برخی دانشمندان با این پیش‌‌فرض رایج مخالفت کرده‌اند که سیاره‌ها حتما به دور ستاره‌هایی مثل خورشید می‌چرخند. آنها این احتمال را پیشنهاد دادند که شاید هزاران سیاره به دور یک سیاهچاله‌های غول‌پیکر نیز در حال چرخش باشند.
«کیچی وادا» استاد دانشگاه کاگوشیما که بر روی هسته‌های کهکشانی فعال (اجرام درخشانی که انرژی‌شان را از سیاهچاله تامین می‌کنند) تحقیق می‌کند، اظهار داشت: «اگر شرایط مناسبی حاکم باشد، امکان شکل‌گیری سیاره‌ها حتی در شرایط نامساعد و ناگوار وجود دارد؛ مثلا در اطراف سیاهچاله‌ها. شاید یک سری سامانه سیاره‌ای با مقیاس شگفت‌انگیز در اطراف ِ سیاهچاله‌ها وجود داشته باشند.»
بر اساس جدیدترین نظریه، سیاره‌ها از دانه‌های گردوغبارِ موجود در دیسک پیش‌سیاره‌ای به وجود می آیند که در اطراف ستاره‌های جوان هستند. اما ستاره‌های جوان تنها اجرامی نیستند که حاوی دیسک‌های گردوغبار هستند.
«ایچیرو کوکوبو» استاد و محقق در رصدخانه ملی اخترشناسی ژاپن که در مورد فرایندهای پیدایش سیاره‌ها مطالعه می‌کند، گفت: «محاسبات ما نشان میدهد که ده‌ها هزار سیاره با جرمی ۱۰ برابرِ جرم زمین می‌توانند در فاصلۀ ۱۰ سال نوری از یک سیاهچاله به وجود آیند. شاید یک سری سامانه سیاره‌ای با مقیاس شگفت‌انگیز در اطراف ِ سیاهچاله‌ها وجود داشته باشند.»
برخی از سیاهچاله‌ها دارای مقادیر قابل توجهی ماده در اطرف‌شان هستند که به شکل دیسک ِ چگال و سنگین دیده می‌شود. دیسک می‌تواند تا صد هزار برابرِ جرم خورشید، در خود گردوغبار داشته باشد. این مقدار، یک میلیارد برابرِ جرم گردوغبارِ یک دیسک پیش‌سیاره‌ای است. در منطقه‌ای با دمای پایین در دیسک پیش‌سیاره‌ای، دانه‌های گردوغبار با ذرات یخ به یکدیگر وصل می‌شوند و دانه‌های کُرکی و پشمالو به وجود می‌آورند.
دیسکِ پیرامون سیاهچاله به قدری چگال است که تابش شدید از منطقه مرکزی آن مسدود شده و مناطقی با دمای پایین شکل می‌گیرند. محققان نظریه سیاره‌زایی را به دیسک‌های هسته‌ای اِعمال کردند و دریافتند که سیاره‌ها می‌توانند در چند صد میلیون سال به وجود بیایند. در حال حاضر، هیچ روشی برای شناسایی این سیاره‌ها در اطراف سیاهچاله‌ها وجود ندارد.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
