یی سون شین

دریاسالار یی سون شین متولد ۲۸ آوریل ۱۵۴۵ یک فرمانده دریایی کره ای بود که به علت پیروزی هایش بر نیروی دریایی ژاپن در خلال جنگ ایمجین در سلسله چوسون مشهور شده و به علت رفتار نمونه اش در خارج و داخل میدان نبرد نه تنها توسط کره ای ها بلکه توسط دریاسالار های ژاپنی هم مورد احترام می باشد.

تاریخ دانان نظامی یی سون شین را به همراه دریادار هوراتیو نلسون (دریادار انگلیسی)به علت رکورد شکست ناپذیری اش در برابر قوای ظاهری زیادتر دشمن و عدم بهره بردن از سوابق تعالیم دریایی در زمره بزرگ ترین فرماندهان دریایی قابل بحث تاریخ قرار می دهند. لقب وی”سامدو ساگان تونگ جسا”از لحاظ ادبی معنی”فرمانده دریایی سه منطقه” را میدهد و تا سال ۱۸۹۶ لقب فرماندهان نیروی دریایی کره بود.شاید چشمگیرترین دستاورد نظامی وی در نبرد میونگ نیانگ اتفاق افتاده باشد.تعداد کشتی های دشمن ۱۳۳ عدد در مقابل سیزده کشتی چوسون بود و تنها نیروهای وی با ناوگان حداقلی بین ارتش ژاپن و سئول ایستاده بودند و مجبور به نبرد آخر شدند.با این وجود او ۳۱ کشتی از صد و سی و سه کشتی ژاپنی را تخریب و نابود کرد در حالی که حتی یک کشتی از ناوگان خود را از دست نداد.علی رغم اینکه هیچگاه آموزش های دریایی را دریافت نکرد و در نبردهای دریایی قبل از جنگ شرکت نداشت و حتی به طور پیوسته ای در تعداد و آذوقه نسبت به دشمن کمبود داشت اما به عنوان یکی از معدود دریاسالار های تاریخ جهان باقی مانده است که تا لحظه مرگ در تعداد زیادی از نبردهای دریایی که فرماندهی کرده است (حداقل بیست و سه)بدون شکست باقی ماند.یی در نبرد نوریانگ در شانزده دسامبر ۱۵۹۸ درگذشت. در حالی که ارتش ژاپن در حال بیرون رانده شدن کامل از شبه جزیره کره بود او با یک گلوله به طرز کشنده ای زخمی شد.جمله معروف وی که در هنگام مرگ گفت این بود:”جنگ در اوج خود قرار دارد.طبل جنگی مرا به صدا در آورید و مرگ مرا اطلاع رسانی نکنید.” دربار سلطنتی سرانجام عناوین مختلفی از جمله عنوان بعد از مرگی”چانگ ماگونگ”(دوک وفاداری و جنگ)،نام گذاری وی به عنوان”سئونمو ایلدونگ گونگ سین”(اولین مرتبه لیاقت نظامی در طول سلطنت پادشاه سئونجو) و دو مقام بعد از مرگی”یئونگ یو جئونگ (نخست وزیر) و “دئوک پانگ باون گان”(شاهزاده دربار از دئوک پانگ) را به وی اهدا کرد.امروزه یی به عنوان یک قهرمان قابل احترام در بین کره ای ها باقی مانده است..

