مهروماه

این پیکر آسمانی بهترین نقطهٔ شروع برای یافتن ستارگان در پاییز است. پنج ستارهٔ اصلی در آن، مانند حرف W کنار هم قرار گرفته‌اند و با اینکه هیچکدام روشنتر از قدر اول نیستند به راحتی می‌توان شکل W یا M را مشاهده کرد. درخشانترین ستارهٔ ذات الکرسی ستارهٔ صدر (Schedar) در راس غربی W واقع است. اگر از ستارهٔ میانی W یعنی گاما-تخت‌نشین، خطی فرضی را به صدر وصل کنیم و آن را ۱۰ برابر فاصلهٔ دو ستاره امتداد دهیم به پیکره بزرگ فرس اعظم یا اسب بالدار می‌رسیم. ستارگان اصلی آن مربع بزرگی را می‌سازند که مربع فرس اعظم نامیده می‌شود و قدر ستارگان آن کمتر از قدر اول است. در یک شب تاریک برای امتحان تیزبین بودنتان می‌توانید ستارگان درون آن را بشمارید که به بیش از ۱۲ تا هم می‌رسند.

 

چارگوش بزرگ (Great square) پگاسوس (Pegasus) در افسانه‌ها اسب بالداری بوده، به گونه‌ای که مربع بزرگ، بدن و بالهای آن را تشکیل می‌دهد. ستارگان بزرگ از بالا طرف راست در جهت عقربه‌های ساعت به ترتیب ساق (Scheat)، مرکب (Markab)، جنب (Algenib) و فرس (Alpheratz) نام دارد، فرس ستارهٔ فوقانی چپ مربع، در واقع متعلق به پیکر زن برزنجیر (آندرومدا) است که شامل دو ردیف از ستارگان قدر سوم و چهارم است که یک V با دهانهٔ تنگ تشکیل می‌دهند و نوک این V را ستارهٔ فرس می‌سازد.

اگر در آندرومدا، دومین جفت ستارهٔ شکلV را بسوی تخت‌نشین و به اندازهٔ فاصله خودشان امتداد دهیم به یک لکهٔ نورانی میرسیم که کهکشان مارپیچی M۳۱ نام دارد. این کهکشان شبیه کهکشان راه شیری است که درفاصلهٔ ۲٫۹ میلیون سال نوری از ما قرار گرفته و نزدیک‌ترین کهکشان از نظر فاصله‌است و با چشم غیر مسلح نیز دیده می‌شود.

 

 

اگر دو ستارهٔ آلفا و بتا که در راس عمودی ذات الکرسی قرار دارد را در جهت بتا دنبال کنیم، به پیکره قیفاووس (Cepheus) می‌رسیم که درخشان‌ترین ستارهٔ آن الدرامین (Alderamin) است که در عربی بازوی راست معنی می‌دهد و ستارهٔ درخشان بعد از آلدرامین، الفرق (Alphirk) است. ستارهٔ دلتا در قیفاووس، ستارهٔ متغییر معروفی است که درخشندگی آن هر ۵٫۳ روز بین ۴٫۱+ تا ۵٫۲+ تغییر می‌کند.


این سه پیکره در اساطیر باستان با هم خانواده‌ای را تشکیل می‌دهند که آندرومدا شاهدخت اتیوپی دختر قیفاووس و کاسیوپیا (ذات الکرسی) بوده‌است. دو رشته ستارگان آندرومدا را می‌توان به دو پای اسب تشبیه کرد. کاسیوپیا (Cassiopeia) یا تخت‌نشین، ملکهٔ اتیوپی، مادر آندرومدا، طبق افسانه‌ها بر روی تختی نشسته‌است که چندان راحت نیست! و پادشاه اتیوپی پدر آندرومدا، قیفاووس است.

 

ستاره ها

آلفای این پیکره یعنی صدر ذات الکرسی (در عربی به نام حیوان چهار پا) یک ستاره تقریباً متغیر است. طیف آن از نوع ko II – III قدرش 2/2 و تا زمین 120 سال نوری فاصله دارد. گامای ذات الکرسی یا cih ( در زبان چینی به معنای «تازیانه» می باشد) که یک ستاره خرده غول، در فاصله 730 سال نوری از زمین است. قدر آن از 6/1 تا 3 بدون امکان پیش بینی ، تغییر می کند. ستاره اتا که گاهی Achird نامیده می شود. در کنار خط واصل بین صدر ذات الکرسی و گامای ذات الکرسی قرار دارد. طیف آن از نوع GO v ، قدرش 4/3 و به فاصله 19 سال نوری است. اتای این پیکره ستاره ای جفتی و جذاب از نوع k با همدمی با قدر هفتم است.

 
اجرام غیر ستاره ای

در این پیکره تعدادی خوشه و سحابی قابل مشاهده با دوربین دو چشمی با تلسکوپ وجود دارد. M52 یک نمونه ی خوب از خوشه های باز ، شامل بیش از 100 ستاره است و درخشان ترین آن ها در حدود قدر هفتم در سطحی به درازای 12 دقیقه قوسی قرار دارد M103 خوشه ای باز و کوچکتر ، با تعداد ستارگان کمتر می باشد.

 

 

در نزدیکی ذات الکرسی، خوشه ی دوتایی x و h قرار دارند که با چشم غیر مسلح به مانند منطقه ای مه آلود در زمینه ی آسمان دیده می شودT این دو مجموعه ی ستاره ای را خوشه ی باز می خوانند. مجموعه ای از چندین هزار ستاره در منطقه ای از آسمان به دور هم جمع شده اند. باید توجه داشت که خوشه ها بسیار کوچکتر از کهکشانها هستند، چراکه کهکشانها میلیاردها ستاره دارند و خوشه ها داخل آنها قرار گرفته اند. تمامی خوشه هایی که ما در آسمان شب می توانیم ببینیم، درون کهکشان خودمان یعنی راه شیری واقع شده اند.

با یک دوربین دوچشمی می توان ستاره های درون این خوشه ها را به طور تفکیک شده ملاحظه کرد. بوسیله ی یک دوربین دوچشمی  در حالی که ستارگان یک کهکشان بسیار انبوه تر و فشرده تر از آن است که تفکیک شوند.

اگر ستاره وسطی مثلث کوچک ذات الکرسی را به سمت دو ستاره جفتی عناق و سها در پیکره دب اکبر را نشانه برویم دقیقا از روی ستاره قطبی گذشته ایم (یعنی ستاره قطبی بین ستاره وسطی مثلث کوچک ذات الکرسی و ستاره جفتی عناق و سها در پیکره دب اکبر قرار دارد )