مهروماه

بیگ بنگ: جهش بزرگ بعدی انسان شاید قمر‌های زحل یا مشتری باشد. ناسا می‌خواهد تا ۸۰ سال دیگر به قمرهای سیارهٔ مشتری و زحل فضانورد بفرستد.
اگر همه‌چیز طبق برنامه پیش رود، در پایان سال ۲۰۲۴ انسان‌‌ها با ماموریت آرتمیس می‌توانند پس از ۵۰ سال دوباره قدم بر کرهٔ ماه بگذارند. ماموریت مهم بعدی احتمالا سفر به سیارهٔ مریخ است، بنابر آخرین اطلاعات تا پایان قرن حاضر انسان قصد دارد به مکان‌های بسیار دور‌تری هم سفر کند.
در یک پژوهش جدید که تیم ناسا در آزمایشگاه پیش‌رانش جت (جی‌پی‌ال) روی آن کار می‌کند، اعلام شده که سفر به قمر‌های سیارهٔ مشتری و زحل پیش از شروع قرن ۲۲ انجام خواهد شد. انسان تا ۸۰ سال دیگر می‌تواند اروپا، یکی از قمر‌های مشتری را به عنوان یکی از مقصد‌های مأموریت‌ ‌سرنشین‌دار در‌ نظر بگیرد. محققان می‌گویند قمر‌های “تیتان” و “انسلادوس” که به دور سیارهٔ زحل می‌گردند و قمر‌های اروپا و کالیستو که به دور سیارهٔ مشتری می‌گردند هدف اکتشافات فضایی ۸۰ سال آینده خواهند بود.


گزارش ناسا توصیه می‌کند که انسان‌ها باید اروپا، یکی از قمرهای مشتری را به عنوان مقصد احتمالی برای مأموریت فضایی دهه‌های آینده انتخاب کنند
برای مأموریت‌های فضایی به سیارهٔ مشتری و زحل باید در نظر داشت که این دو سیاره غول‌های گازی هستند و با شرایطی که دارند حتی با فناوری‌های پیشرفته ارسال فضا‌نورد حتی در مأموریت‌های آینده دشوار است. علاوه بر آن در این گزارش آمده که قرن ۲۳، قرن سفر‌های فضایی سرنشین‌دار به فضا‌های دوردست و فرا‌خورشیدی است، سیاره‌هایی که همانند زمین و سیاره‌های دیگر منظومهٔ شمسی به دور ستاره‌های دور‌دست می‌چرخند.
محققان معتقدند برای مأموریت‌های فضایی به کهکشان‌های دیگر که چندین سال نوری با ما فاصله دارند شاید ناچار باشیم ۴۰۰ سال دیگر یعنی تا پایان قرن ۲۴ صبر کنیم. این تحقیق که عنوان جذاب “اجتناب از فیلتر بزرگ: بازه زمانی پیش‌بینی شده برای گسترش انسان در خارج از جهان” را دارد ، ۶۰ سال اخیر سفرهای فضایی بشر را تحت عنوان “عصر فضا” مورد بررسی قرار داده است.
این پژوهش که عنوان جذاب “عبور از فیلتر بزرگ: برنامهٔ زمانی پیش‌بینی‌شده برای اکتشافات انسان در جهان بی‌انتها” را دارد، ۶۰ سال سفر‌های فضایی اخیر انسان بررسی کرده است. می‌بینیم که فناوری از زمانی که روسیه اولین ماهواره به نام اسپوتنیک ـ ۱ را به مدار زمین فرستاد، چقدر پیشرفت کرده و دانشمندان حالا می‌توانند برنامه‌های سفر فضایی صد‌ها سال آینده را پیش‌بینی کنند.


هر چند محققان هشدار دادند که سفر به سیارات دور‌دست فقط در‌ صورتی امکان دارد که انسان‌ها بتوانند جلوی فاجعه‌هایی که روی زمین در جریان است بگیرند، مانند فاجعه‌هایی که بر اثر دگرگونی‌های اقلیمی در سراسر جهان اتفاق می‌افتد.
این رویداد‌های احتمالی که اختر‌شناسان آن را “فیلتر بزرگ” می‌نامند شامل رویداد‌هایی مثل جنگ‌ها و حتی همه‌گیری‌ها می‌شود، رویداد‌هایی که به طور آشکاری بر پیشرفت انسان در آینده اثر خواهند گذاشت. در این گزارش آمده است که در چند‌صد‌سال آینده دور شدن از زمین “برای بقای طولانی‌مدت نسل بشر حیاتی و مهم است”.
انسان‌ها برای رسیدن به ستاره‌ها و سیاره‌های دور‌دست در کهکشان باید بتوانند با سرعت نور یا نزدیک به سرعت نور سفر کنند. اما اکنون و در ۸۰ سال باقیمانده از این قرن، پژوهشگران می‌گویند هدف باید منظومهٔ شمسی باشد با سیاره‌ها و قمر‌های فراوانی که دارد. “برای فضانوردان که می‌خواهند در فضا‌های دوردست به اکتشاف و ماجراجویی بپردازند بهتر است در قرن ۲۱ از منظومهٔ شمسی شروع کنند”.


برنامهٔ تخمینی سفر‌های فضایی:
اواخر دههٔ ۲۰۲۰: استقرار قرارگاه‌هایی در ماه و شروع ماموریت‌های رباتیک به نزدیک‌ترین سیارات فراخورشیدی.
اواخر دههٔ ۲۰۳۰ : مأموریت فضایی سرنشین‌دار به مریخ.
دههٔ ۲۰۳۰: مأموریت‌های فضایی رباتیک به ستاره‌ٔ شبیه خورشید، تاو‌ نهنگ (در فاصلهٔ ۱۱،۹ سال نوری) .
دههٔ ۲۰۴۰: شروع مأموریت‌های فضایی رباتیک به تراپیست ـ ۱ که ۴۰ سال نوری با ما فاصله دارد.
دههٔ ۲۰۵۰: مأموریت فضایی رباتیک به ستاره‌های دوردست.
دههٔ ۲۰۶۰: مأموریت فضایی سرنشین‌دار به کمر‌بند سیارک‌ها که در میان مدار‌های سیارهٔ مریخ و مشتری قرار دارد.
دههٔ ۲۰۷۰: مأموریت فضایی سرنشین‌دار به سیارهٔ مشتری (احتمالاً قمر کالیستو چون به قدر کافی از میدان‌های تابشی شدید سیاره دور شده است).
دههٔ ۲۰۸۰: مأموریت فضایی سرنشین‌دار به قمر‌های زحل (مانند تیتان و یا انسلادوس).
۲۲۵۰: مأموریت فضایی سرنشین‌دار به سیاره‌های فرا‌خورشیدی مانند پروکسیما قنطورس (در فاصلهٔ ۴،۲ سال نوری)
۲۳۰۰: مأموریت فضایی سرنشین‌دار به کمربند سیارک‌ها که ۴۰ سال نوری فاصله دارد سر‌انجام به مقصد می‌رسد.
اواخر قرن ۲۴۰۰: مأموریت فضایی سرنشین‌دار به ستاره‌های دور‌دست در نیمه‌راه مرکز کهکشان راه‌شیری.