سال های اولیه ی زندگی: یی در خیابان گئون چئون دونگ از شهر هانسئونگ (سئول امروزی،ناحیه جانگ گو در اینهیون دونگ)به دنیا آمد اما دوران جوانی و اوایل دوران بزرگسالی خود را قبل از گذراندن آزمون نظامی در “آسان”جایی که بستگان مادری وی زندگی می کردند و هم اکنون زیارتگاهی برای وی دائر شده‌است گذراند.خانواده وی عضو خاندان”دئوکسو یی” کره بودند.پدر بزرگ وی یی باگ نوک زمانی که یک اصلاح گر نئو کنفسیوس به نام جو گوانگ جو در خلال”سومین تصفیه سیاسی دانشمندان در سال ۱۵۱۹″ اعدام شد از سیاست بازنشسته شد و به روستایی در نزدیک مقبره جو رفت. پدر یی سون شین (یی جونگ)که از سیاست مایوس شده بود برخلاف انتظاری که از خانواده هایی با مرتبه اجتماعی یانگبان (اشرافی) می رفت، وارد خدمات دولتی نشد.اما اعتقاد عموم مبنی بر اینکه به دلیل ارتباط خانواده وی با جو گوانگ جو وی دوران کودکی سختی پشت سر گذاشته است نادرست می باشد.یکی از مهم ترین اتفاقات اوایل زندگی وی زمانی اتفاق افتاد که یی با ریو سئونگ ریونگ که یک استاد مشهور بوده و جایگاه کلیدی و رسمی”دوچه چالسا” را در اختیار داشت دوست شد.وی رهبری امور نظامی را در طول تهاجم ژاپنی ها به کره در اختیار داشت.در طول جنگ حمایت های “یو” از دریاسالار یی در دستاوردهای یی حیاتی بود.زمانی که یک پسر بچه بود یی با دیگر بچه های محل بازی های جنگی انجام می داد و استعداد عالی رهبری خود را در سال های اولیه زندگی نشان می داد.به عنوان یک نوجوان وی کمان خودش را ساخت و تیرهای خودش را خود پر دار می کرد.یی همچنین در خواندن و نوشتن هانجا(زبان کهن کره ای ها)مهارت داشت.در سال ۱۵۷۶ یی آزمون نظامی را گذراند.گفته می شود یی داوران را با کمانش شگفت زده کرده بود اما در گذراندن امتحان وقتی در طول آزمون سواره نظام ساق پایش شکست ناکام ماند.بعدها او دوباره به آزمون وارد شد و آن را گذراند.سپس یی به ناحیه نظامی در منطقه ی هامگیونگ فرستاده شد و در “باک بیونگ (ارتش خط مقدم شمالی)پست گرفت.او از لحاظ سنی بزرگ ترین افسر ارشد در سن ۳۲ سالگی بود بنابراین یی نبردهایی در جهت دفاع از استحکامات مرزی را در برابر غارتگران جورچن تجربه کرد و به سرعت به دلیل مهارت های استراتژیک و رهبری اش شناخته شد.در سال ۱۵۸۳ او ارتش جورچن را در نبرد به دام انداخت،غارتگران را شکست داد و رئیس آنها (مو پای نای)را دستگیر کرد.بر طبق سنت های آن زمان سپس به دلیل شنیدن خبر فوت پدرش یی سه سال را در خارج از ارتش سپری کرد.

