یکی از شیمیدانان و مربیان چینی که هنوز هم در قید حیات است، یویو تو می باشد. این شیمیدان دارویی توانست مالاریا را بعد از کشف آرتمیسینین و دی هیدرو آرتمیزینین، درمان کند و جان میلیون ها انسان را نجات دهد.
یویو تو در ۳۰ دسامبر ۱۹۳۰ دیده به جهان گشود. او در سال ۲۰۱۵ توانست جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی را از آن خود کند. این محقق چینی که هم اکنون در آکادمی چین بعنوان استاد ارشد در بخش داروهای سنتی چینی کار می کند، توانسته برای مقابله با مالاریا، روش درمانی جدیدی را ارائه دهد.
« یویو تو» در سال ۱۹۶۷ به عنوان یک بخش از پروژه محرمانه کشف دارو به نام پروژه ۵۲۳ محسوب میشد که مائو زدونگ آنرا راه اندازی کرد. او برای مشاهده ی تأثير مالاریا به استان هانیان فرستاده شد، به همین خاطر ناچارا دخترش را در یک مهدکودک رها کرد وپس از بازگشت فهمید که بحدی از دخترش دور بوده كه دیگر او را نمی شناسد. این فداكاری و گذشت از زندگیش سبب شد تا دارویی را کشف کند كه هر سال، هزاران مبتلا به مالاریا را درمان کند.
کشف داروی مالاریا توسط یویو تو
مائو تسه تونگ که بنیان گذار جمهوری خلق چین بود در سال ۱۹۶۷، به منظور کشف روش درمان مالاریا، یک جلسه برای انجام ماموریتی مخفی( “پروژه ۵۲۳”) برپا کرد. سربازانی که مشغول جنگ در جنگل های پر از پشه های الوده ویتنام بودند، از طریق پشه مالاریا، آلوده می شدند و این بیماری سبب میشد که در جنوب چین، هزاران نفر کشته شوند. بعد از آنکه دانشمندان چینی برای تهیه داروی مالاریا موفق به استفاده از مواد شیمیایی مصنوعی نشدند، دولتِ مائو به طب سنتی روی آورد. یکی از محققان آکادمی طب سنتی چینی در پکن که به مطالعه ی طب چینی و پزشکی غربی پرداخته بود، یک داروی گیاهی را کشف کرد.
گفته ی یویو تو در یک مجله این بود:“تا زمان شروع جستجوی من( در سال ۱۹۶۹) در آمريکا و چین، بیش از ۲۴۰ هزار ترکیب غربال شده ولی هیچ کدام نتیجه ی مثبتی ندارد. کار در اولویت اصلی بود و من مشتاق بودم تا در این راه، زندگی شخصی ام را فدا کنم.”
یافتن داروی مالاریا، پروژه ی کاملاً سختی بود. وی هزاران روش درمانی سنتی چینی را بهمراه سه دستیار بررسی کرد و بر روی موش ها آزمایش کرد. بنظر میرسید که انگل های مالاریا با استفاده از ترکیب برگ های گیاه افسنطین چینی به نام Artemisia annua یا گَندِ واش، در خون از بین می رود.
آن ها هنوز نتوانسته بودند که به منظور درمان مالاریا راهکاری را پیدا کنند، به همین خاطر یویو تو دستورالعملی که بیش از ۱۶۰۰ سال قبل برای یافتن داروی مالاریا، در متن نسخه های اضطراری آمده بود را مطالعه کرد که دستورالعمل به این شرح بود که یک دسته گند واش را در آب بخیسانید و بعد از آن آبش را بنوشید. یویو تو فهمید در روش تهیه این ماده که گند واش را می جوشانند، احتمال آسیب به ماده فعال آن وجود دارد. بدین ترتیب او دستورالعمل جدیدی را با یک حلال اتر که در دمای ۳۵ درجه سانتیگراد می جوشد، تهیه کرد. بعد از آزمایش این ترکیب بر روی حیواناتی همچون موش و میمون متوجه شدند که نتیجه ی آن ۱۰۰ درصد تاثیرگذار بود. بنابراین در مرحله ی بعد، این دارو را بر روی انسان آزمایش کردند. یویو تو این دارو را بر روی خود امتحان کرد تا از بی خطر بودن آن خاطرجمع شود. بعد از این که مطمئن شد این دارو هیچگونه عارضه جانبی ندارد، برای افراد مبتلا به مالاریا آزمایشات بالینی را شروع کرد و مبتلایان مالاریا بعد از گذشت یک روز، از این بیماری نجات یافتند.
کشف یویو تو تابحال به عنوان موثرترین راه درمان مالاریا شناخته شده که این کشف، آرتمیسینین نام دارد و بعنوان نخستین درمان و داروی مالاریا بدون عارضه توسط سازمان بهداشت جهانی توصیه شده است. یویو تو بنابر بیانات کمیته نوبل، نخستین شخصی بود که نشان داد آرتمیسینین در مقابل انگل مالاریا چه در حیوانات الوده و چه در انسانها بسیار مؤثر است. سالیان طولانی کاشف درمان مالاریا که یویو تو نام داشت از دید عموم مخفی ماند. بعد از کشف داروی آرتمیسینین، بمدت ۴۰ سال هیچ کس نمی دانست که کاشف داروی مالاریا یک زن بوده است. تا این که محققان مؤسسه ملی بهداشت، تاریخچه دارو را بررسی کردند و بعد از این بررسی دریافتند که کاشف داروی مالاریا همان یویو تو است.
یویو تو، داروی آرتمیسینین را در یک بیانیه “هدیه ای از طب سنتی چینی برای مردم جهان” خواند و درخواست او از پژوهشگران این بود که از گیاهان به منظور درمان بیماری های عفونی استفاده کنند.
