مهروماه

لیستی که مشاهده می‌کنید حاصل بیست سال بررسی‌ست. بسیاری از پیشرفت‌های یاد شده، مثل واکسن‌های mRNA در حال تغییر زندگی‌مان هستند، اما برخی دیگر را می‌توان تاحدودی پیشرفتی قدیمی یاد کرد. این لیست کمک خواهد کرد که یک تصویر جزئی‌ نسبت به شرایط آینده‌مان داشته باشیم.

پیامرسان واکسن‌های RNA

ما خوش شانسیم. دوتا از واکسن‌های بسیار مهم در دوره‌‌ کرونا، نمونه‌ای از پیامرسان RNA هستند: تکنولوژی‌ که در طی بیست سال اخیر در حال کار کردن بوده‌ است. هنگامی‌که در ماه ژانویه کوید-۱۹ شروع شد، دانشمندان از چندین کمپانی مختلف توانستند از mRNA به‌عنوان راهی برای ساختن واکسن‌های کاربردی‌تر استفاده کنند؛ در اوخر دسامبر ۲۰۲۰، زمانی‌که بیش از ۱.۵ میلیون نفر بخاطر کووید-۱۹ از سراسر دنیا جان باختند، واکسن‌ها در آمریکا تایید شده بودند.
واکسن‌های جدید کووید، همه‌شان وابسته به نوعی تکنولوژی هستند که تا پیش از این هیچگاه در روش‌های درمانی استفاده نشده بود. این واکسن می‌تواند داروها را تقویت بخشد و در برابر انواعی از بیماری‌ها کارایی داشته باشد، مانند مالاریا و اگر ویروس کرونا به تکثیر شدن ادامه بدهد، واکسن‌های mRNA می‌توانند به راحتی و با سرعت در معرض استفاده قرار بگیرند. پیامرسان RNA همچنین نوید بزرگی به برطرف کردن بیماری‌هایی همچون HIV را نیز ‌می‌دهد. به‌علاوه اینکه در حال حاضر استفاده از mRNA کمک بزرگی به‌کسانی‌ست که با سرطان دست‌وپنجه نرم ‌می‌کنند.

ماشین GPT-3
مدل‌های کامپیوتری بزرگی که به‌طور طبیعی قادر به نوشتن و صحبت کردن هستند، قدم بزرگی خواهند بود برای هوش‌های مصنوعی تا بتوانند درک بهتری راجع‌به دنیای اطرافشان داشته باشند.  GPT-3 تا به الآن بزرگ‌ترین و باسوادترین مدل است. با هزاران کتاب مختلف و متون اینترنتی به‌ آن آموزش داده شده‌ و قادر است تا به‌گونه‌ای بسیار واقعی همچون یک انسان بنویسد.
اما GPT-3 متوجه چیزی که می‌نویسد نیست، در نتیجه گاهی‌اوقات جملاتی بی‌معنا و ناخوانا می‌نویسد. پیشرفت ایده‌آل این ماشین به مقادیر زیادی قدرت کامپیتری، پول و اطلاعات وابسته است تا بتوانیم آموزش‌های آن را فراتر ببریم. از آنجایی‌که تابه الان این آموزش‌ها صرفا بر مبنای نویشته‌های اینترنتی بوده است و این نوشته‌ها معمولا درستی‌شان مشخص نیست، این ماشین در بیشتر مواقع چیزی شبیه به همان متون را تحویل می‌دهد.

الگوریتم‌های پیشنهادی اپلیکیشن تیک‌تاک
از سال ۲۰۱۶ که برای اولین‌بار در چین رونمایی شد، تیک‌تاک در فضای مجازی به سرعت پیشرفت کرد. بیلیون‌ها بار این اپلیکیشن دانلود شده‌ و میلیون‌ها کاربر را به خود جذب کرده است. چرا؟ به این خاطر که الگوریتم بخش For You در این اپلیکیشن، شیوه‌ مشهور ساختن افراد را در دنیای امروز تغییر داده است.
در حالی‌که سایری از برنامه‌ها معمولا توجه کاربران را روی پرطرفدارها میان دیگران جلب می‌کنند، الگوریتم تیک‌تاک یک کاربری که ویوی بالایی هم ندارد را در بخش For You باتوجه به ویدیوهای سرچ شده و موردعلاقه خودتان نشان می‌دهد.
این موضوع که کاربران تازه تیک‌تاک می‌توانند در کمترین زمان ویوی بالایی بگیرند (و اینکه هرکاربر ویدیوهای مشابه به ویدیوهای موردعلاقه خود را به عنوان پیشنهاد می‌بیند) سبب شده که این اپلیکیشن به سرعت شهرت پیدا کند. سایر فضاهای مجازی نیز سعی دارند چنین الگوریتمی را به برنامه‌های خود اضافه کنند.

