مهروماه

اطلاعات اولیه
این چیست؟
نمایی از هزاران کهکشان دوردست ، در تکه ای از آسمان به نام سوراخ لاکمن
در کجای آسمان است؟
در صورت فلکی خرس بزرگ ، خرس بزرگ.دب اکبر
اندازه آن چقدر است؟
عرض تصویر در حدود 4 درجه است
چقدر فاصله دارد؟
کهکشانها در طی مسافت هایی قرار دارند ، اما برخی از آنها 10 میلیارد سال پیش دیده می شوند ، زمانی که جهان کسری از سن فعلی خود بود
رنگ ها نمایانگر چه چیزی هستند؟
کهکشانهای قرمزتر یا خنک ترند و یا از دورتر ، کهکشانهای آبی گرمتر یا نزدیکتر به ما هستند. کهکشانهای درخشان با شدت بیشتری در حال تشکیل ستارگان هستند.

این تصویر با رنگ کاذب قسمت کوچکی از آسمان را که توسط هرشل مشاهده شده نشان می دهد. تقریباً هر نقطه از نور یک کهکشان کامل است که هر کدام حاوی میلیاردها ستاره است. این رنگ ها نشان دهنده طول موج مادون قرمز دور است که توسط هرشل اندازه گیری می شود ، کهکشان های قرمزتر یا دورتر هستند و یا حاوی گرد و غبار سردتر هستند ، در حالی که کهکشان های روشن تر با شدت بیشتری ستاره ها را تشکیل می دهند. در حالی که در نگاه اول به نظر می رسد کهکشان ها به طور تصادفی بر روی تصویر پراکنده شده اند ، اما در واقع این گونه نیستند. با نگاهی دقیق می توان فهمید که مناطقی در کهکشان بیشتری وجود دارد و در مناطقی که تعداد آنها کمتر است. این خوشه بندی کهکشانها از طریق فضا اطلاعاتی در مورد نحوه تعامل آنها در طول تاریخ جهان فراهم می کند.

 

 

پروژه HerMES ، که از ابزار SPIRE به رهبری انگلیس در هرشل استفاده می کند ، در حال بررسی مناطق وسیعی از آسمان است که هم اکنون مجموعاً 15 درجه مربع است - تقریباً 60 برابر اندازه ماه کامل. دو منطقه ای که تاکنون نقشه برداری شده اند ، در صورت فلکی دب اکبر و دراکو قرار دارند ، به دور از سردرگمی کهکشان خودمان. کهکشانهایی که در طول موجهای مادون قرمز هرشل بسیار درخشان هستند به طور معمول در حدود 10 میلیارد سال پیش دیده می شوند ، از آن زمان به بعد نور به سمت ما می رفت.

هرشل با مشاهده در مادون قرمز دور ، موادی را می بیند که در طول موج های مرئی دیده نمی شوند ، یعنی گاز سرد و گرد و غبار بین ستارگان. با وجود پنجره جدیدی که در جهان وجود دارد و نور مادون قرمز بسیار دور آن را تأمین می کند ، هرشل هنوز تصویر کاملی را مشاهده نمی کند. سه چهارم ماده در جهان ما از "ماده تاریک" مرموز تشکیل شده است که به هیچ وجه نمی درخشد. از آنجا که ما نمی توانیم ماده تاریک را ببینیم ، ما هنوز نمی دانیم که از چه ماده ای ساخته شده است ، اما می توانیم تأثیر آن را روی ماده اطراف آن بسنجیم. گرچه نور ساطع نمی کند یا جذب نمی کند ، اما ماده تاریک با بقیه جهان از طریق جاذبه اثر متقابل دارد و طی میلیاردها سال به تدریج گروه هایی از کهکشان ها را به سمت خوشه های عظیم جمع می کند. در حالی که بسیاری از شبیه سازی های رایانه ای در مورد چگونگی این اتفاق وجود دارد ، توانایی اندازه گیری این در زمان های مختلف از طریق تاریخ جهان به ستاره شناسان اجازه می دهد تا شبیه سازی ها را با اندازه گیری های واقعی مقایسه کنند.

