مهروماه

پروسه تولید ٣٨٠ در كشورهای فرانسه آلمان اسپانیا و انگلستان انجام میشود، حمل و نقل قطعات تولیدی در هر كشور و جمع كردن انها برای اسمبل نهایی خود یك چالش بزرگ است كه ایرباس ان را به كمك هواپیمای هواپیما بر خود ( bulga) و كشتی انجام میدهد. همچنین شركتهای رولزرویس و جنرال الكتریك هم در تولید این پرنده دخیل بوده اند.بیشترین وزن ٣٨٠ هنگام پریدن (MTOW)حدود ٦٥٠ تن است.
 
اندازه بهینه برای طول بال آن حدود ٩٠ متر میباشد كه به علت محدودیت باندها آن را به زیر ٨٠ متر كاهش داده اند. اندازه دهانه بال ٣٨٠ حدود ٧٩.٧٥ متر،ارتفاع ان ٢٤ و طول خود هواپیما ٧٢ متر است.
٣٨٠ جریانهای هوایی سنگین از خود در هنگام تیك آف ایجاد میكند به طوری كه هواپیماهای بعد از آن مجبور به صبر كردن حدرد ٢ تا ٤ دقیقه برای استفاده از باند و گرفتن فاصله بین ٦ تا ١٠ ناتیكال مایلی ( ١٨٢٥ متر)
بسته به نوع هواپیما می كند.
موتور
موتورهای استفاده شده در ٣٨٠ از مدلهای trent 900 ، gp 7000 ویا pw 4000 می باشند. جالب است كه بدانید موتورهای بیرونی ٣٨٠ ( موتور یك و چهار) سیستم تراست ریورس ( یا كم كردن سرعت توسط موتور هنگام فرود) را به علت قرار گرفتن آن ها خارج از عرض باند و امكان ورود الودگی و ذرات به موتور و اسیب به ان را ندارند واكثریت وظیفه كم كردن سرعت این حجم عظیم الجثه با ترمزها است. سیستم ریوریس آن بر خلاف خیلی از هواپیماها كه نیوماتیكی است ، الكتریكی میباشد. ٣٨٠ دارای سیستم های بسیار پشرفته ناوبری اویونیكی الكترونیكی است.
این پرنده برای بلند شدن و نشستن نیاز به بانده عریض وبلندتر و همچنین گیت های مخصوص ورود و خروج است كه از این رو خیلی از فرودگاها توانایی پذیرش انرا ندارند. این هوا پیما دارای سه مدل ٨٠٠،٩٠٠، F( كارگو باربری) و neo میباشد كه تفاوت انها در ظرفیت مسافر و داشتن موتور های پیشرفته تر میباشد.
بیشترین كاربر این هواپیما در جهان را به ترتیب ایر لاین های امارات با ٨٥ فروند، سنگاپور با ١٩ فروند و لوفتهانزا و كانتاس دارند.
شاید امروزه به علت مصرف سوخت زیاد و پرنشدن ظرفیت كامل پرواز دیگر نگاه كاملا مثبتی به این محصول وجود ندارد و از محبوبیت ان كاسته شده ولی باز هم با این حال این هواپیما در نوبه خود یك شاهكار محسوب میشود.