این روزها محور صحبت معلمان با دولتمردان ارتقای معیشت و شأن و منزلت اجتماعی‌شان است و اغلب آنها نسبت به از میان رفتن اعتماد و منزلت خود احساس نگرانی می کنند.
به گزارش ایسنا، امسال هفته تکریم و گرامیداشت مقام معلم با روزهای منتهی به دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری مقارن شده است. هرچند تا کنون هیچ کدام از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری به طور جدی برنامه و سیاستی را برای چهار سال آینده دستگاه عریض و طویل آموزش و پرورش ارائه نداده‌اند اما همواره از فرهنگیان به عنوان اقشار تاثیر گذار بر امور اجتماعی و همچنین انتخابات یاد می شود. به همین بهانه به سراغ معلمان رفتیم و درباره مطالباتشان از دولت دوازدهم سوال کردیم.
منزلت اجتماعی معلمان کاهش پیدا کرده است
علیرضا هادی نژاد معلم تقدیر شده و ایثارگری است که سال‌هایی را در دبستانی در 90 کیلومتری مرکز استان یزد تدریس کرده و در این مدت دانش آموز معلولی را به کلاس درس برده و مسئولیت امور شخصی، بهداشتی و درمانی و آموزشی اش را پذیرفته است. وی با اشاره به اینکه معلمان حقوق پایینی دارند اما توقع از آنها بسیار بالاست گفت: خانواده، اداره و دانش‌آموز همه معلم را می شناسند و از او انتظار دارند.
وی ادامه می دهد: توقع می‌رود وضعیت معیشتی معلمان بهبود پیدا کند. از سوی دیگر امکانات آموزشی برای معلمان و دانش‌آموزان کافی نیست و معمولا اعتباری پژوهش و تجهیزات آموزشی در نظر گرفته می‌شود نیز کافی نیست. این مدارس دچار کمبود تجهیزات آموزشی هستند.
این معلم ایثارگر با بیان اینکه منزلت اجتماعی معلمان در سال‌های اخیر کاهش پیدا کرده است، می‌گوید: این بینش ایجاد شده است که معلمان زیاده‌خواه هستند در حالی که بسیاری از ارگان‌های دیگر حقوق‌های بالاتری دریافت می‌کنند. تنها جایی که برای حقوق و مطالبات آنها بسیار صحبت می‌شود، آموزش و پرورش است و این باعث شده وجهه اجتماعی آنها پایین بیاید.
هادی‌نژاد تحول آموزشی را یکی از ضرورت‌هایی دانست که باید در دولت دوازدهم به آن توجه شود. وی در این باره می گوید: از کتب درسی گرفته تا شیوه‌های آموزشی نیازمند تغییراتی هستند ما شاهد هستیم که دانش‌آموزان کیف‌های سنگینی با خود حمل می‌کنند و اگر می‌شد این کتاب‌های درسی با یکدیگر ادغام شوند و یا به صورت فصلی تقسیم‌بندی‌هایی صورت بگیرد. از بعد آموزش به معلمان هم کم‌کاری می‌شود و سطح آموزش معلمان پایین آمده که برای جامعه معلمان مطلوب نیست و باید به آموزش‌های تخصصی و حرفه‌ای برای معلمان توجه ویژه‌ای به کار گرفته شود.
حقوقی که معلمان می‌گیرند تا پشت در مدرسه است
انیس شاه رحمانی به سن 50 سالگی رسیده و 28 سال سابقه تدریس دارد و حدود 24 سال از عمر خدمت خود را صرف حمایت از دانش آموزان با نیازهای ویژه کرده است. او موسسه "مرهم آلام " در یزد را با مراقبت از 11 کودک بی سرپرست و بد سرپرست با هزینه شخصی اش دایر و تلاش کرده است کمک خیران را نیز در این باره جذب کند. این معلم ایثارگر در همان ابتدا از عدم توجه دولت به این موسسه علی رغم درخواست ها و نامه نگاری هایش گلایه می‌کند و می‌گوید: با وجود آنکه خودم هنوز در منزل استیجاری زندگی می کنم اما تلاش بسیاری کردم تا این کودکان بی سرپرست صاحب سقفی در بالای سر خود بشوند و دیگر در یک منزل استیجاری قدیمی زندگی نکنند که متاسفانه هنوز موفق نشدیم چنین اقدامی را انجام دهیم و امیدواریم دولت به کمک ما بیاید.
شاه‌رحمانی نیز با بیان اینکه قشر فرهنگی را باید در نظر بگیرند زیرا در جامعه تعیین کننده هستند، می‌گوید: معلمان اگر خوب عمل کنند هدف‌ساز و اگر بد عمل کنند هدف‌سوز می‌شوند. معلمان هستند که سرنوشت‌ساز هستند. هرچند به لحاظ معیشتی در مضیقه‌هایی هستند اما نمی‌توان آنها را نادیده گرفت.
