لیپیدهای غشاء
لیپیدها یا چربی های غشایی شامل فسفولیپیدها (فسفوگلیسرید و اسفنگولیپید) و کلسترول می‌باشد. فسفولیپیدها مولکولهایی هستند که از یک قسمت سر مانند (مولکول گلیسرول و گروه فسفات) و یک دنباله متصل به آن (زنجیره های هیدروکربنی) تشکیل شده‌اند. قسمت سری که به سر قطبی Polar head نیز موسوم است، حاوی گروه فسفات بوده و آب دوست Hydropgilic می‌باشد قسمت دنباله از دو زنجیره اسید چرب تشکیل شده و آب گریز Hydrophobic می‌باشد. دنباله غیر قطبی، Non polartail نیز نامیده می‌شود.
فسفولیپیدها در این ساختمان دولایه به ترتیبی است که قطبهای هیدروفیل آنها در سطح داخلی و خارج سیتوپلاسم و دنباله‌های هیدروفوب آنها در مرکز قرار گرفته است و همین امر باعث سه لایه دیده شدن غشاء با میکروسکوب الکترونی می‌گردد. لایه خارجی به ویژه دارای لسیتین و اسفنگو میلین است. در حالی که لایه داخلی بیشتر از فسفاتیدیل اتانول آمین و فسفاتیدیل سرین تشکیل شده است. به طور کلی لیپید های غشایی نسبت به دما و الکتریسته عایق هستند. از ویژگی های دیگر غشاء این که مواد محلول در چربی بهتر از مواد محلول در آب از آن گذر می کنند و بنا بر این فرض را بر این میگذارند که غشاء زیر بنای لیپیدی دارد. از دیگر لیپیدهای غشایی، کلسترول می‌باشد که در حد فاصل اسیدهای چرب قرار گرفته است. میزان سیالیت غشاء بستگی به میزان کلسترول آن دارد.
هرچه کلسترول بیشتر باشد، سیالیت غشاء نیز بیشتر خواهد بود. کلسترول در لایه خارجی غشاء بیشتر است. در غشاء باکتری ها، کلسترول و اسید های چرب غیر اشباع وجود ندارد. در نتیجه غشاء باکتری ها به حرارت خیلی حساس است و به ویژه در دمای پایین خیلی سریع منجمد می شود. لیپید های غشاء میتوانند با مولکول های قندی ترکیب شده و ترکیب گلیکو لیپیدی را درست کنند.
