بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی، مشتری همیشه رکورد دار بیشترین تعداد قمر بوده است. ۷۹ عدد قمر که همگی به دور این سیاره غول پیکر گازی در حال چرخش هستند که البته تعدادی از آن‌ها همین چند سال پیش کشف شدند. اما پادشاه ماه‌های منظومه شمسی حالا باید تاج فرمانروایی را به ملکه واگذار کند. با کشفیات جدید، مشخص شده که زحل ۳ ماه بیشتر از مشتری در اختیار دارد.
با اضافه شدن ۲۰ قمر جدید به شمار قمر‌های قبلی زحل، این سیاره با داشتن ۸۲ ماه، مقتدرانه عنوان پر قمر‌ترین سیاره منظومه شمسی را دریافت می‌کند. ۱۷ عدد از این قمر‌های جدید کشف شده در جهت معکوس می‌چرخند و ۳ عدد دیگر هم‌جهت با گردش زحل حرکت می‌کنند.
دو قمر که نزدیک‌ترین فاصله را به زحل دارند، برای چرخش به دور این سیاره به یک سال زمان نیاز دارند. این در حالی است که سیاره‌هایی که در خلاف جهت گردش می‌کنند دور این سیاره را فقط در طی یک سال طی می‌کنند.
با بررسی مدار این قمر‌های جدید می‌توان به ماهیت و اصالت آن‌ها پی برد. همین طور فهمید که در زمان تشکیل آن‌ها، سیاره زحل چه وضعیتی داشته است. قمر‌های خارجی به حقیقت سه گروه هستند که بر اساس محور انحرافشان دسته بندی می‌شوند.
دانشمندان باور دارند که این قمرها بقایای یک قمر بزرگ‌تر بوده است. در دوران جوانی منظومه شمسی، خورشید توسط قرصی از گاز و غباری که آن را تشکیل می‌دادند، احاطه شده بود. یک باور این است که سیاره زحل هم هنگام تشکیل در یک وضعیت مشابه به سر می‌برده است.
نکته قابل توجه در مورد قمر‌های تازه کشف شده این است که آن‌ها پس از فروپاشی ماه بزرگ‌تر اولیه، همچنان به گردش به دور زحل ادامه داده‌اند. این یعنی هنگام رخ دادن این اتفاق، سیاره شکل گرفته بوده و قرص گاز و غبار اطراف آن تا حد زیادی از بین رفته بودند.
هنوز زمان زیادی از نام گذاری قمر‌های جدید کشف شده مشتری نمی‌گذرد. ظاهراً حالا باید به دنبال ۲۰ نام جدید دیگر باشیم
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