کهکشان ما ، کهکشان راه شیری ، در حومه یک ابرخوشکنی بزرگ واقع شده است که حدود 60 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. ابرخوشاور همسایه کهکشانها برای ما حدود 300 میلیون سال نوری با ما فاصله دارد. برای مقایسه ، 10 میلیارد سال پیش کهکشان ها به طور متوسط فقط 20 تا 30 میلیون سال نوری از یکدیگر فاصله داشتند. مجاورت آنها به این معنی است که بسیاری از کهکشان ها سرانجام با یکدیگر برخورد خواهند کرد. همین برخوردها باعث تحریک گاز و گرد و غبار در کهکشان ها و ایجاد حملات سریع تشکیل ستاره می شود. پروفسور Asantha Cooray ، از دانشگاه Califonia ، یکی از ستاره شناسان HerMES است که این تحقیقات را رهبری می کند ، و او در مورد آخرین نتایج HerMES اظهار نظر کرد: "با تشکر از وضوح و حساسیت فوق العاده ابزار SPIRE بر روی هرشل ، ما موفق به نقشه برداری دقیق شدیم توزیع فضایی کهکشانهای انبوه ستاره ای در اوایل جهان. همه نشانه ها این است که این کهکشان ها مشغول هستند. آنها در حال خراب شدن ، ادغام شدن و احتمالاً در مراکز بزرگ هاله های ماده تاریک مستقر می شوند.

این نیاز به حساسیت و وضوح هرشل دارد تا بتواند درخشان ترین کهکشان ها را شناسایی کرده و روش خوشه بندی آنها را تعیین کند. دکتر Lingyu Wang ، از دانشگاه ساسکس ، گفت: "ما مدتهاست می دانیم که محیط نقش مهمی در شکل گیری تکامل کهکشان ها دارد. با استفاده از هرشل ، ما می توانیم مقدار زیادی از گرد و غبار را سوراخ کنیم و تأثیر محیط را از زمان تولد این کهکشان های عظیم که ستاره ها را با سرعت عظیم تشکیل می دهند ، مطالعه کنیم. این به ما امکان می دهد گذشته فعال کهکشان های بیضوی مرده را در مواقعی که در محیط های غنی بودند ، شاهد باشیم.

پروفسور سب اولیور ، از دانشگاه ساسکس ، که مشترکاً پروژه HerMES را هدایت می کند ، گفت: "این نتیجه از تیم Asantha فوق العاده است ، فقط همان چیزی است که ما از هرشل امیدوار بودیم و فقط به این دلیل امکان پذیر است که هزاران کهکشان ، مطمئناً چیزی را برای جویدن نظریه پرداز به دست می دهد. " این اثر ، که به عنوان بخشی از پروژه کلیدی بررسی چند لایه هرشل (خارج از کهکشانی) (HerMES) از مأموریت هرشل انجام شده است ، در مجله علمی بین المللی "نجوم و اخترفیزیک" در شماره ویژه اختصاص یافته به اولین نتایج علمی از هرشل منتشر خواهد شد. این پروژه به جمع آوری تصاویر بیشتر در مناطق بزرگتر آسمان ادامه خواهد داد تا بتواند تصویری کامل تر از چگونگی تکامل و تعامل کهکشانها در طول 10 میلیارد سال گذشته ایجاد کند.

نام شی:
سوراخ لاکمن
نوع شی:
زمینه کهکشان دور
مقیاس تصویر:
عرض 3 درجه
مختصات:
صعود راست: 10 ساعت 45 متر انحطاط: + 58 ° 00 ′
صورت فلکی:
خرس بزرگ خرس بزرگ
ابزار:
SPIRE
تاریخ / زمان مشاهده:
چهارشنبه ، 26/05/2010 - 10:53
طول موج:
250 ، 250 ، 500 میکرون
فاصله شی:
کهکشان ها در حدود 10 میلیارد سال پیش دیده می شوند
تاریخ انتشار:
26/05/2010