وی می‌افزاید: متاسفانه پس از مرور زمان معلم‌ها دچار مشکلات معیشتی می‌شوند و اغلب معتقدند که حقوقی که می‌گیرند تا پشت در مدرسه است و وقتی که بازنشسته می‌شوند مشکلاتشان بیشتر می‌شود. در این صورت کارایی آنها نیز روی تدریس و کیفیت کارشان تاثیر می‌گذارد. شاید حقوق آنها برکت داشته باشد و آبرومندانه روزگار بگذرانند اما قطعا با فراغ بال کار نمی‌کنند. معلم‌ها تلاش بسیاری می‌کنند و سطح علمی خود را به روز کنند و باید به آنها توجه شود.
معلمانی باید وارد سیستم تعلیم و تربیت شوند که به این شغل نگاه صنعتی و تجاری نداشته باشند
این معلم ایثارگر با بیان اینکه اگرچه وضعیت معیشتی معلمان در دولت یازدهم بهبود پیدا کرده اما هنوز واقعی نشده است می‌گوید: با حقوق کمتر از دو میلیون تومان گذران زندگی آسان نیست. انتظار داریم طوری مسائل رسیدگی شوند که فرهنگیان به فکر مطالبات خود نبوده و به فکر تربیت دانش‌آموزان باشند.
علیرضا شفیعی اریسمانی معلم اصفهانی است که 27 سال خدمت کرده و نجات دانش آموزان گمشده در کوه، نجات یک دانش آموز بیمار بیهوش شده و مبتلا به ناراحتی قلبی در کارنامه ایثارگری اش دیده می شود. او در دبستان، دبیرستان و ادارات آموزش و پرورش خدمت کرده و حالا بزرگترین دغدغه اش این است که در مسیر گزینش معلمانی وارد سیستم تعلیم و تربیت شوند که به این شغل نگاه صنعتی و تجاری نداشته باشند و عاشق پیشه معلمی باشند. وی معتقد است فرهنگیان از ابتدای انقلاب تاکنون به حق واقعی خود نرسیده‌اند و مظلوم هستند.
شفیعی می‌افزاید: خواسته‌های فرهنگیان بسیار است اما مهم‌ترین آنها این است که کرامت انسانی‌شان حفظ شود. از دولت آینده می‌خواهم جایگاه معلمان و حفظ کرامت انسانی آنها را در نظر داشته باشد و کاری کند که به فرهنگیان همانند گذشته به چشم افرادی مورد اعتماد و مورد قبول نگاه شود.
این معلم ایثارگر با بیان اینکه اگرچه وضعیت معیشتی معلمان در دولت یازدهم بهبود پیدا کرده اما هنوز واقعی نشده است می‌گوید: با حقوق کمتر از دو میلیون تومان گذران زندگی آسان نیست. انتظار داریم طوری مسائل رسیدگی شوند که فرهنگیان به فکر مطالبات خود نبوده و به فکر تربیت دانش‌آموزان باشند.
شفیعی با بیان اینکه اکثر معلمان شغل دوم و سوم دارند می‌گوید: معلمی می‌تواند موفق باشد که شغل دوم و سوم نداشته باشد و روی شغل خود تمرکز کند. از سوی دیگر با این مساله مواجه هستیم که اکثر معلم‌ها با کوله‌باری از تجربه بعد از بازنشستگی فراموش می‌شوند.
وی بر ضرورت توجه به گزینش معلمان تاکید می‌کند و می‌گوید: هر شخصی که وارد شغل معلمی می‌شود باید شیفته و علاقه‌مند باشد. باید قبول کنیم که تعهد کاری معلمان قدیم بیشتر بود و در گزینش‌ها باید افرادی را انتخاب کنند که به چشم فرهنگ و حرفه به این شغل نگاه نکنند.
محمد عزیزی دبیر 30 ساله هنرستانی در تهران است و بیش از 10 سال سابقه کار دارد. وی با بیان اینکه «عشق و علاقه‌ام معلمی بود و دبیری جزو اولین رشته‌هایی بود که در کنکور انتخاب کردم» عنوان می کند: معلم بودن حس خوبی دارد و زندگی کردن با این فرزندان معصوم شیرینی های خود را دارد. اما نمی توان واقعیات زندگی را نادیده گرفت. معلمان گرفتار مشکلات معیشتی هستند و حقوق دریافتی شان کفاف زندگی آنها را نمی دهد. از سوی دیگر تبعیض حقوق دریافتی معلمان با سایر کارمندان دولت آزاردهنده است و از دولت دوازدهم می خواهیم نسبت به رفع این تبعیض اقدامات جدی داشته باشد.
وی از کاهش شأن معلمی در جامعه گلایه می کند و می گوید: این نگرانی در بین تمام معلمان وجود دارد و خواسته همه آنها این است که در کنار لزوم توجه به معیشت، بیمه، خدمات رفاهی و نظیر آن شأن و جایگاه شان در جامعه حفظ شوند و کرامت از دست رفته خود را بازیابی کنند. فسادهای رخ داده در صندوق ذخیره فرهنگیان هم خاطر بسیاری از ما را آزرده است و انتظار می رود تا امور این صندوق که جزو سرمایه تک تک ماست مورد رسیدگی و بررسی دقیق قرار بگیرد و حقی از ما تضییع نشود.