باتری‌های لیتیوم-فلزی
چرخ‌های الکتریکی هنگام فروش مشکلات زیادی را ایجاد می‌کنند و معمولا بسیار گران‌قیمت هستند و شما می‌توانید فقط تا چندین مایل از آن‌ها استفاده کنید تا زمانی‌که به شارژ دوباره احتیاج پیدا کنند (که همان هم مدت بیشتری وقت می‌برد تا رفتن به پمپ‌بنزین). همه‌ی این محدودیت‌ها بخاطر باتری‌هایی از جنس لیتیوم-یون هستند. حالا فرد بسیار باتجربه‌ای به‌تازگی گزارش داده که باتری‌ در معرض ابداع است که نسبت به چرخ‌های الکتریکی گذشته قابلیت‌های بیشتری برای عموم مردم خواهد داشت.
اسم آن باتری لیتیوم-فلزی‌ست و الآن در دست توسعه قرار دارد. طبق نتایجی که از تست‌های اولیه داریم، این باتری می‌تواند تا ۸۰٪  الکترون ولت را تقویت کند و مدام شارژ شود. این باتری هنوز فقط یک نوع شبیه‌سازی است که بسیار از باتری‌های مورد نیاز ماشین کوچک‌تر است. گزارش شده که به احتمال زیاد تا سال ۲۰۲۵ وارد بازار می‌شود.

اطمینان به اطلاعات
شرکت‌های تکنولوژی اثبات کرده‌اند که نسبت به داده‌های اینترنتی مردم، آنچنان که باید امن رفتار نمی‌کنند. بارها شده که اطلاعات شخصی‌مان لو رفته، هک شده، به فروش رفته و هزاران چیز دیگر که حتی قابل شمارش نیست. شاید مشکل از سوی ما نیست، بلکه به‌خاطر آن امنیتی‌ست که تابه الان چشم انتظارش بودیم؛ امنیتی که ما، به عنوان یک فرد نسبت به  جمع‌آوری، نگهداری، و شخصی بودن آن مسئول هستیم.
پروژه‌ Data Trusts یک شیوه‌ متفاوت و نوین را برای این مسئله ارائه داده است و دولت‌ها درحال بررسی آن هستند. این پروژه از سوی خود مردم، اطلاعاتشان را جمع‌آوری و مرتب‌سازی می‌کند. هرچند که ساختار و کارآیی‌اش هنوز درحال بررسی‌ست، اما به‌خاطر راهکاری که برای حفظ اطلاعات بسیار محرمانه به مردم می‌دهد، ایده‌ای قابل قبول است.

هیدروژن پاک

هیدروژن همیشه به عنوان یک گزینه‌ مناسب برای سوخت‌های فسیلی استفاده شده است. چرا که پاکیزگی را حفظ می‌کند و همچنین هیچ کربن دی‌اکسیدی تولید نمی‌کند؛ انرژی بسیار قوی‌ای دارد، در نتیجه برای ذخیره انرژی به‌طور غیردائمی کارآمد است و شما می‌توانید از آن برای سوخت‌های مایع بجای بنزین یا دیزل استفاده کنید. اما بیشتر هیدروژن‌ها که تا به‌حال از گازهای طبیعی درست شده‌اند، خود پروسه‌ ساخت ناپاکی دارند و انرژی زیادی مصرف می‌کنند.
هزینه‌ بالای انرژی خورشیدی و بادی به این معناست که هیدروژن پاک به خودی‌خود آنقدر ارزان هست که مورد استفاده قرار بگیرد. فقط کافی‌ست آب را با الکتریسیته هم‌بزنید و تمام، شما هیدروژن ساخته‌اید. اروپا دارد این راه را پیش برد و زیرسازهای آن را آماده می‌کند.