بعد از برگشت به خط مقدم یی زنجیره ای از نبردهای موفقیت آمیز را بر علیه جورچن ها هدایت کرد.اما هوش سرشار و هنر وی در اوایل دوران نظامی اش باعث حسادت زیادی به وی شد و آنها به اشتباه او را به فرار در هنگام نبرد متهم کردند.این توطئه به وسیله ی یی ایل که بعد ها در دفع تجاوز ژاپنی ها در نبرد سانگجو ناکام ماند هدایت شده بود.این گرایش به خرابکاری و پاپوش درست کردن برای رقبای حرفه ای در سال های آخر دولت و ارتش چوسون بسیار متداول بود.یی از مقامش محروم شد،به زندان افتاد و مورد شکنجه واقع شد.بعد از آزادی یی اجازه یافت تا به عنوان یک سرباز کمکی به نبرد بپردازد.اما بعد از مدت کوتاهی یی به عنوان فرمانده “سئول هانروین وون”(یک مرکز آموزش نظامی)منصوب شد و بعدها به یک ناحیه کوچک منتقل شد و قاضی نظامی آنجا شد.تلاش های یی در شمال کره هنگامی که یی به عنوان فرمانده ناحیه دریایی بخش جئولای جنوبی منصوب شد با ارزش بود.در طی تنها چند ماه یی چهار مقام نظامی دریافت کرد.این مقام ها به طور متوالی دریافت شدند و هر یک بار مسئولیت بیشتری نسبت به قبلی داشتند.فرمانده گروه سربازان محافظ گوساریجین در منطقه پیونگ آن،فرمانده گروه سربازان محافظ مانپو که آن نیز در منطقه پیونگ آن بود.فرمانده گروه سربازان محافظان واندو در منطقه جئولا و سرانجام وی به سمت فرمانده ناحیه دریایی جئولای غربی منصوب شد.دربار سلطنتی به علت احتمال جنگ با ژاپن که آنموقع تحت رهبری هیدیوشی تویوتومی متحد شده بود و شرایط ناپایدار در منچوری جایی که خانسالار جوان جورچن به نام “نارهاسی” در حالی جمع آوری قدرت بود؛ در نابسامانی به سر می برد.نوادگان نارهاسی چندین دهه بعد و بعد از تهاجم به کره در سال های ۱۶۲۷ و ۱۶۳۷ و بعد از تاسیس سلسله چینی ژینگ بر کل چین مسلط شدند.یی پست جدید خود را در یئوسو در سیزدهمین روز از دومین ماه قمری از سال ۱۵۹۱ برعهده گرفت. از آن زمان او شروع به توسعه ی نیروی دریایی منطقه ای کرد که بعدها برای مواجه با مهاجمان ژاپنی استفاده شد.بعدها او با دست زدن به یک سری اصلاحات مانند ساخت کشتی لاک پشتی شروع به قوی کردن نیروی دریایی منطقه ای کرد.

نبرد آخر و مرگ دریاسالار یی:در پانزده دسامبر ۱۵۹۸؛ ناوگان ژاپنی عظیمی تحت فرماندهی شیمازو یوشیهیرو در خلیج ساچون که در کرانه شرقی تنگه ی نوریانگ قرار داشت دور هم جمع شدند .هدف شیمازو شکستن محاصره ی نیروهای متحد بر کونیشی یوکیناگا،پیوند دو ناوگان و بازگشت به ژاپن بود.در مقابل دریاسالار یی بعد از دریافت اخباری از پیشاهنگان و ماهیگیران محلی از مکان دقیق شیمازو آگاه بود.در آن زمان ناوگان چوسون از هشتاد و دو پانوک سئون،۳ کشتی لاک پشتی و هشت هزار سرباز تحت نظر دریاسالار یی تشکیل می شد..ناوگان مینگ شامل شش جانک (نوعی کشتی بادبانی چینی)جنگی بزرگ،پنجاه و هفت گالی(توی کشتی کوتاه بادبانی و پارویی)جنگی سبک تر و دو پانوک سئون که توسط دریاسالار یی به چه لین داده شده بود همراه با پنج هزار سرباز مینگ در ناوگان گوانگ دونگ و ۲۶۰۰ تفنگدار دریایی مینگ که سوار بر عرشه ی کشتی های جنگی چوسون نبرد می کردند می شد.نبرد در ساعت دو اوایل صبح شانزده دسامبر ۱۵۹۸ آغاز شد.همانند نبردهای قبلی دریاسالار یی؛ ژاپنی ها در پاسخ موثر به ترفند کره ای ها ناتوان بودند.تنگ بودن تنگه ی نوریانگ مانع از حرکت جنبی می شد و مانور یی مانع از پریدن ناوگان ژاپن بر روی کشتی های دشمنشان که ترفند دریایی اصلی شان بود می شد.زمانی که ژاپنی ها عقب نشینی کردند دریاسالار یی دستور یک تعقیب قدرتمندانه را صادر کرد.در طول این مدت یک گلوله ی سرگردان از یک شمخال (تفنگ قدیمی)به نزدیکی های زیر بغل چپ دریاسالار یی برخورد کرد. با درک این موضوع که این جراحت مرگبار است و با ترس از تکرار نبرد “چیل چون ریانگ” دریاسالار گفت:” جنگ در نقطه اوج خود قرار دارد.زره مرا بپوشانید و طبل جنگی مرا به صدا در آورید مرگ مرا اطلاع رسانی نکنید.”وی لحظاتی بعد درگذشت.

