مجاری تنفسی شامل بینی، حلق، حنجره، نای، نایژه و نایژک است که وظیفه انتقال گازها بین اتمسفر و ششها را بر عهده دارد.
تنفس با فرآیند ورود هوا از اتمسفر به شش ها یا دم آغاز می شود. برای این منظور تغییرات زیر به طور طبیعی در بدن رخ می دهند.
1- دیافراگم مسطح می شود و حجم قفسه سینه افزایش می یابد.
2- فشار مایع جنب کاهش یافته تا فشار وارده بر شش ها را کم کند.
3- کیسه های هوایی شش ها متسع می شوند.
دمای هوای وارد شده به بینی متعادل می شود و توسط موهای ناحیه بینی گرد و غبار و میکروب های ان تا حدود زیادی گرفته می شوند. سپس از طریق حنجره به نای وارد می شود. نای دو انشعاب به شش های راست و چپ به نام نایژه دارد که در شش ها به انشعابات ریزتری به نام نایژک تبدیل می شوند.
نایژک ها هوای ورودی را به کیسه های هوایی می رسانند تا مبادله هوا بین شش ها و خون انجام شود.
پس از مبادله هوا فرآیند بازم برای خروج هوا از شش ها اتفاق می افتد.
در فرآیند بازدم تغییرات زیر در آناتومی دستگاه تنفس مورد نیاز است:
1- بالا رفتن و گنبدی شکل شدن دیافراگم و کاهش حجم قفسه سینه
2- افزایش فشار بر شش ها با افزایش فشار مایع جنب
