شاتل فضایی آمریکا که اولین بار در سال ۱۹۸۱ پرتاب شد، به عنوان اولین سفینه قابل استفاده مجدد جهان شناخته می‌شود. بخش‌های اصلی شاتل از مدارپیما، موشکهای تقویت کننده و مخزن بیرونی سوخت تشکیل می‌شود. کاشی‌های ویژه مقاوم در برابر گرما مانع از سوختن مدارپیما به هنگام بازگشت به جو زمین می‌شوند. در این فضاپیما بازوی قابل کنترل از راه دور می‌تواند ماهواره‌ها را در فضا قرار دهد. همچنین سکویی ثابت برای کار فضانوردان بر روی شاتل وجود دارد.