پروژه DCT بجای بلوتوث و جی‌پی‌اس
از زمان شیوع کرونا در سراسر دنیا، این‌طور به‌نظر آمد که چیزی همچون Digital Contact Tracing کارآمد باشد. اپلیکیشن‌های موبایل ‌می‌توانند از بلوتوث و جی‌پی‌اس استفاده کنند تا یک دسته از مردم را که به‌تازگی در مکان مورد نظر شما حضور داشتند، گزارش کند. اگر یکی از آن افراد مبتلا به کرونا باشد می‌تواند وارد این اپلیکیشن شود و این موضوع را به‌ سایر افراد در همان منطقه گزارش کند.

مکان‌یابی بسیار دقیق

ما هر روزه از جی‌پی‌اس استفاده می‌کنیم؛ این باعث ارتقا سطح زندگی و بسیاری از موقعیت‌های کاری‌مان شده. اما با اینکه جی‌پی‌اس فقط بین ۵ تا ۱۰ متر را نشان می‌دهد، تکنولوژی مکان‌یابی بسیار دقیق (Hyper-accurate positioning) می‌تواند در فواصل کوتاه‌تر هم قابل استفاده باشد. این نوید شرایطی جدید را در آینده برای اخطارهای زمین‌لغزه به ربات‌های توزیع‌کننده و یا ماشین‌های خودرو برای داشتن سفری ایمن‌تر می‌دهد.

همه‌چیز از دور
بیماری کووید باعث شد تا کل دنیا با چیزها از دور ارتباط پیدا کنند و این مسئله بسیار برای سازمان بهداشت و آموزش هم پر اهمیت بوده است. بعضی از مناطق جهان تلاش به خصوصی برای امکانات از راه دور خود میان دو شخص انجام داده‌اند.
Snapask یک کمپانی توریستی آنلاین که بیش از ۳.۵ میلیون جمعیت را در ۹ کشور آسیایی دارد و یا Byju که یک اپلیکیشن آموزشی متعلق به کشور هند است و چیزی قریب به ۷۰ میلیون کاربر دارد. متاسفانه، خیلی از دانش‌آموزان در سایر نقاط جهان هنوز درحال ساخت شبکه‌های آموزشی از راه دور خود هستند.
در همین حین، اقداماتی از این باب در اوجندا و چندین کشور آفریقایی صورت گرفته و خوشبختانه روز‌به‌روز درحال پیشرفت و به‌سوی میلیونی شدن است. در نقاطی از جهان که هنوز مشکلاتی مثل کمبود دکتر وجود دارد، مجهز بودن به تکنولوژی سلامت از راه دور، می‌تواند جان بسیاری از مردم را نجات دهد.

هوش مصنوعی چندکاره
علی‌رغم بینهایت پیشرفتی که در زمینه هوش مصنوعی طی سال‌های گذشته داشته‌ایم، ربات‌های هوش مصنوعی از خیلی جهات احمق هستند، مخصوصا وقتی‌که می‌خواهند مشکل جدیدی را برطرف کنند و یا به محیط‌هایی بروند که با آن‌ها آشنایی ندارند. آن‌ها خیلی از قابلیت‌های انسانی را که حتی در کودکان کوچک هم یافت می‌شوند را ندارند. مثلا، اینکه دنیا چطور پیش می‌رود و همان اطلاعات عمومی را در موقعیت‌های متفاوت به‌کار ببندند.
یکی از راهکارهای امیدوارکننده برای توسعه هوش‌های مصنوعی و تواناهایی مربوطه، این است که حواس/ادراک آن‌ها را گسترش دهیم؛ درحال حاضر هوش مصنوعی با دید کامپیوتری یا شناخت صوتی می‌تواند چیزها را به نوعی درک کند، اما نمی‌تواند به‌ گونه‌ای طبیعی راجع‌به آن‌ها حرف بزند و بگوید که چه شنیده و دیده است. حال چنین سوالاتی بی‌پاسخ مانده: اگر این دو سیستم را در یک هوش مصنوعی اقدام کنیم، آنگاه چه؟ آیا آنوقت هوش مصنوعی موفق خواهد بود به شناخت انسان‌گونه دست یابد؟ آیا می‌شود که یک ربات، ببیند، بشنود و حس کند و به‌ گونه‌ای ارتباط برقرار کند که از انسا‌ن‌ها هم موفقیت‌آمیزتر عمل کند؟