مهروماه

یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که کمربند سیارکی به آرامی درحال ناپدیدشدن است. این مطالعه نرخ این فرسایش را محاسبه کرده است.
یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که کمربند سیارکی منظومه شمسی (حلقه بزرگ سنگ‌های فضایی بین مریخ و مشتری) به آرامی درحال فرسایش و ناپدیدشدن است. همچنین دانشمندان برای اولین‌بار موفق شده‌اند نرخ این نابودی تدریجی را محاسبه کنند.
کمربند سیارکی که هم‌سن منظومه شمسی است، دائماً تحت تأثیر دو نیروی قدرتمند قرار دارد. از یک سو، کشش گرانشی سیاره مشتری مدار سیارک‌ها را مختل و آنها را به بیرون از کمربند یا به سمت داخل منظومه شمسی پرتاب می‌کند. از سوی دیگر، سیارک‌هایی که در این کمربند باقی می‌مانند، به‌طور پیوسته با یکدیگر برخورد می‌کنند و به تدریج به قطعات کوچک‌تر و درنهایت به غبار تبدیل می‌شوند. این دو فرایند در کنار هم به آرامی این منطقه از فضا را خالی از سیارک می‌کنند.

ناپدیدشدن کمربند سیارکی منظومه شمسی

براساس مقاله محققان که هنوز داوری نشده، بخش فعال کمربند سیارکی در هر یک میلیون سال، حدود ۰.۰۰۸۸ درصد از جرم خود را از دست می‌دهد. این عدد ممکن است در نگاه اول بسیار کوچک به نظر برسد، اما در مقیاس‌های زمانی کیهانی، بسیار قابل توجه است. محققان تخمین می‌زنند که حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش، کمربند سیارکی احتمالاً ۵۰ درصد جرم بیشتری داشته و نرخ فرسایش آن دو برابر نرخ امروزی بوده است.
براساس محاسبات این تحقیق، جرم ازدست‌رفته کمربند سیارکی به دو بخش تقسیم می‌شود. حدود ۸۰ درصد آن در اثر برخوردها به غبار بسیار ریز تبدیل شده و به ابر غباری که منظومه شمسی را پر کرده است، می‌پیوندد. ۲۰ درصد باقی‌مانده به صورت سنگ‌های بزرگ‌تر از کمربند به بیرون پرتاب می‌شوند. اینها همان اجرامی هستند که گاهی اوقات به صورت شهاب‌سنگ وارد جو زمین می‌شوند.

آیا کمربند سیارکی به‌طور کامل ناپدید خواهد شد؟ جرم کل کمربند سیارکی درحال‌حاضر حدود ۳ درصد از جرم ماه تخمین زده می‌شود. با نرخ فعلی، میلیاردها سال دیگر طول خواهد کشید تا این کمربند به‌طور کامل از طریق برخورد و پرتاب‌شدن، ناپدید شود. بااین‌حال قبل آنکه این کمربند از این طریق ناپدید شود، سرنوشت محتوم دیگری اتفاق خواهد افتاد: حدود ۵ میلیارد سال دیگر، عمر خورشید به پایان می‌رسد و با تبدیل‌شدن به یک غول سرخ، تمام منظومه شمسی، از جمله کمربند سیارکی، را خواهد بلعید.