هر سازمان یا کشوری می تواند به آن دانه بفرستد و هیچ محدودیتی به دلیل سیاست یا الزامات در حال حاضر بسیار بالاتر از سر خود ، چرخیدن در سراسر بوم با شکوه فضا با سرعت 17،500 مایل در ساعت (28200 کیلومتر در ساعت) ، زباله ای است.
ناسا در سال 2013 گزارش داد بیش از 500000 قطعه از بقایای ساخته شده توسط انسان - که به زبان عامیانه به عنوان "ناخواسته فضایی" شناخته می شود - در هر زمان به دور زمین می چرخند. حداقل 20،000 مورد در این انبار قراضه فرازمینی بزرگتر از یک توپ نرم است و می تواند شامل چنین مواردی باشد ریزه های عظیم به عنوان ماهواره های از بین رفته و وسایل پرتاب متروکه.
به گفته ناسا ، چنین موانع عظیمی به طور طبیعی خطری برای ماموریت های فضایی جدید است. اما به همان اندازه خطرناک است که میلیون ها قطعه از آوار بسیار کوچک است و حتی نمی توان آنها را ردیابی کرد. مقامات ناسا نوشتند: "حتی تکه های ریز رنگ نیز می توانند هنگام سفر با این سرعت به یک فضاپیما آسیب برسانند." "در حقیقت ، تعدادی از پنجره های شاتل فضایی به دلیل آسیب دیدگی ناشی از موادی که تجزیه و تحلیل شده و نشان داده شده است که محلول های رنگ است ، تعویض شده اند." دیپلماسی وجود ندارد. جعبه های چوبی قرمز از کره شمالی در کنار جعبه های سیاه ایالات متحده در راهروی بعدی قرار دارند ، جعبه های دانه از اوکراین بالای دانه های روسیه نشسته اند. لاینوف می گوید: "دانه ها اهمیتی نمی دهند که بذر کره شمالی و دانه کره جنوبی در همان راهرو وجود داشته باشد." "آنها در آنجا سرد و ایمن هستند ، و این چیزی است که واقعاً مهم است."
دانشمندان می گویند هرچه تعداد مأموریت های فضایی بیشتری (و هرزنامه های فضایی بیشتری) هر سال وارد مدار می شوند ، نیاز به تمیز كردن جو خارجی زمین هر چه بیشتر فشرده می شود. محققان قبلاً برای حل مشکل سطل زباله پیشنهاد داده بودند از آهن ربا ، تورهای فوق نازک و هارپون های غول پیکر استفاده کنند. نحوه تمیز کردن کوچکترین آوارها - میلیون ها ذره ای که عرض آنها کمتر از 10 سانتی متر است - سوال پیچیده تری برای پاسخ دادن است.
محققان دانشگاه مهندسی نیروی هوایی در چین راه حل را پیشنهاد می دهند: فقط مواد ناخواسته را با لیزرهای نصب شده روی ماهواره منفجر کنید.
این نمودار ناسا مقدار ناخواسته فضایی را که در حال حاضر به دور زمین می چرخد ، نشان می دهد. قسمت آوار بر اساس داده های دفتر برنامه آواربرداری ناسا ساخته شده است. تصویر در تاریخ 1 مه 2013 منتشر شد.
محققان این مطالعه چندین شبیه سازی عددی را برای مدلسازی تأثیر مسیر مدار باقی مانده های فضایی در اثر تابش لیزرهای مستقر در فضا انجام دادند. اساساً ، ایده این است که مسیر مداری باقی مانده را به اندازه کافی پایین بیاورید تا دوباره وارد جو زمین شود ، در زیر 200 مایل (200 کیلومتری) سطح ، جایی که می سوزد.
مدل ها نشان دادند که اندازه گیری های مداری به نام شیب ، که زاویه بین صفحه مدار و استوا زمین و صعود راست گره صعودی (RAAN) را توصیف می کند ، که زاویه بین برج حمل و ماهواره را هنگام عبور از خط استوا زمین توصیف می کند. نیم کره جنوبی تا شمالی ، برای محاسبات بسیار مهم است. با توجه به مدل ها ، پاکسازی آوار در مقیاس کوچک هنگامی که RAAN ایستگاه های لیزری مستقر در فضا با RAAN آوارها مطابقت داشته باشد ، اثرگذار است.
در حالی که این نتایج یک مورد تئوریک قوی برای استفاده از لیزرهای فضایی به عنوان ابزاری مناسب برای پاکسازی کیهانی محسوب می شود ، ایده حذف ناخواسته لیزر چیز جدیدی نیست. در سال 2015 ، دانشمندان ژاپنی پیشنهاد کردند لیزر انفجار زباله به ماژول رصدخانه فضایی جهان افراطی کشور در ایستگاه فضایی بین المللی اضافه شود و همچنین لیزر جدید نصب شده روی ماهواره به طور خاص برای آواربرداری ایجاد شود.
محققان گفتند ، ماهواره می تواند با استفاده از لیزری به اصطلاح منسجم شبکه تقویت کننده که بسیاری از لیزرهای کوچک را به یک پرتو قدرتمند متمرکز می کند لایه های نازک ماده را از هر نوع زباله ای که بخورد تبخیر کند ، و اجناس ناخواسته را به پایین بسوزاند تا در جو زمین بسوزد.
Universe Today گزارش داد ، تمایل چین به آزمایش سریع آواربرداری مناسب است ، زیرا این کشور یکی از بدترین متخلفان در مورد زباله های فضایی محسوب می شود. Space.com قبلا گزارش داده بود ، در سال 2007 ، یک آزمایش موشکی ضد ماهواره ای چینی مسئول شدیدترین تقسیم ناخواسته فضایی در تاریخ بود. این حادثه هزاران قطعه ناخواسته جدید را به مدار پایین زمین پرتاب کرد که به نظر می رسد یکی از آنها در سال 2013 به یک فضاپیمای روسی آسیب رسانده است.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
