محقق شوبیتا ساتیاپال از دانشگاه جورج میسون، بیان داشت: «سیاهچالههای دوتایی و سهتایی بسیار نادر هستند. اما چنین منظومههایی در واقع نتیجهای طبیعی از ادغام کهکشانها هستند؛ که ما فکر میکنیم کهکشانها اینگونه رشد میکنند و تکامل مییابند.» گروه ساتیاپال با استفاده از تلسکوپ پرتو ایکس چاندرای ناسا، کاوشگر نقشهبردار فروسرخ میدان وسیع ناسا و تلسکوپ دوچشمیِ بزرگ در آریزونا، به این کشفِ نادر دست یافتند.
این رویداد ِ بسیار نادری است که به خاطر پوششهای غولپیکر گازی و گرد و غباری در اطراف سیاهچالهها، مشاهدۀ آن به طور غیرمعمولی دشوار است. اما این محققان با ترکیب دادههای این دو تلسکوپ فضایی و تلسکوپِ مستقر در آریزونا توانستند به این کشف دست یابند. آنها از دادههای نوریِ هر سه تلسکوپ استفاده کردند.
“کریستینا مانزانو کینگ” یکی از نویسندگان این تحقیق، از دانشگاه کالیفرنیا، گفت: «طیفهای نوری حاوی ِ اطلاعات زیادی در مورد کهکشانها هستند. از طیفهای نوری معمولاً برای شناسایی سیاهچالههای فوقالعاده عظیم و در حال ادغام، استفاده میشود. این طیفها میتوانند تأثیری که این سیاهچالهها بر کهکشانهای ساکنشان دارند، را نشان دهند.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
