مهروماه

آزمايشهای رادرفورد كه طی آنها پرتوهای نازك اشعه آلفا را بر ورقه نازك طلا تابش داد، هم نظريه اتمی قديمی دالتون و هم نظريه استاد خود، تامسون را رد كرد. آزمايشات نشان می داد كه اغلب ذرات آلفا (99/9 %) بدون انحراف، در مسير اصلي خود از درون ورقه طلا عبور مي‌كنند، اين پديده مي‌رساند كه قسمت اعظم درون اتم را فضای خالي تشكيل مي‌دهد. اين آزمايش همچنين نشان می دهد كه از ميان تعداد بسيار زياد ذره‌های آلفا، تعداد بسيار كمی (مثلاً به نسبت 1 به 8000) به عقب برمي‌گردند.

رادرفورد از اين پديده نتيجه گرفت كه لابد يك هسته بسيار كوچك در مركز اتم وجود دارد كه محل تمركز بارهای مثبت و تقريباً تمامی جرم اتم است كه توانايی به عقب راندن ذرات نسبتاً سنگين و پر سرعت آلفا را دارد.

زيرا انحرافهای زياد فقط وقتی قابل توجيه است كه فرض كنيم بار مثبت بيش از حد متمركز در فضايی بسيار كوچك (تقريباً يك نقطه) در اتم وجود دارد.

اين نوع انحراف ذرات آلفا را با پخش يكنواخت ذرات مثبت و منفی در اتم به هيچ وجه نمی توان توجيه كرد.