در فضای بیرونی زمین حقایق و اطلاعاتی وجود دارند که احتمالا تاکنون چیزی درباره آنها نشنیده اید.
در هنگام انجام یک مطالعه موضوعی در مورد فضای خارجی زمین متوجه می‌شویم برخی از حقایق ترسناک در مورد فضا وجود دارد، که می‌توان آن را به عنوان نمایش وحشتناک یک سیاهی بی پایان در نظر گرفت.
طبیعتا اطلاعات عجیب زیادی در مورد فضا وجود دارد و اگر شما از آن دسته آدم‌هایی هستید که این اطلاعات باعث رضایت شما می‌شوند و مورد علاقه شما هستند، پیشنهاد می‌کنیم این مطلب را تا پایان بخوانید.
پدیده‌های فضای بیرونی زمین
سیاهچاله‌ها
از زمانی که آلبرت اینشتین ایده سیاهچاله‌ها را با نظریه نسبیت عام خود در سال ۱۹۱۶ مطرح کرد، این ایده به یک افسانه تبدیل شد. اخیرا اخترشناسان اولین تصویر از سیاهچاله را با استفاده از یک شبکه متشکل از هشت تلسکوپ در سراسر جهان گرفتند، اما هنوز هم سوالات زیادی در مورد سیاهچاله‌ها باقی مانده که هنوز بی پاسخ هستند. سیاهچاله‌ها از جنبه تأثیرشان بر روی اجسام مجاورشان تشخیص داده می‌شوند و از بقیه ستارگان و کهکشان‌ها متمایز می‌شوند. سیاهچاله‌ها معمولا در اثر انفجار یک ستاره بزرگ بوجود می‌آیند.
سیاهچاله‌ها در اندازه‌های مختلف وجود دارند و مثل طوفان که آثار مخربی را بر جای می‌گذارد، با سرعت زیاد حرکت می‌کنند. حتی کوچکترین نسخه‌های سیاهچاله‌ها نیز می‌تواند فاجعه بار باشد. اگرچه گاهی کاوشگران وسوسه می‌شوند از این حفره‌ها و چاله‌های تاریک دیدن کنند، اما باید بگوییم که هیچ چیزی نتوانسته از یک سیاهچاله به سلامت عبور کند.
شراره‌های خورشیدی
خورشید یک ستاره شگفت انگیز و بزرگ است که گرما، نور و دمای مورد نیاز برای ایجاد حیات روی زمین را مهیا می‌کند. همچنین باید بگوییم که به طور پیوسته در حال انبساط است و روزی کل زمین را نابود می‌کند. شعله ور شدن خورشید حاصل انفجار‌های شدید است و هنگامی رخ می‌دهد که انرژی ذخیره شده خورشید به طور ناگهانی آزاد می‌شود
دانشمندان، شعله‌های خورشیدی را براساس میزان نور و روشنایی آنها طبقه بندی می‌کنند. بزرگترین نوع آنها می‌تواند به شدت به ماهواره‌ها آسیب برسانند و شبکه‌های برق را از بین ببرند و اساسا همه فناوری‌های هوشمند را به وسایلی بی مصرف تبدیل کنند.
انقلاب های ستاره ای
فوران‌های نسبتاً کوچکی در سامانه‌های دو ستاره رخ می‌دهد و وقتی گرانش کوتوله سفید مواد را از ستاره همسایه دور می‌کند، گاز تجمع می‌یابد و در نهایت به قدری متراکم می‌شود که در جرقه همجوشی هسته‌ای مشتعل می‌شود. این ابرنواختر می‌تواند به حرارت ۱۲۰ میلیون درجه برسد که پنج برابر گرمتر از دمای انفجار هسته‌ای خواهد بود.
اگرچه به نظر می‌رسد سیاره زمین، یک توپ غول پیکر است که اقیانوس‌های بی پایان و جاده‌های بی انتها در آن قرار دارند، اما سیاره‌های بزرگ دیگری هم هستند. جالب است بدانید که اندازه سیاره مشتری دو و نیم برابر بقیه سیارات در منظومه شمسی است.
سیارات بی ستاره
این سیاره‌های بی ستاره که به سیاره‌های سرگردان، سیارات بدون تراکم، سیاره یاغی و سیاره یتیم و ... نیز معروف هستند، اجرامی هستند که جرم کافی برای اینکه به آنها عنوان سیاره داده شوند را دارند، اما مستقیما بر گرد مرکز کهکشان‌ها می‌گردند و مداری حول ستاره مشخصی ندارند. دانشمندان بر این باورند که سیارات بی ستاره ممکن است از یک سیستم سیاره‌ای پیشین به بیرون پرتاب شده باشند یا اینکه هرگز بستگی گرانشی به هیچ ستاره یا کوتوله قهوه‌ای پیدا نکرده‌اند. جالب اینجاست که برخی از سیارات بی ستاره می‌توانند دارای اقیانوس‌های زیرزمینی باشند و قابلیت حیات داشته باشند.
