مهروماه

ستاره‌شناسان یک دنیای سنگی گرم پیدا کرده‌اند که می‌تواند از اقیانوس‌ها و زندگی پشتیبانی کند و به زمین نیز نزدیک است. و به نقل از آی‌ای، براساس مطالعه‌ای که به تازگی در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده است، ستاره شناسان یک دنیای سنگی را در آن سوی منظومه شمسی مورد بررسی قرار داده‌اند و شرایطی را در آن کشف کردند که تشخیص دادند ممکن است میزبان اقیانوس‌های وسیع و مملو از حیات باشد.

ما تنها چند سال با تشخیص بالقوه نشانه‌های حیات در یک دنیای بیگانه فاصله داریم. یک سیاره فراخورشیدی گرم ممکن است از اقیانوس‌های وسیع مملو از زندگی پشتیبانی کند.

تیم ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ رصدخانه جنوبی اروپا موسوم به "وری لارژ تلسکوپ"(VLT) که در شیلی مستقر است، چیزی هیجان انگیز در مورد سیارات در حال گردش به دور ستاره‌ای به نام "L ۹۸-۵۹" کشف کردند. این سیاره‌ها شبیه به سیاره‌های درون منظومه شمسی ما هستند و یکی از آنها نصف زهره جرم دارد.


ستاره شناسان معتقدند که سبک‌ترین سیاره فراخورشیدی در این منظومه ممکن است یک جهان گرم و اقیانوسی باشد که کاملاً در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان خود قرار گرفته است.

"ماریا روزا زاپاترو اوزوریو" ستاره شناس مرکز نجوم مادرید اسپانیا که یکی از نویسندگان این مطالعه نیز می‌باشد، می‌گوید: این سیاره در منطقه قابل سکونت منظومه خود ممکن است شرایطی داشته باشد که بتواند از حیات محافظت و حمایت کند.

یافته‌های جدید یک گام تاریخی در مسیر شناسایی حیات در سیاره‌های شبیه به زمین در خارج از منظومه شمسی است، اما هنوز کارهای زیادی برای انجام وجود دارد تا بتوانیم به طور قطعی وجود حیات در سیاره‌های فراخورشیدی را اعلام کنیم. دانشمندان برای این امر باید جو آن سیاره را برای یافتن نشانه‌های زیستی تجزیه و تحلیل کنند و تلسکوپ‌های امروزی آنقدر بزرگ نیستند که وضوح مورد نیاز برای این کار را برای سیاره‌های کوچک و سنگی ارائه دهند.

 
اکنون می‌توان منظومه "L۹۸-۵۹" را برای مشاهدات آینده نشانه‌گذاری کرد. 

 

 

این ستاره تنها ۳۵ سال نوری با ما فاصله دارد و میزبان سیاره‌های سنگی شبیه به مریخ یا زهره است که از ستاره میزبان خود نه چندان دور هستند و نه بسیار نزدیک که شرایط وجود حیات را در آنها فراهم می‌کند.
محققان برای ارزیابی "L ۹۸-۵۹" از ابزار مشاهدات طیف سنجی پایدار(ESPRESSO) که روی تلسکوپVLT  نصب است، استفاده کردند. "اوزوریو" گفت: بدون دقت و ثبات ارائه شده توسط ""ESPRESSO این اندازه‌گیری امکان پذیر نبود. این یک گام رو به جلو در توانایی ما برای اندازه‌گیری جرم کوچکترین سیارات فراخورشیدی است.
سیاره‌های حاضر در منظومه "L ۹۸-۵۹" در ابتدا در سال ۲۰۱۹ از طریق ماهواره پیمایش سیاره فراخورشیدی ناسا(TESS) که از روش انتقالی استفاده می‌کند، کشف شدند. روش انتقالی روشی است که ستاره شناسان در آن به دنبال کم‌نور شدن نور ستاره بر اثر عبور سیاره فراخورشیدی از میان ما و آن ستاره هستند. نحوه و میزان کم‌نور شدن نور ستاره چیزهای زیادی در مورد اندازه آن سیاره فراخورشیدی به ما می‌گوید.


محققان با استفاده از تلسکوپ ۳.۶ متری VLT و بهره‌گیری از روش سرعت شعاعی سیاره‌های بیشتری را کشف کردند و شعاع و جرم سه سیاره اول این منظومه را اندازه‌گیری کردند.

"الیویر دمانگئون" از محققان این مطالعه می‌گوید: اگر می‌خواهیم بدانیم یک سیاره از چه چیزی ساخته شده است، حداقل اطلاعات مورد نیاز ما دانستن جرم و شعاع آن است.

ضمن اینکه تلسکوپ فضایی مورد انتظار "جیمز وب" متعلق به ناسا ما را به تأیید وجود نشانه‌های زیستی احتمالی در سیارات این منظومه نزدیک خواهد کرد.