اخترشناسان تصویر تازه و شگفت‌انگیزی تهیه کرده‌اند که آتش بازی ستاره‌ای را در خوشه ستاره‌ای G286.21+0.17 نشان می‌دهد.
اکثر ستاره‌های جهان (از جمله ستاره خودمان، خورشید) در خوشه‌های ستاره‌ای بزرگ متولد شده‌اند. این خوشه‌ها اجزای اصلی کهکشان‌ها را تشکیل می‌دهند، اما پدید آمدنِ آنها از ابرهای مولکولی کماکان راز سرپوشیده بزرگی در دنیای علم است. عکس خوشه ستاره‌ای G286.21+0.17 که در حین شکل‌گیری‌اش تهیه شده، یک عکس موزائیکی با چند طول موج مختلف است. ۷۰ مورد مشاهده تلسکوپ آلما و ۹ مورد مشاهده تلسکوپ فضایی هابل در مجموع این تصویر شگفت‌انگیز را ایجاد کرده است. این خوشه ۸۰۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد.
تلسکوپ آلما توانست ابرهای متراکمی را که از گاز مولکولی تشکیل یافته‌اند، نمایان کند. این تلسکوپ حرکت گازهای متلاطمی را که به درون خوشه می‌آیند، رویت کرد. ماحصل این فرایند، شکل‌گیری هسته‌های متراکمی است که نهایتاً سبب پیدایش تک‌تک ستاره‌ها می‌شود. ستاره‌هایی که در عکس می‌بینید، با نور فروسرخ‌شان به نمایش در آمده‌اند. هابل این عکس را تهیه کرده است. تابش و بادهای قدرتمندِ ناشی از بزرگترین ستاره‌ها باعث می‌شود ابرهای مولکولی دور شده و آثاری از گردوغبار داغ و درخشان بر جای بگذارند. این گردوغبار با رنگ زرد و قرمز در عکس نشان داده شده است.
“یو چِنگ”، نویسنده ارشد دو مقاله و محقق از دانشگاه ویرجینیا گفت: «این عکس ستاره‌ها را در مراحل مختلف شکل‌گیری‌شان درون خوشه ستاره‌ای نشان می‌دهد. هابل توانست حدود هزار ستاره تازه پدید آمده را نمایان کند. تلسکوپ آلما هم نشان داد که جرم بسیار زیادی در گاز متراکم وجود دارد و هنوز امکان فروپاشی و تجزیه آن هست. روی هم رفته، انتظار می‌رود اتمام این فرایند چند میلیون سال به طول انجامد.»
“جاناتان تان”، مدیر ارشد پروژه از دانشگاه چالمرز و دانشگاه ویرجینیا گفت: «در این عکس، پویایی و آشفتگیِ فرایند تولید ستاره‌ها نشان داده شده است. در این فرایند، نیروهایی با یکدیگر در حال رقابت هستند, مثل جاذبه و آشفتگی ناشی از ابرها؛ باد ستاره‌ها و فشار تابشی ناشی از ستاره‌های جوان. چقدر جالب است که روزی خورشید و سیاره‌های منظومه شمسی زمانی بخشی از این رقص کیهانی بودند.»
جو پیش، مدیر برنامه NRAO/ALMA و محقق بیان کرد: «رزولوشن و حساسیت فوق‌العادۀ تلسکوپ آلما در این عکس از تولد ستاره‌ها کاملاً مشهود است. داده‌های تلسکوپ فضایی هابل هم می‌تواند به ما کمک کند تا قدرت مشاهدات ریزطول موج را در راستای درک بهتر این فرایندهای خارق‌العادۀ کیهانی به کار گیریم.»
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
