مهروماه

یک تحقیق جدید نشان می دهد، بخش بسیار دور دست کهکشان راه شیری احتمالا پناهگاه یک پوسته از ستارگان باقی مانده از رفتار همنوع خواری کهکشانی است.

این یافته که از ایده رشد مستمر کهکشان راه شیری و بلعیده شدن هزاران کهکشان ماهواره ای کوچک حمایت می کند، می تواند به اخترشناسان برای درک بهتر چگونگی گسترده جرم در سراسر کهکشان و بررسی ماده تاریک منجر شود.

دیسک کهکشان راه شیری با هاله کم نور از ستارگان قدیمی محاصره شده است؛ اخترشناسان از تلسکوپ فضایی هابل برای اندازه گیری حرکت 13 ستاره در این هاله باستانی در فاصله 80 هزار سال نوری با مرکز کهکشان استفاده کردند.

محققان دریافتند، هاله ستاره های بیرونی کهکشان راه شیری از حرکت سطح بالایی نسبت به حرکت شعاعی برخوردار است که حرکت آنها را بسمت یا در حال دور شدن از هسته راه شیری توضیح می دهد. «رولاند فان درمارل» از محققان موسسه علوم تلسکوپ فضایی در بالتیمور تأکید می کند: هر تصویر هابل در برگیرنده بیش از 100 هزار ستاره است و شناسایی تعداد انگشت‌شماری از ستارگان دور افتاده درست مانند جست‌وجوی سوزن در انبار کاه بود.

وجود ساختار پوسته ای که توسط صفحه یکپارچه کهکشان مارپیچی بوجود می آید، می تواند حرکت غیر منتظره هاله ستاره ای را توضیح دهد.

نتایج این تحقیق بزودی در مجله Astrophysical منتشر خواهد شد.