در بیانیه شورای تببین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان پیرامون موضوع حذف مدارس سمپاد در دوره اول متوسطه آمده است: اعتقاد به ضرورت تحول همه جانبه در نظام آموزش و پرورش، امری اساسی در دستیابی به چشم‌اندازهای ترسیم شده سند تحول بنیادین است.
بدیهی است برای طراحی نظام تحول مبتنی بر اصلاحات ساختاری و محتوائی، توجه به اولویت‌ها، زمان شناسی، موقعیت سنجی و شجاعت در تصمیم گیری از الزامات اولیه است.
آسیب شناسی شیوه پذیرش (آزمون) مدارس سمپاد در طول سالیانی که در متن اصلی برنامه کلان آموزش و پرورش قرار گرفته است، نشان می‌دهد در کنار تمامی نقاط قوت چشمگیر، نقاط ضعف قابل توجهی نیز همراه خود دارد.
بررسی آسیب‌‌‌ها، گواه این امر است که در مباحثی چون انجام مقدمات آزمون تیزهوشان، برنامه ریزی درسی دانش‌آموزان سمپاد، ارائه برنامه‌های غیر آموزشی که با ماهیت فرهنگی در حیطه‌های روان شناختی، جامعه شناختی و تربیت بدنی ارائه میشود و هم چنین بازخوردهای پس از اتمام تحصیل در مدارس سمپاد، شاهد معضلات و مشکلات فراوانی هستیم.
ضرورت اصلاح ساختار در این مهم مشهود است، لکن اگر با تأمل عمیقی صورت نپذیرد، خسارت‌های و جبران ناپذیری در پی خواهد داشت؛ به طوری که دستیابی به ثمراتی که اکنون به بار می‌نشیند نیز امکان پذیر نخواهد بود.
مسلماً توجه به هوش و استعدادهای فردی و تعالی هرچه بیشتر نیروی انسانی مورد نیاز کشور، از ضرورت‌های تعیین کننده در پیشبرد آینده سرزمین است.
بنابراین ارزشیابی‌هایی که صورت می‌گیرد نیز باید تمامی جوانب هوش فردی و اجتماعی را بسنجد و تنها به ارزیابی تک بعدی هوش و استعداد نپردازد.
از طرف دیگر پرسشی که همواره ذهن دست اندرکاران امر تعلیم و تربیت را به خود مشغول کرده است اینگونه مطرح میشود که آیا ظرفیت مدارس موجود کشور منطبق بر اصول پرورش استعدادهای فردی و اجتماعی دانش‌آموزان است؟
آن طور که نمایان است یک بررسی اجمالی نشان می‌دهد برای تغییر گوشه‌ای از ساختار نظام آموزش و پرورش، نیازمند اندیشه‌ای همه جانبه و ارائه برنامه‌ای جایگزین است.
البته ناگفته نماند که پیاده سازی طرح شهاب، می‌تواند نوید بهاری تازه در دنیای تعلیم و تربیت نام بگیرد؛ مشروط بر آنکه بر طبل جامع تر کردن آن کوبیده و با همت اصیل تری به ورطه ظهورش برسانیم.
با توجه به مصوبه اخیر وزارت آموزش و پرورش در خصوص حذف آزمون سمپاد، توصیه شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان بر چند محور زیر تقدیم میشود.
با توجه به اینکه این امر مربوط به حوزه سیاست گذاری است و آثار تصمیم در حوزه منافع ملی کشور است، لازم است شورای عالی انقلاب فرهنگی به موضوع مربوطه ورود کند و جوانب موضوع بررسی شود.
از آنجایی که هنوز گزارش دقیقی از اجرای طرح شهاب (طرح شناسایی استعدادهای برتر) وجود ندارد و هنوز گزارش پژوهشی واضحی پیرامون این موضوع ارائه نشده است، از بین بردن ساختارهای موجود، حتی اگر ناقص، می‌تواند آسیب‌های کار تعلیم و تربیت رسمی کشور را در شناسایی استعدادهای برتر، بیشتر کند؛ لذا به نظر می‌رسد تا فراگیر شدن طرح شهاب، موضوع حذف این مدارس به تعویق بیفتد.
متأسفانه در فضای غیرتخصصی، سمپاد را برابر با مدارس تیزهوشان گرفته‌اند که خود این امر، جدالی را در این مسئله ایجاد کرده است؛ لذا بجاست که وزارت آموزش و پرورش علاوه بر آسیب شناسی متعدد این مدارس به درستی(همانند توسعه استرس و اضطراب به درون خانواده‌ها و کودکان، تربیت تک بعدی این مدارس، خلاف عدالت بودن این مدارس، دسترسی عده‌ای خاص به این مدارس، ایجاد بازار کاذب شبه کنکور برای این مدارس و توسعه مؤلفه‌های شخصیتی منفی در جداسازی آموزشی و…)، به تبیین طرح جایگزین استعدادیابی خود برای خانواده‌ها و معلمین و مجریان بپردازد تا به وسیله آن، به توسعه هم افزایی ملی برای اجرایی شدن آن کمک شود.
گرچه مدارس تیزهوشان در تحقق عدالت آموزشی، ناتوان بوده است، اما لازم است نسبت به تحقق عدالت پرورش استعداد در آموزش و پرورش کشور، در مناطقی که طرح شهاب اجرا شده است، بررسی عالمانه‌ای صورت گیرد؛ لذا پیشنهاد میشود پژوهش‌ها و بررسی‌هایی در مناطق روستایی، نسبت به اجرای آن و تبعات اجرای آن انجام شود.
در پایان، بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان، آمادگی جامعه دانشجو معلمان بسیجی را در تدوین و اجرای هر چه با کیفیت تر طرح شناسایی و هدایت استعدادهای برتر، اعلام داشته و در کنار دلسوزان امر تعلیم و تربیت خواهان تغییر و تثبیت مبتنی بر ارزش‌ها و آرمان‌های حقیقی انقلاب اسلامی، به نفع فرزندان ایران اسلامی است.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
