آب‌فشان فِلای رَنچ

آب فشان فلای رنچ

آب‌فشان فِلای رَنچ (Fly Ranch Geyser) که اغلب با نام آب‌فشان فلای شناخته می‌شود، بر روی بخشی از زمین‌‌های خصوصی صحرای بِلَک راک نوادا (Nevada’s Black Rock Desert: صحرای صخره سیاه) واقع شده است. این آب‌فشان یکی از جذاب‌ترین مناظر گردشگری این ایالت محسوب می‌شود، هرچند بسیاری از ساکنین منطقه هنوز از وجود چنین مکانی اطلاعی ندارند. آب‌فشان فِلای که فوران آب از آن تا ارتفاع تقریبی پنج پایی ثبت شده است، در منطقه‌ای در فاصله تقریبی یک سوم مایل از مسیر ایالت شماره 34 واقع شده است. البته لازم به ذکر است که بازدید از این منطقه برای عموم آزاد نیست.

آب‌فشان فلای رَنچ، صرفاً یک پدیده مصنوعی و ساخت دست بشر است که در طی حفاری‌های انجام شده در اوایل دهه 1900 شکل گرفته است. در طی این حفاری‌های انسانی، جریانی از آب گرم از درون زمین به سمت بیرون حرکت کرده و از لابه لای ترک‌های ایجاد شده بر روی زمین فوران کرده است که در نهایت به شکل‌گیری پدیده آب‌فشان فلای انجامیده است. علیرغم اینکه کارگران حفاری برای مهار این نشتی آب بی وقفه تلاش می‌کردند، ولی اقدامات آن‌ها به وضوح ناموفق بوده و در نهایت چنین پدیده عجیبی ایجاد شده است. فلای یک آبفشان طبیعی رنگارنگ است. که به نظر دکتر سئوس (Seuss) «این چشمه پایدار هم خواهد‌ ماند.

در سال 1964 و پس از آنکه دومین چاه بدون درپوش مناسب در همان حوالی حفاری گردید، این آب‌فشان به صورت جریان‌های آب داغی از چندین مکان مختلف شروع به فوران ‌کرد. فوران‌های پی در پی این آب‌فشان در طول زمان به انحلال مواد معدنی موجود در محیط منجر شد به طوری که این مواد معدنی به همراه جریان آب به بیرون از زمین راه یافته و در نهایت یک پدیده کوه مانند و چندین ردیف تراس پلکانی دور تا دور این آب‌فشان ایجاد گردید که روند شکل‌گیری آن همچنان در حال رشد است و به دلیل وجود نوعی جلبک دریایی گرمادوست که در محیط مرطوب و گرم این آب‌فشان مشاهده می‌شود، تپه‌ خوش‌منظره‌ای با رگه‌های قرمز و سبز در این محیط ایجاد شده است.

یک اشتباه زیبا

بیشتر شبیه به یک سازه فضایی است اما با یک بازرسی می‌توان متوجه شد که این دقیقا یک اشتباه انسانی است. همه این بهم‌ریختگی‌ها از یک قرن پیش هنگامی که مردم در صحرای بلک‌ واتر به دنبال آب برای آبیاری بوده‌اند شروع شد. به گفته اطلس آبسکیورا، مردم آن منطقه چاهی حفر کردند و به سرعت متوجه شدند که چاه به یک حفره زیرزمینی آب گرم نزدیک است و برای کار کشاورزی مناسب نیست. به همین دلیل چاه را رها کردند.

تا این که اواسط دهه ۶۰ یک شرکت به مزرعه فلای با امید به این که می‌توان از انرژی زمین گرمایی آنجا استفاده کرد، دوباره برگشت. چاه دوم را نیز در آن منطقه حفر کرد. اما این بار هم دمای آب چشمه به اندازه کافی داغ نبود که بتواند انرژی زمین گرمایی که شرکت به آن نیاز داشت را تأمین کند.

به گفته Burning Man صاحب جدید ملک، هنگامی به مزرعه آمد که چاه‌ها به خوبی مسدود نشده بودند.

به غیر از مخروط آبفشان فلای، بخار و آب جوش از چند نقطه دیگر هم به ارتفاع چند متری از سطح زمین فوران می‌کند و آب فوران شده در استخرهایی که در کنار چشمه تشکیل داده بودند، فرود می‌آمدند. بعد از چند دهه ته‌نشین شدن و فوران کردن، چشمه فشار آب اولیه خود را از دست داده است.

جیمز فالدز (James Faulds) زمین‌شناس ایالت نوادا، به مجله Reno Gazette می‌گوید: رنگ‌های چشمه از مواد معدنی است؛ رنگ زرد خردلی از گوگرد است، آهن باعث تشکیل رنگ قرمز می‌شود و رنگ سبز به خاطر جلبک‌ها است.

مزرعه فلای یک قطعه زمین ارزشمند محسوب می‌شود. به غیر از آبفشان فلای؛ چشمه‌های طبیعی، باتلاق‌ها و دشت‌های دیگری در این منطقه وجود دارد. همچنین اینجا منطقه خوبی برای ستاره‌شناسی و منجمان هم هست.

Oliver Roeder در مورد نزدیکی مزرعه به منطقه گرلاخ (Gerlach) می‌نویسد: «نوادا تاریک‌ترین منطقه آمریکا است، در روز شما شاهد آبفشان‌هایی هستید که از انرژی زمین گرمایی به وجود آمده‌اند، بخار و آب را به هر سمتی می‌پاشند، هوای اطراف را مرطوب می‌کنند و ناپدید می‌شوند. هنگام شب نیز شاهد کهکشان‌های دور دست با چشم غیرمسلح هستید که نور بعضی از آن ستاره‌ها بسیار مسن‌تر از گونه انسان‌ها است.

هرچند دیگر از درون آب‌فشان فلای اصلی، جریان آبی به بیرون نمی‌ریزد، اما با این حال پس از مدتی یک تپه و دو آب‌فشان اضافی دیگر نیز در این محدوده شکل گرفته است. علیرغم اینکه این جاذبه گردشگری در زمین‌های خصوصی واقع شده و بازدید از آن برای عموم مردم آزاد نیست، ولی با این حال گردشگرانی که پیشتر هماهنگی‌های لازم را با مالک این زمین انجام داده‌ باشند، می‌توانند با پرداخت مبلغی به عنوان حق ورودی، از نزدیک از این پدیده شگفت‌انگیز دیدن کنند.