مهروماه

'سیستم ستاره ی هفت گانه ماه گرفتگی' در حال چرخش در کهکشان راه شیری است.
اگر تا به حال در نمایشگاه ایالتی چای خوری سوار شده اید ، ممکن است در سیستم شش ستاره TIC 168789840 آماده زندگی باشید.تا به حال در نمایشگاه ایالتی یک لیوان چای سواری سوار شده اید؟ در این صورت ، شما ممکن است طعم کمی از زندگی در یک چرخان ، چرخان سیستم ستاره هفت سین پس گرفتگی ماه گرفتگی را داشته باشید.

"منظومه شمسی ستاره ستارگان": ستاره شناس است و برای سیستمی صحبت می کند که شش ستاره در حال چرخش بر روی یکدیگر هستند و همه منظره یکدیگر را از منظر زمین گرفتند - و ستاره شناسان به تازگی یکی از آنها را به نام TIC 168789840 پیدا کرده اند.

 

 

این سیستم شش ستاره به اندازه کافی از زمین فاصله دارد (کمی کمتر از 2000 سال نوری با ما فاصله دارد) که تلسکوپ ها نمی توانند ستاره های جداگانه آن را حل کنند ، که در یک نقطه نور یکپارچه می شوند. در عوض ، ستاره شناسان به دلیل تمایل ستاره ها به گرفتگی منظم یکدیگر ، توانستند آن نقطه نور و روشنایی را به صورت غیرمعمول مشاهده کنند.
این خورشید گرفتگی ها به دلیل یک نقطه شانس قابل مشاهده هستند: ستارگان TIC 168789840 بر روی صفحه ای می چرخند که کاملاً با زمین قرار گرفته است ، بنابراین هر بار که یکی از ستاره ها از دیگری عبور می کند ، یک کسوف را ایجاد می کند که برای تلسکوپ های زمین قابل مشاهده است. از نقطه نظر دیگری ، ستارگان هرگز یکدیگر را مسدود نخواهند کرد و سیستم فقط نقطه دیگری از نور در فضا خواهد بود.

این ستاره شناسان در مقاله ای که در 12 ژانویه در پایگاه داده arXiv منتشر شده است ، اظهار داشتند: این اولین سیستم هفتگانه ای نیست كه تاكنون كشف شده است ، اما این سیستم ستاره ای به باشگاهی متصل می شود كه فقط سه عضو دیگر از جمله كاستور دارد ، یک سیستم معروف که در سال 1920 کشف شد.


کاستور که از زمان های بسیار قدیم به عنوان یکی از ستارگان صورت فلکی جوزا شناخته می شد ، توسط روحانی و ستاره شناس انگلیسی جیمز پوند در سال 1719 به عنوان یک سیستم باینری شناخته شد. فقط 51 سال نوری از زمین فاصله دارد و این سیستم خود را از طریق تلسکوپ به پوند نشان می دهد زیرا دو نقطه نور در اطراف یکدیگر می رقصند. تا سال 1905 ، ستاره شناسان دریافتند که این دو نقطه در واقع هر دو جفت ستاره هستند که به دور یکدیگر محکم می چرخند و در یک مرکز مشترک می چرخند. و تا سال 1920 ، تیم دیگری جفت سوم ستاره ای را مشاهده کرد که در چهار ستاره داخلی چرخیده اند و آن را به یک سیستم شش ستاره تبدیل کرده است.

 

روشهای دیگری نیز برای ساماندهی سیستمهای شش ستاره وجود دارد. به عنوان مثال ، ADS 9731 شامل چهار نقطه از نور است که در یک مرکز مشترک می چرخد. دو نقطه از آن نور ، باینری های تنگ است و آن را به یک سیستم پسزمینه تبدیل می کند.

نویسندگان نوشتند: "TIC 168789840 بیشترین شباهت را به سیستم معروف کرچک دارد."
دو جفت ستاره داخلی وجود دارد که هر کدام به صورت دایره های تنگ شلاق می زنند. (جفت اول مدار باینری را هر 31 ساعت ، دومی را هر 38 ساعت به اتمام می رساند.) و این باینری ها - "چهار برابر داخلی" - حدود هر 3.7 سال یکبار مدار اطراف یک مرکز مشترک را تکمیل می کنند.

در مقایسه با زوج های داخلی ، دو ستاره باینری بیرونی دنج کمتری با یکدیگر دارند و فقط هر 197 ساعت یک بار مدار باینری را می چرخانند. و این جفت باینری مدار خود را در کل سیستم هر 2000 سال یا تقریباً یک بار کامل می کند.
شناسایی TIC دور و تاریک 168789840 سازمانی با فناوری بالاتر از مشاهدات تلسکوپ جیمز پوند از کاستور نزدیک و روشن بود. محققان از ابر رایانه ناسا برای کشف سالها داده از نظر سنجی ماهواره ای سیاره فراخورشیدی (TESS) ، که برای تنظیم تغییرات در نور ستارگان سراسر آسمان تنظیم شده است ، استفاده کردند.

محققان "شبکه عصبی" را آموزش دادند - نوعی هوش مصنوعی - که در Discover کشف می کند و به دنبال الگوهای کم نور و روشن می شود که می تواند سیستم های پیچیده را نشان دهد. اما بیشتر مواردی که ظاهر شدند باینری های خسته کننده بودند. با این حال ، مطالعه دقیق TIC 168789840 اتفاق غیرمعمولی را نشان داد و مشاهدات بعدی وجود شش ستاره را تأیید کرد.

نویسندگان در این مقاله نوشتند ، محققان هنوز دقیقاً نمی دانند که سیستم های چند ستاره پیچیده چگونه شکل گرفته اند. این کشف داده های مهمی را برای گره گشایی از این مشکل ارائه می دهد. و داده های بیشتری می تواند به زودی در راه باشد.

آنها نوشتند: "TESS به ما این امکان را داده است كه با تجزیه و تحلیل یك سیستم هفتگانه دیگر ، بیش از 100 سیستم كاملاً چند ستاره را تا كنون پیدا كنیم."