دنباله‌دارها اجرام یخی غبارآلود و بزرگی هستند که معمولاً در حاشیه بیرونی منظومه شمسی، در ناحیه‌های دوردست به نام «کمربند کویپر» یا «ابر اورت» شکل می‌گیرند.
این اجرام، هنگامی که نزدیک خورشید می‌شوند، بر اثر تابش شدید نور خورشید گرم می‌شوند و مواد یخی و غبار خود را آزاد کرده و دنباله‌ای بلند و روشن ایجاد می‌کنند.
اما شهاب‌سنگ‌ها اجرامی سنگی و فلزی هستند که معمولاً از کمربند سیارکی میان مریخ و مشتری وارد زمین می‌شوند.
با برخورد به جو زمین، شهاب‌سنگ‌ها در اثر عوامل مختلفی مانند اصطکاک، فشار و فعل‌وانفعالات شیمیایی با گازهای اتمسفر، می‌سوزند و با گاز درخشانی که برای لحظاتی آنها را احاطه می‌کند، می‌درخشند.
شهاب‌ها ممکن است زمانی بخشی از دنباله‌دار یا سیارک بزرگ‌تری بوده باشند. وقتی دنباله‌دار نزدیکی خورشید قرار می‌گیرد و شروع به ریزش مواد می‌کند، برخی از ذرات یخی و سنگی که از آن جدا می‌شوند، در فضا پراکنده شده و ممکن است با ورود به جو زمین به شهاب‌سنگ تبدیل شوند.
شهابی که در تصویر ناسا مشاهده می‌کنید، احتمالاً زمانی جزئی از دنباله‌دار یا سیارکی بوده که به‌مرور تکه‌تکه شده و درنهایت وارد جو زمین شده است.
این شهاب‌سنگ در مدتی کوتاه به‌سرعت از آسمان عبور کرد و ناپدید شد اما خوشبختانه در مجموعه‌ای از عکاسی‌ها که با هدف ثبت دنباله بلند دنباله‌دار انجام می‌‌شد، تصادفی شکار شد.
این تصویر زیبا کمتر از یک ماه پیش از استان سیچوان چین گرفته شده است.