فقط دو شخص شاهد مرگ وی بودند:یی هوئه که بزرگ ترین فرزند دریاسالار یی بود و یی وان برادر زاده ی او.پسر دریاسالار یی و برادر زاده اش تلاش زیادی کردند تا خویشتن داری خود را حفظ کنند و پیکر دریاسالار را قبل از اینکه دیگران متوجه شوند به کابین وی منتقل کردند.
برای باقی مانده ی نبرد یی وان زره عمویش را پوشید و کوبیدن طبل جنگی را برای ترغیب تعقیب کنندگان ادامه داد.در طول نبرد چن لین(دریاسالار چینی)دفعات زیادی دچار مشکل شد اما ناو سرفرماندهی یی برای نجات وی پارو زد.زمانی که چن لین برای تشکر از دریاسالار یی بخاطر کمک به وی به نزد دریاسالار یی آمد با یی وان روبرو شد که به وی اطلاع داد عمویش کشته شده است.گفته می شود چن لین با شنیدن این خبر بسیار بهت زده شد به طوری که سه بار بر زمین افتاده،به سینه خود زده و گریه کرده است.اخبار مرگ دریاسالار یی به سرعت درمیان ناوگان متحد و ملوانان مینگ و چوسون پخش شد و مردان جنگی با اندوه تمام ضجه زدند.پیکر دریاسالار یی برای دفن در کنار پدرش یی جئونگ (مطابق با سنت های کره) به زادگاهش در شهر “آسان” برگردانده شد.زیارتگاه های رسمی و غیر رسمی به افتخار وی در سراسر کشور ساخته شد.

واکنش دولت چوسون به مرگ دریاسالار یی:دریاسالار یی نیروهای تهاجمی ژاپن را در نبردها شکست داد در حالی که از زندگی سربازانش محافظت می کرد و برای خانواده آنها احترام قائل بود.یی نه تنها به دلیل پیروزی هایش بلکه به دلیل مهربانی و قدردانی که به افرادی که تحت تاثیر مشقت های جنگ بودند ارزانی می کرد مورد حمایت مردم چوسون بود.مردم به دریاسالار یی اعتماد زیادی داشتند و او بیشتر از یک دریاسالار مورد احترام مردم بود.در مقابل پادشاه سئونجو کاری انجام نداد.پادشاه سلسله ی چوسون در دفاع از کشور ناکام ماند و فرار بزدلانه ی وی به اویجو (شهری در مرز کره و چین)باعث تباهی شهرت وی شد.دولت چوسون به وسیله ی حسادت های حزبی تباه شده بود.وزرا از دریاسالار یی موفق و خبره بیزار بودند و پادشاه سئونجو که عوام فریب بود به دریاسالار یی به عنوان یک خائن بالقوه می نگریست.باور این نکته که پادشاه سئونجو و دربارش حقیقتا از پیروزی ها و شهرت دریاسالار یی در میان مردم به عنوان عامل اصلی برای ایجاد یک شورش می ترسیدند موجه است.این ترس باعث شد پادشاه سئونجو احساس کند یی بایستی دستگیر و شکنجه شود.با حمایت دوست وفادارش یو سئونگ ریونگ،دریاسالار یی دوبار از اعدام نجات یافت.توطئه ها بر دریاسالار یی به وسیله ی کاهش نفرات،تجهیزات و آزادی عمل برای تخریب قاطعانه ی نیروهای مهاجم ژاپنی اعمال شد.به این نکته نیز باید توجه داشت که بر طبق مقاله ی اخیر روزنامه ی چوسان ایلبو تاریخ دانان یادداشت های نوشته ی شده دولتی در مورد واکنش دولت جوسیون به مرگ دریاسالار یی یافتند.این یادداشت ها نشان می دهد که پادشاه سئونجو در برخورد با این خبر حالتی بی احساس ابراز نمود و هیچ نشانه ای از غم و بهت نداشت.تقریبا تمامی عناوین و جوایزی که به دریاسالار یی داده شد بعد از مرگش بود.