سیستم گردش خون.قلب انسان در پایان هفته چهارم پس از باروری شروع به تپیدن کرده و با سرعت ۶۵ ضربان در دقیقه منقبض می‌شود. تعداد ضربان قلب در طول دوره تکوین به طور مداوم افزایش می‌یابد تا درست قبل از تولد به حدود ۱۴۰ ضربان در دقیقه می رسد.
ساخت سلول‌های خونی. سلول‌های خونی هسته‌دار، حدودا در هفته سوم تکامل جنین در کیسه زرده و لایه‌های مزوتلیال جفت شروع به تکامل می‌کنند. این روند با تشکیل گلبول‌های قرمز بدون هسته در یک هفته بعد ( حدود ۴ تا ۵ هفتگی) در مزانشیم جنینی و نیز در اندوتلیوم عروق خونی جنین ادامه می‌یابد. پس از ان، کبد در هفته ۶ شروع به ساختن سلول‌های خونی می‌کند و در ماه سوم، طحال و سایر بافتهای لنفاوی بدن نیز ساخت سلول‌های خونی را آغاز می‌نمایند. سرانجام از ماه سوم به بعد، به تدریج مغز استخوان به محل اصلی ساخت گلبول قرمز و نیز اکثر گلبول‌های سفید خون تبدیل می‌شود اما ساخت لنفوسیت‌ها و پلاسماسل‌ها همچنان در بافتهای لنفاوی ادامه می‌یابد.
دستگاه تنفسی.در دوره جنینی، عمل تنفس انجام نمی شود، چرا که هیچ هوایی در حفره ی امنیوتیک وجود ندارد. اما حرکات تنفسی از اواخر سه ماه اول حاملگی شروع می‌شوند. به ویژه محرک‌های تماسی و اسیفیکسی جنین موجب بروز این حرکات می شوند. در طول ۳ تا ۴ ماه‌اخر حاملگی، حرکات تنفسی جنین به دلایل نامعلوم، به طور عمده مهار می‌شوند و ریه‌ها تقریبا به طور کامل خوابیده هستند. مهار تنفس در ماه‌های اخر زندگی جنینی جلوی پر شدن ریه‌های جنین را با مایع و مواد دفعی مکونیوم که از دستگاه گوارش جنین به داخل مایع امنیوتیک دفع می‌شوند،می‌گیرد. علاوه بر این، اپی‌تلیوم الوئولی هم تا زمان تولد، مقادیر کمی مایع به درون ریه‌ها ترشح می‌کند و بدین ترتیب، تنها مایع تمیز در ریه‌ها باقی می‌ماند.
دستگاه عصبی.اکثر رفلکس‌های جنینی مرتبط با نخاع و حتی ساقه مغز از ماه سوم تا چهارم حاملگی تکامل یافته‌اند. اما ان دسته از اعمال سیستم عصبی که با قشر مغز سروکار دارند حتی در زمان تولد نیز هنوز در مراحل اغازین تکامل قرار دارند. در واقع میلینه شدن برخی از راههای عصبی اصلی مغز تنها در یک سالگی کامل می‌شود.
دستگاه گوارش. در اواسط حاملگی جنین شروع به خوردن و جذب مقادیر زیادی مایع امنیوتیک می‌کند و در ۲ تا ۳ ماه‌آخر، عملکرد گوارشی ان به عملکرد نوزاد طبیعی نزدیک می‌شود. از این زمان، مقادیر کمی مکونیوم به‌طور پیوسته در دستگاه گوارش ساخته می‌شود و از مقعد به درون مایع آمنیوتیک دفع می‌شود. بخشی از مکونیوم از باقی‌مانده مایع امنیوتیک بلعیده و بخشی از آن نیز از موکوس و سایر فرآورده‌های دفعی مخاط و غدد گوارشی تشکیل می‌شود.
کلیه‌ها. در سه ماه دوم حاملگی، کلیه‌های جنینی شروع به دفع ادرار می‌کنند؛ ادرار جنین ۷۰ تا ۸۰ درصد مایع آمنیوتیک را تشکیل می‌دهد. اختلال در تکامل کلیه یا اسیب شدید عملکرد کلیه در جنین، تولید مایع آمنیوتیک را به شدت کاهش داده (الیگوهیدرآمنیوس)و می‌تواند باعث مرگ جنین شود. هر چند کلیه‌های جنین قادر به تولید ادرار هستند، سیستم‌های کلیوی مربوط به تنظیم حجم مایع خارج سلولی و تعادل الکترولیت‌ها،به ویژه تعادل اسید-باز، تا اواخر زندگی جنینی وجود ندارند و تا چند ماه پس از تولد به تکوین نهایی می‌رسند.
