بافت گرهي (بافت هادي به خاطر نقش هدايت كننده‌ی آن) ميوكارد قلب را تحريك مي‌كند. همه‌ی تارهای ماهيچه‌ای قلب در جنين قادر به انقباض هستند، ولي با تمايز يافتن بافت ماهيچه‌اي قلب و افزايش قدرت انقباض تارها، اين خاصيت ميوكارد از بين مي‌رود و فقط بافت گرهي قلب است كه اين ويژگي را حفظ مي‌كند. بافت گرهي قلب از يك گره سينوسی - دهليزی، يك گره دهليزي - بطني و رشته‌هايي در ديواره‌هاي بين دو بطن و درون ميوكارد بطن‌ها ساخته شده است. گره اول كه گره پيشاهنگ ناميده مي‌شود جايگاه آغاز تحريكات طبيعي قلب است.
محل اين گره در پشت ديواره‌ی پشتي دهليز راست، زير منفذ بزرگ سياهرگ زبرين است. گره پيشاهنگ بزرگتر از گره دهليزي - بطني است.
تحريك تارهاي ماهيچه‌اي اين گره متناوب و خودبخودي است، به ساير تارهای بافت ميوكارد قلب منتقل شده، آنها را به انقباض در مي‌آورد. گره دهليزی – بطنی كمي متمايل به دهليز راست و در حد فاصل بين دهليزها و بطن‌ها است.
رشته هايي از بافت گرهي، گره‌های سينوسی – دهليزي و دهليزی - بطني را به هم متصل مي‌كنند. تحريك در گره سينوسي – دهليزی ايجاد شده تمام ماهيچه‌ی دهليزها را فرا مي‌گيرد، به گره دهليزی – بطني مي‌رسد و به تارهاي گرهي ديواره‌ی بين دو بطن منتقل مي‌شود. سپس به نوك بطن و سراسر بافت گرهي ميوكارد منتقل مي‌شوند و سرانجام در ميوكارد قلب انتشار مي‌يابند.
سرعت انتشار تحريك در گره دهليزی – بطنی و تارهای بين دو بطن كم است و در شبكه‌ی گرهي ديواره‌ی ميوكارد زياد. تحريك همزمان در ماهيچه‌ی هر دو بطن پخش مي‌شود.
