوانین یک بند گریز هم وجود دارد. چنین تمدنی مجبور است برای متمرکز کردن توانی عظیم در یک نقطه به منظور دستیابی به انرژی افسانه ای پلانک، از نیروی اتم شکن ها و باریکه های لیزر غول آسا به بزرگی منظومه شمسی یا خوشه ای ستاره ای بهره بگیرد. این امکان وجود دارد که این کار برای کشودن کرم چاله یا درگاهی به جهانی دیگر کفایت کند و جهان رو به مرگ را به مقصد جهانی دیگر ترک کند و زندگی را از نو پی بگیرد. احتمال آن هرچند کوچک باشد اما صفر نیست.

کشف اولين شاهد قطعي از وجود جهان هاي دیگر

دانشمندان دانشگاههای کارولینالی شمالی و کارنگی ملون موفق به شناسایی اولین گواه قطعی از وجود جهانهای دیگر شدند. کیهان‌شناسان با بررسی نقشه‌ای از جهان از داده‌های فضاپیمای پلانک نتیجه گرفته‌اند که این نقشه نشانگر ناهنجاری‌هایی است که تنها می‌توانند توسط کشش گرانشی جهان های دیگر ایجاد شده باشند.

این نقشه نشان‌دهنده تابش‌های بیگ بنگ در 13.8 میلیارد سال پیش موسوم به تابش زمینه کیهانی است که هنوز در جهان قابل مشاهده است. دانشمندان پیش‌بینی کرده بودند که این تابش باید بطور مساوی توزیع شده باشد؛ اما این نقشه تمرکز بیشتری از آن را در نیمه جنوبی آسمان و یک نقطه سرد را نشان داد که با درک کنونی از فیزیک قابل توضیح نیست.

لائورا مرسینی هیوتون، فیزیکدان نظری دانشگاه کارولینای شمالی و ریچارد هولمان، استاد دانشگاه کارنگی ملون در سال 2005 پیش‌بینی کردند که ناهنجاریها در تابش وجود داشته و در اثر کشش از سوی جهان های دیگر ایجاد شده‌اند. اکنون که مرسینی هیوتون داده‌های پلانک را برسی کرده، بر این باور است که فرضیه وی درست بوده است.

یافته‌های وی نشان می‌دهد که تعداد نامحدودی از جهان های دیگر در خارج از جهان ما وجود دارد. اگرچه برخی دانشمندان در مورد نظریه جهان های دیگر تردید دارند، این یافته‌ها می‌تواند گامی رو به جلو در جهت تغییر دیدگاه فیزیک باشد. بر اساس محاسبات لائورا مرسینی عالم نمي بايست وجود داشته باشد، بر طبق احتمالات لورا شانس براي شروع کائنات با بیگ بنگ برابر است با یک و 123 صفر در مقابلش بعبارتی تقریبا صفر است. اما "لورا” ايده اي دارد که بيگ بنگ را به عنوان راهي براي يک شرط بندي مطمئن ارائه ميکند و آن بر طبق "نظريه ریسمان” است. اين ديدگاه وی نشان دهنده اين واقعيت است که در کنار سه بُعد رايج فضا ،هفت بُعد پنهان ديگر وجود دارد و بسيار تنگاتنگ در هم تنيده شده اند که نمي توانيم آنها را ببينم. نظريه پردازان ریسمانها با تنها يک جهان سه بعدي کار را تمام نميکنند بلکه با بسيار بسيار جهان سه بعدي ممکن سر و کار دارند. در واقع ، نظريه پردازان ریسمانها دريافته اند که ده به توان 500 روش ممکن براي چيدمان اين ابعاد وجود دارد و آن يک است با 500 صفر در مقابلش رقمي به دفعات بزرگتر نسبت به احتمال بيگ بنگ. و این تنها راهی است که ما ميتوانيم در مورد منشاء کائنات بپرسيم ( جهان هاي موازي) یا "multiverse” است. اگر جهان در این حادثه به وجود آمده باشد بايد حاوي بيگ بنگ هاي بسيار و جهان هاي بسياري باشد و محتمل تر است.

در آن جهان مکاني نيست که بتوانبم برويم، چيدمان ابعاد آن هم کاملاً متفاوت از جهان ما خواهد بود، اما يک راه وجود دارد که بتوانيم حضور آن را حس کنيم اگر دو جهان به اندازه کافي به يکديگر نزديک شوند جاذبه گرانشي شان هر چيزي را با جرمشان به سمت لبه هاي مربوطه خود ميکشاند و به همين دليل است که ما نقطه سرد را مي بينيم و به همين دليل است که "انرژی تاريک” کهکشان هاي را به سمت خود می کشاند و به حرکت در می آورد در واقع اين جهاني ديگر است که بر روي جهان ما فشار وارد ميکند و به سوی خودش می کشد.