مهروماه

محققان قبلاً تصور می‌کردند که این قاره‌های مدفون از صفحات اقیانوسی ِ زیرین به وجود آمده‌اند. اما بعضی از سنگ‌های آذرینی که محققان از آنها نمونه‌برداری کرده‌اند، هلیوم-۳ بیشتری داشتند؛ یعنی شاید از سنگ‌های نخستین در گوشته به وجود آمده باشند. محققان می‌گویند سن قاره‌های مدفون به اندازۀ سن خود زمین است.

قاره‌های زیرزمینی

با این حال یافته‌های این مطالعۀ جدید نشان می‌دهد که ممکن است این مناطق سنگی از ماگمایی باستانی که در ابتدای شکل‌گیریِ سیارۀ زمین به صورت جامد و محکم درآمده، به وجود آمده باشند. پژوهش حاضر نشان می‌دهد که این قاره‌های پنهان‌شده در اعماق از تأثیراتی که ماه را به وجود آورده‌ در امان مانده‌اند.

کورتیس ویلیامز، محقق و زمین‌شناس دانشگاه کالیفرنیا دیویس، و همکارانش منشأ نمونه‌های سنگ‌های آتشفشانی یافته‌شده در سراسر زمین را دنبال کردند و به دو قارۀ جامد که در اعماق ِ سیاره ما مدفون شده بود، رسیدند.

سنگ‌های آذرین

محققان نمونه‌های زمین‌شناسی از هاوایی، ایسلند، جزایر بانیلی در قطب جنوب، و سایر مناطقی که در آنها سنگ‌های داغ به صورت حباب از عمق ِ سطح زمین بالا می‌آمد، را بررسی کردند. این نمونه‌ها به صورت گدازه پدیدار می‌شوند و وقتی سرد شوند به سنگ آذرین تبدیل می‌شوند. این نمونه‌ها حاوی ایزوتوپ‌های باستانی مانند هلیوم-۳ که در طول بیگ بنگ به وجود آمده نیز می‌باشند.

محققان دریافتند که برخی از نمونه‌ها حاوی مقدار بیشتری هلیوم-۳ بودند. این بدان معناست که آن نمونه‌ها احتمالاً از سنگ‌های نخستین در گوشته به وجود آمده‌اند. سپس ویلیامز و همکارانش برای یافتن مسیر این نمونه‌های زمین‌شناسیِ نخستین از گوشته به سطح زمین، از مدل جدیدی استفاده کردند.

قدمتی به اندازۀ سن زمین

اطلاعات ایزوتوپ و این مدل جدید اطلاعاتی را در مورد دو تودۀ غول‌پیکر و چگونگی شکل‌گیری آنها ارائه داد و نشان داد که این قاره‌ها از همان ۴٫۵ میلیارد سال پیش که زمین هنوز در حال شکل‌گیری بود، وجود داشته‌‌اند.

محققان در پژوهش خود نوشتند: «این سرزمین‌های به اندازۀ قاره در اعماق زمین که در همان اوایل تاریخ زمین شکل گرفته‌اند، از تأثیر عظیم و خشن تشکیل‌دهندۀ ماه جان سالم به در برده‌اند و در طول ۴٫۵ میلیارد سال گذشته، با بقیۀ قسمت‌های جامد زمین تقریباً ترکیب و مخلوط نشده‌اند.