مهروماه

حفره های مخفی حاوی آب روی سطح ماه ممکن است از آنچه که دانشمندان در گذشته فکر می کردند بسیار بیشتر باشند و این کشف بزرگ می تواند ماموریت های آینده رفتن به ماه را تسهیل سازد. محققان بر این باورند که در برخی از موارد حفره های ریز حاوی یخ در سایه های همیشگی ماه وجود دارند که بزرگی آن ها به اندازه یک سکه کوچک است.

آن ها در ماه به دنبال پدیده ای به نام تله های سرمایی بوده اند که مناطقی تاریک و سایه ای روی سطح ماه به شمار می آیند که همیشه در حالت تاریکی قرار می گیرند. محققان فضایی بر این باورند که این نقاط میلیاردها سال است که ذره ای از اشعه خورشید به آن ها نتابیده است.

اکنون دانشمندان بر این باورند که تعداد این حفره های کوچک حاوی آب روی ماه از آنچه که قبلاً تصور می شد بسیار بیشتر است. پل هاین، استادیار آزمایشگاه فیزیک جو و فضا در دانشگاه کلرادو بولدر در این باره می گوید: «اگر بتوانید تصور کنید که روی سطح ماه کنار یکی از قطب های آن ایستاده اید، سایه هایی را در سراسر سطح آن خواهید دید. بسیاری از این سایه های کوچک می توانند پر از یخ باشند». بر اساس داده های بدست آمده از مدارگرد Lunar Reconnaissance Orbiter متعلق به ناسا، محققان برآورد می کنند که ماه ممکن است نزدیک به ۱۵,۰۰۰ مایل مربع سایه دائمی در اشکال و اندازه های مختلف داشته باشد. به باور محققان، این فضاها می توانند مخازنی برای حفظ آب در غالب یخ باشند.

هین در ادامه در این مورد تصریح می کند: «اگر درست بررسی کرده باشیم، آب برای مصرف به عنوان آب آشامیدنی، به منظور سوخت راکت و هر چیزی که ناسا برای آن به آب نیاز داشته باشد، بیش از پیش در دسترس قرار خواهد داشت». تحقیقات گذشته نشانه هایی از رطوبت در سطح ماه را تایید کرده بود، به طور ویژه در اطراف قطب جنوب آن. با این وجود، کشف های گذشته بر اساس ردپای طیفی در ابعاد تنها سه میکرومتر صورت گرفته که نمی تواند بین آب و هیدروکسیل (اکسیژن متصل به هیدروژن) پیوندی در مواد معدنی تفاوتی قائل شود. در کشف های اخیر با استفاده از تلسکوپ سوفیا تصاویری با طول موج ۶ میکرومتر گرفته شده و در این طول موج، محققان موفق شده اند ردپایی طیفی از آن را شناسایی کنند که با ترکیبات هیدروکسیل دیگر مشترک نیست.